Τα νομοθετικά μέτρα για τις περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν αναγκαία για να μειωθεί το υπερβολικό δημοσιονομικό έλλειμμα και το εξωτερικό χρέος της χώρας, αλλά αποτελούσαν και υποχρέωση που προκύπτει ευθέως από τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη δημοσιονομική πειθαρχία στο πλαίσιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.
Με το νομικό αυτό συμπέρασμα ότι λόγοι υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος επέβαλαν τη λήψη άμεσων μέτρων για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, οι δικαστικές εισηγήσεις που κατατέθηκαν στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (εν όψει της κρίσιμης δίκης την προσεχή Τρίτη για το μνημόνιο) προτείνουν να απορριφθούν όλες οι σχετικές προσφυγές, κρίνοντας ότι από το μνημόνιο και το σύνολο των μέτρων για περικοπές δεν παραβιάζονται δικαιώματα που προστατεύονται από το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Στις τέσσερις εισηγήσεις 200 σελίδων που κατέθεσαν οι σύμβουλοι Επικρατείας Ειρ. Σαρπ και Σπ. Χρυσικοπούλου αναγνωρίζουν ότι οι μισθοί και οι συντάξεις προστατεύονται κατ’ αρχήν ως περιουσιακά δικαιώματα από την ΕΣΔΑ (1ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο) και τη νομολογία διεθνών και ελληνικών δικαστηρίων. Δέχονται, όμως, ότι κατά τη νομολογία αυτή είναι ανεκτοί οι περιορισμοί και περικοπές για την αντιμετώπιση υπέρτερου δημόσιου συμφέροντος, όπως είναι τα υπερβολικά ελλείμματα, ο κίνδυνος χρεοκοπίας, η βιωσιμότητα των κοινωνικοασφαλιστικών οργανισμών.
Διαπιστώνεται έτσι ότι υπάρχει μία δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και στα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, αφού οι περικοπές που δεν μειώνουν ουσιωδώς τις συνολικές αποδοχές, αντισταθμίζονται με το πλεονέκτημα της συνέχισης καταβολής μισθών και συντάξεων και της αποφυγής χρεοκοπίας της χώρας.
Σχετικά με το μνημόνιο, οι εισηγήσεις δέχονται ότι δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη που περιέχει κανόνες δικαίου με έννομες συνέπειες, αλλά ένα μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα που καθορίζει στόχους δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας και τα μέσα επίτευξής της.
Κάνοντας ένα τολμηρό νομολογιακό βήμα οι εισηγήσεις δέχονται για πρώτη φορά ότι τα δικαστήρια μπορούν να ελέγξουν αν τηρήθηκαν ουσιώδεις τύποι κατά την ψήφιση νόμων και συνθηκών, όπως είναι η ύπαρξη απαρτίας και πλειοψηφίας στη Βουλή. Κρίνουν όμως ότι δεν χρειαζόταν η κύρωση του μνημονίου με αυξημένη πλειοψηφία 3/5 από τη Βουλή, αφού δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη.
του Αλ. Αυλωνίτη, από την εφημερίδα "Έθνος", 19/11/2010
Με το νομικό αυτό συμπέρασμα ότι λόγοι υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος επέβαλαν τη λήψη άμεσων μέτρων για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, οι δικαστικές εισηγήσεις που κατατέθηκαν στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (εν όψει της κρίσιμης δίκης την προσεχή Τρίτη για το μνημόνιο) προτείνουν να απορριφθούν όλες οι σχετικές προσφυγές, κρίνοντας ότι από το μνημόνιο και το σύνολο των μέτρων για περικοπές δεν παραβιάζονται δικαιώματα που προστατεύονται από το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Στις τέσσερις εισηγήσεις 200 σελίδων που κατέθεσαν οι σύμβουλοι Επικρατείας Ειρ. Σαρπ και Σπ. Χρυσικοπούλου αναγνωρίζουν ότι οι μισθοί και οι συντάξεις προστατεύονται κατ’ αρχήν ως περιουσιακά δικαιώματα από την ΕΣΔΑ (1ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο) και τη νομολογία διεθνών και ελληνικών δικαστηρίων. Δέχονται, όμως, ότι κατά τη νομολογία αυτή είναι ανεκτοί οι περιορισμοί και περικοπές για την αντιμετώπιση υπέρτερου δημόσιου συμφέροντος, όπως είναι τα υπερβολικά ελλείμματα, ο κίνδυνος χρεοκοπίας, η βιωσιμότητα των κοινωνικοασφαλιστικών οργανισμών.
Διαπιστώνεται έτσι ότι υπάρχει μία δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και στα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, αφού οι περικοπές που δεν μειώνουν ουσιωδώς τις συνολικές αποδοχές, αντισταθμίζονται με το πλεονέκτημα της συνέχισης καταβολής μισθών και συντάξεων και της αποφυγής χρεοκοπίας της χώρας.
Σχετικά με το μνημόνιο, οι εισηγήσεις δέχονται ότι δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη που περιέχει κανόνες δικαίου με έννομες συνέπειες, αλλά ένα μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα που καθορίζει στόχους δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας και τα μέσα επίτευξής της.
Κάνοντας ένα τολμηρό νομολογιακό βήμα οι εισηγήσεις δέχονται για πρώτη φορά ότι τα δικαστήρια μπορούν να ελέγξουν αν τηρήθηκαν ουσιώδεις τύποι κατά την ψήφιση νόμων και συνθηκών, όπως είναι η ύπαρξη απαρτίας και πλειοψηφίας στη Βουλή. Κρίνουν όμως ότι δεν χρειαζόταν η κύρωση του μνημονίου με αυξημένη πλειοψηφία 3/5 από τη Βουλή, αφού δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη.
του Αλ. Αυλωνίτη, από την εφημερίδα "Έθνος", 19/11/2010
