Η αγωνιώδης μάχη επιβίωσης της καθεστωτικής μικροαστικής σοσιαλδημοκρατίας, που κυριάρχησε στην ελληνική πολιτική αρένα μεταπολιτευτικά, έλαβε προσωρινώς τέλος. Ανάμεσα στο «πλέγμα από οχιές», που περισφίγγει την κοινωνία κατά Φλωρίδη, αναδεικνύεται «Ηρακλής» ο πρωθυπουργός, όρθιος (;) μεταξύ δύο ομοειδών παλαιστών βαρέων πολιτικών βαρών όπως οι Βενιζέλος και Πάγκαλος.
Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχουν πολλά «τυχερά» καράβια σαν το ΠΑΣΟΚ, που συνεργάζονται με τους μεγάλους πειρατές του κόσμου τούτου, όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τα θηριώδη καπιταλιστικά «τραστ» και «φαντ», που βαφτίζονται «ιδιώτες επενδυτές» και ταυτόχρονα οι ληστές να προασπίζονται το ληστευόμενο! Κι αυτό γιατί στόχος του ρεσάλτου είναι οι εργαζόμενοι στα κουπιά ανεξαρτήτως εθνικότητος.
Το σηπτικό σοκ του αστικού πολιτικού συστήματος ξεπερνιέται ανέκαθεν με ανθρωποφαγία.
Οπότε το μεγάλο φαγοπότι, μετά τα ιδρωμένα γέλια της οπερέτας του τριημέρου «νέο, παλιό, βαθύ ΠΑΣΟΚ χαρά γεμάτο», σαν την αιδήμονα αλαζονεία του Παντελή Οικονόμου και τον επαγγελματικό ερασιτεχνισμό του Ηλία Μόσιαλου, τώρα αρχίζει. Το μεσοπρόθεσμο, θυμηθείτε με, θα μεταξελιχθεί σε μια υπερήφανη γκιλοτίνα για το λαό. Η εξόντωση τεράστιου τμήματος του πληθυσμού θα περιβληθεί επικοινωνιακώς το μανδύα της «θυσίας», που δε σώζει πλέον την πατρίδα, όπως πούλαγαν μέχρι τώρα, αλλά την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, τον κόσμο όλο!!! Αυτό θα είναι το περίβλημα της συνέχισης της άθλιας, βάρβαρης, αντιλαϊκής πολιτικής: Δεν θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε οι προστάτες μας, γιατί έτσι προστατεύονται οι ίδιοι. Κι αργά ή γρήγορα, φιλάνθρωποι καθώς είναι, θα θυμηθούν το έπος των Ελλήνων και θα μας ανταμείψουν.
Θέλει προσοχή ο διαστρεβλωτικός μύθος στην εποχή της διαδραστικής τεχνολογικά ταχύτατης επικοινωνίας - προπαγάνδας: Ο λόρδος Βύρων πολέμησε στο Μεσολόγγι. Συνώνυμος του φιλελληνισμού. Η Ελλάδα τώρα θα πολεμήσει στο πλευρό της πολιορκημένης ευρωζώνης. Θα γίνει συνώνυμο του φιλοευρωπαϊσμού... Οσο τραβηγμένο και τρελό ν' ακούγεται, είναι η σκαστή πραγματικότητα. Ο τρόπος αντιμετώπισης και εκτόνωσης της λαϊκής οργής θα πάρει απ' το άρωμα Βενιζέλου αυτήν την οσμή του διεστραμμένου εθνικοϋπερήφανου μαζοχιστή λαού που έχει την ιστορική «ελευθερία να διαλέξει τη σκλαβιά του».
Είναι επικίνδυνη η κυβέρνηση αυτή. Οχι λόγω προσώπων, βεβαίως. Αλλά γιατί προορίζεται να λειτουργήσει ως επιταχυντής στον εμπρησμό της κοινωνίας και τη μετατροπή των δικαιωμάτων που απέμειναν στη συνείδηση των μαζών σε στάχτες. Υστερα θα φτιάξουν, με αφετηρία το 2020, τα ανθρωπότουβλα αναστήλωσης των κερδών τους.
Δεν θα είναι δύσκολο για αποπροσανατολισμένες μάζες που διανύουν περίοδο στέρησης της καταναλωτικής εξάρτησης, κι όχι ακόμα σκληρής φτώχειας, ν' αγκιστρωθούν σε τέτοιο ρόλο. Ετσι το σύστημα μπορεί να κερδίσει εκείνο τον πολιτικό χρόνο που θα του επιτρέψει μετά το μεσοπρόθεσμο να μιλάει από θέση ισχύος για την «τελική λύση». Το εκφασισμένο πλάνο της Ευρώπης μετά το 2020 θα περιλαμβάνει τους εργαζόμενους ως λογιστικό αντικείμενο μιας νομισματικής «αυτοκρατορίας» των μονοπωλίων σ' ένα πολιτικό κονσόρτσιουμ εταιρειών - κρατών του ομίλου Ευρώπη...
Ολα θα εξαρτηθούν από μας, απ' το λαό και τη θέση απ' την οποία θα αντισταθούμε και θα παλέψουμε. Ο Ράμφος είπε με περισσή μεγαλοαστική πλέον «νεοορθόδοξη» αλαζονεία ότι «το ΚΚΕ κι η Παπαρήγα είναι εκτός κρίσης» γιατί είπε «έχουν μείνει πίσω στο χρόνο».
Η απάντηση είναι απλή και εξοντωτική για την ίδια του την απωλεσθείσα παρθενία κρίσης. Την έχει ο Ελύτης. «Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη, ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της».
της Λιάνας Κανέλλη, από την εφημερίδα "Ριζοσπάστης", 19/6/2011
