Την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου, στη Βουλή, συζητείται η απεργοσπαστική τροπολογία Γεροβασίλη για την «αξιολόγηση» των δημόσιων υπαλλήλων. Την ίδια ημέρα, αντιδρώντας, η ΑΔΕΔΥ έχει προκηρύξει παναττική στάση εργασίας, από τις 12.30 μέχρι τη λήξη της βάρδιας, συγκέντρωση στη μία το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία εν συνεχεία προς τη Βουλή. Κάλεσμα για δυναμικό «παρών» στην κινητοποίηση έχει απευθύνει και το ΜΕΤΑ υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι:
1. Αυτή η τροπολογία αποδεικνύει πιο ξεκάθαρα, αυτό που ο ίδιος ο νόμος 4369/2016 ήθελε να εισάγει: το Δημόσιο θα διοικείται μόνο από τους υπάκουους στο σύστημα, που θα είναι πρόθυμοι να υλοποιούν τις επιλογές της «αγοράς» και όχι του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται για μια αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική τροπολογία, που έρχεται σε σύγκρουση με τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας 87 και 98, αλλά και με τις διατάξεις του 1264/82 και μας γυρίζει πίσω σε μαύρες εποχές.
2. Η κυβέρνηση με την τροπολογία αυτή επεμβαίνει στη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και ιδιαίτερα στο δικαίωμα της απεργίας των εργαζομένων και για πρώτη φορά θεσμοθετεί ποινές και διακρίσεις σε βάρος απεργών.
Είναι όμως έτσι; Η ερώτηση ρητορική. Σαφώς και είναι, καθώς:
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίληεπιχειρούν με την απεργοσπαστική τροπολογία να ξεμπλοκάρουν την «αξιολόγηση», που έχει καταργηθεί στην πράξη από τη σχεδόν καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία – αποχή της ΑΔΕΔΥ (σ.σ.: τη Δευτέρα 18/9, η εκτελεστική επιτροπή της Συνομοσπονδίας παραχωρεί συνέντευξη Τύπου για το θέμα της τροπολογίας).
Η απεργοσπαστική τροπολογία και μόνον αποδεικνύει πόσο τρέμουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων και πόσο βιάζονται, με κάθε τρόπο και μέσο, να ξεμπερδεύουν από τη διαδικασία, προκειμένου να… μπουν αυτοί στη διαδικασία της αξιολόγησης από τους δανειστές. Γιατί αυτό τους ενδιαφέρει: οι δανειστές. Κι όχι το ότι θα δημιουργήσουν ένα κομματικό κράτος, μικρό, επιτελικό, φιλικό προς το κεφάλαιο και την εργοδοσία, και εχθρικό προς τους εργαζομένους και τους πολίτες.
Με τη διάταξη Γεροβασίλη, επιχειρούν να έχουν άμεση και δραστική λύση, περιορίζοντας τις δυνατότητες αντιδράσης από τους εργαζομένους. Κι αυτό, διότι ο νόμος δεν προσβάλλεται άμεσα στα δικαστήρια, όπως, για παράδειγμα, μια υπουργική απόφαση. Θα πρέπει να αποδείξουν οι δημόσιοι υπάλληλοι πως η απεργοσπαστική τροπολογία είναι αντισυνταγματική, πράγμα που και δύσκολο είναι και χρονοβόρο.
Χαρακτηριστικό της… σπουδής τους, είναι ότι επιχειρούν να κλείσουν τη διαδικασία με φύλλα«αξιολόγησης»… πάσης εκτύπωσης, προκειμένου να ξεπεράσουν το έτερο εμπόδιο: αυτό του μπλοκαρίσματος και διάθεσης των εντύπων μέσω του Εθνικού Τυπογραφείου από τους υπαλλήλουςτου, που συμμετέχουν στην απεργία – αποχή και δεν παράγουν και διαθέτουν τα συγκεκριμένα έντυπα. Είναι τυχαίο ότι προβλέπεται η δυνατότητα χρήσης του εντύπου από όπου κι αν εκτυπωθεί, έστω και μια φωτοτυπία;
Επιπλέον, με την απεργοσπαστική τροπολογία, όποιος απέχει από την «αυτοαξιολόγηση» και την «αξιολόγηση» μπαίνει στη διαδικασία αυτή, είτε απεργεί-απέχει είτε όχι. Κι εδώ μπαίνει η τρομοκρατίακαι ο εκβιασμός της κυβέρνησης προς τους εργαζομένους που συμμετέχουν στην απεργιακή κινητοποίηση: «αξιολόγηση» ίσον με εξέλιξη, βαθμό, συμμετοχή στη διαδικασία επιλογής προϊσταμένων.
Μπλοκάρεις ως προϊστάμενος τη διαδικασία, επειδή ασκείς το νόμιμο δικαίωμά σου στην απεργία; Τότε, τιμωρείσαι και μένεις στάσιμος. Είσαι καλός και υπάκουος προϊστάμενος – αξιολογητής και δίνεις τα φύλλα «αξιολόγησης» των υφισταμένων σου που απεργούν; Όχι μόνον δωροδοκείσαι με… άριστα – δέκα, αλλά και κρίνεσαι (περνάς πανηγυρικά στο επόμενο στάδιο του κομματικού – επιτελικού κράτους).
Και ποιος βεβαιώνει για τον «καλό και υπάκουο» προϊστάμενο και τον… αντιρρησία συνείδησης; Οι Διευθύνσεις Προσωπικού που μεταβάλλονται ουσιαστικά σε «Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας» και εκδίδουν… τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων· γιατί αυτό το ρόλο έχουν τα φύλλα «αξιολόγησης».
Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Η ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Δημόσιας Διοίκησης από το κομματικό κράτος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους δανειστές. Πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να αντισταθούν και πάλι, και μάλιστα πιο δυναμικά, σε αυτή τη νέα «αξιολόγηση»; Η απάντηση είναι μία: ΝΑΙ!
Και το εξηγεί το ΜΕΤΑ: «Αυτή η μάχη είναι κρίσιμη, όχι απλά για τα δικαιώματα των εργαζομένων, που δεν είναι καθόλου αμελητέα, αλλά για να ωφεληθεί το σύνολο του κόσμου της δουλειάς και να μη δημιουργηθεί το «επιτελικό – ευέλικτο δημόσιο» των… ιδιωτών, με τις πανάκριβες και ανεξέλεγκτες υπηρεσίες, που δε διασφαλίζουν ποιότητα και ασφάλεια στις όποιες παροχές ή προϊόντα, παρά μόνο κέρδη για τους ίδιους. Αυτός ο αγώνας αφορά όλους, για να έχει η κοινωνία μας δημόσιες υπηρεσίες, καλύτερες και δωρεάν και να μην πέφτει στα νύχια της “αγοράς” και των ιδιωτών».
Αλλά και η ΑΔΕΔΥ: «Η τροπολογία αυτή καθιερώνει την τιμωρία των απεργών με τον αποκλεισμό τους από τις διαδικασίες κρίσεων, γεγονός που αποτελεί πρωτοφανή καταπάτηση του δικαιώματος στην απεργία και προσπάθεια δημιουργίας απεργοσπαστικού μηχανισμού. Καλούμαστε με τη συλλογική και αποφασιστική στάση μας να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε την απεργία-αποχή και να χαλάσουμε και αυτό το σχέδιο της Κυβέρνησης. Αν όλοι μας παραμείνουμε ενωμένοι στην απεργία-αποχή δεν θα βρει η Κυβέρνηση υποψήφιους για τις θέσεις ευθύνης. Η απάντησή μας πρέπει να είναι παραδειγματική για να ανακόψει τη θρασύτητα και τον αυταρχισμό μιας κυβέρνησης που αποδεικνύεται όλο και πιο επικίνδυνη για τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα».
