ΑΙΤΙΑ πολέμου αποτελεί για τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ η κατάργηση του 14ου μισθού.
Ο Σπύρος Παπασπύρος, σε συνέντευξή του στην «Οικονομία» δηλώνει διατεθειμένος να αποδεχθεί περικοπές υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα και ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πάρουν πίσω τα χαμένα ως επιστροφή φόρου.
Εμφανίζεται έτοιμος στο να ανοίξει ο διάλογος για το ενιαίο μισθολόγιο, προτείνοντας ως αφετηρία βασικό μισθό 1.100 ευρώ. Υπολογίζει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν μισό έως δύο μισθούς λόγω των μέτρων, ενώ προτείνει ενιαία όρια συνταξιοδότησης στο Δημόσιο υπό την προϋπόθεση ότι θα αποκατασταθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας του συστήματος.
Με τις δηλώσεις του στις αρχές της εβδομάδας, ο Θόδωρος Πάγκαλος πιστεύετε ότι άνοιξε το παράθυρο για την άρση της μονιμότητας;
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπενθύμισε διάταξη του συντάγματος η οποία προβλέπει ότι, σε περίπτωση κατάργησης οργανικής θέσης, μπορεί να απολυθεί δημόσιος υπάλληλος. Αυτό δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ, παρά τις συγχωνεύσεις και αναδιαρθρώσεις που έγιναν. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, χρησιμοποιήθηκε η διαδικασία των μετατάξεων. Είναι όμως προφανές ότι ο τρόπος με τον οποίο τέθηκε θέμα δείχνει ότι μπορούν να υπάρξουν θύματα απολύσεων.
Δηλαδή πιστεύετε ότι η κυβέρνηση θα ενεργοποιήσει τη συνταγματική διάταξη;
Είναι θέμα πολιτικής επιλογής: αν, με την κατάργηση των οργανικών θέσεων, θα απομακρύνει το προσωπικό ή αν θα το μετατάξει σε άλλη υπηρεσία. Αν όμως οδηγηθούμε σε απολύσεις, αυτό θα αφορά και την κοινωνία, καθώς θα υποβαθμιστούν συγκεκριμένες υπηρεσίες. Κι όχι μόνον αυτό. Παρουσιάζεται ως πρόβλημα η μονιμότητα, ενώ το ζήτημα είναι ότι καταστρατηγήθηκε το περιεχόμενό της λόγω των πελατειακών πρακτικών που κυριάρχησαν.
Ήδη έχουν απομακρυνθεί 11.000 απασχολούμενοι με συμβάσεις μαθητείας (stage). Να περιμένουμε και άλλες απομακρύνσεις;
Είναι προφανές ότι οι περίπου 80.000 εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου θα μπουν στο στόχαστρο. Πρόκειται όμως για εργαζόμενους που καλύπτουν οργανικές θέσεις και σε περίοδο κρίσης είναι αδιανόητο να συζητούμε για περικοπή. Το αντίθετο έπρεπε να συμβαίνει. Να ομιλούμε για σύστημα ικανό να απορροφήσει νέους, γυναίκες ή ανέργους.
Πώς θα ελεγχθεί η διαφθορά στο Δημόσιο;
Η κοινωνία αγνοεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων δεν συναλλάσσεται με τους πολίτες και τις επιχειρήσεις άρα δεν πρέπει να κάνουμε γενικεύσεις. Κι εμείς θέλουμε πλαίσιο αυστηρών ποινών το οποίο όμως πρέπει να συνοδεύεται και από διαδικασίες ταχύτατης διαλεύκανσης των υποθέσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Ποιο σημαντική όμως είναι η πρόληψη, και όχι η καταστολή. Θα μιλήσουμε κάποια στιγμή στο Δημόσιο για ποιότητα διαδικασιών, για συγκεκριμένα πρωτόκολλα ενεργειών ώστε να ελέγχεται ο εργαζόμενος αν μεροληπτεί ή όχι;
Ποιες είναι οι επιπτώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων από τα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα;
Οι χαμηλόμισθοι, και σε αυτή την κατηγορία ανήκουν περίπου 370.000 υπάλληλοι, θα χάσουν μισό μισθό. Οι υψηλόμισθοι, περίπου 40.000 άτομα, θα κληθούν να θυσιάσουν έως και δύο μισθούς αν ληφθεί υπόψη και η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης. Σημειωτέον ότι περίπου 280.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο έχουν μέσο επίπεδο αποδοχών 1.350 ευρώ τον μήνα.
Είστε διατεθειμένοι να αποδεχθείτε τα μέτρα;
Οποιαδήποτε πολιτική μειώνει την αγοραστική δύναμη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οδηγεί στην ύφεση. Θα συμφωνούσαμε αν είχαμε ένα δομημένο εθνικό σχέδιο στηριγμένο στην αρχή της δικαιοσύνης και σε μέτρα που θα έπρεπε να στηρίξουμε όλοι με αναλογικό τρόπο. Προφανώς, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η συμβολή του καθενός πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Εμφανίζεται έτοιμος στο να ανοίξει ο διάλογος για το ενιαίο μισθολόγιο, προτείνοντας ως αφετηρία βασικό μισθό 1.100 ευρώ. Υπολογίζει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν μισό έως δύο μισθούς λόγω των μέτρων, ενώ προτείνει ενιαία όρια συνταξιοδότησης στο Δημόσιο υπό την προϋπόθεση ότι θα αποκατασταθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας του συστήματος.
Με τις δηλώσεις του στις αρχές της εβδομάδας, ο Θόδωρος Πάγκαλος πιστεύετε ότι άνοιξε το παράθυρο για την άρση της μονιμότητας;
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπενθύμισε διάταξη του συντάγματος η οποία προβλέπει ότι, σε περίπτωση κατάργησης οργανικής θέσης, μπορεί να απολυθεί δημόσιος υπάλληλος. Αυτό δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ, παρά τις συγχωνεύσεις και αναδιαρθρώσεις που έγιναν. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, χρησιμοποιήθηκε η διαδικασία των μετατάξεων. Είναι όμως προφανές ότι ο τρόπος με τον οποίο τέθηκε θέμα δείχνει ότι μπορούν να υπάρξουν θύματα απολύσεων.
Δηλαδή πιστεύετε ότι η κυβέρνηση θα ενεργοποιήσει τη συνταγματική διάταξη;
Είναι θέμα πολιτικής επιλογής: αν, με την κατάργηση των οργανικών θέσεων, θα απομακρύνει το προσωπικό ή αν θα το μετατάξει σε άλλη υπηρεσία. Αν όμως οδηγηθούμε σε απολύσεις, αυτό θα αφορά και την κοινωνία, καθώς θα υποβαθμιστούν συγκεκριμένες υπηρεσίες. Κι όχι μόνον αυτό. Παρουσιάζεται ως πρόβλημα η μονιμότητα, ενώ το ζήτημα είναι ότι καταστρατηγήθηκε το περιεχόμενό της λόγω των πελατειακών πρακτικών που κυριάρχησαν.
Ήδη έχουν απομακρυνθεί 11.000 απασχολούμενοι με συμβάσεις μαθητείας (stage). Να περιμένουμε και άλλες απομακρύνσεις;
Είναι προφανές ότι οι περίπου 80.000 εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου θα μπουν στο στόχαστρο. Πρόκειται όμως για εργαζόμενους που καλύπτουν οργανικές θέσεις και σε περίοδο κρίσης είναι αδιανόητο να συζητούμε για περικοπή. Το αντίθετο έπρεπε να συμβαίνει. Να ομιλούμε για σύστημα ικανό να απορροφήσει νέους, γυναίκες ή ανέργους.
Πώς θα ελεγχθεί η διαφθορά στο Δημόσιο;
Η κοινωνία αγνοεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων δεν συναλλάσσεται με τους πολίτες και τις επιχειρήσεις άρα δεν πρέπει να κάνουμε γενικεύσεις. Κι εμείς θέλουμε πλαίσιο αυστηρών ποινών το οποίο όμως πρέπει να συνοδεύεται και από διαδικασίες ταχύτατης διαλεύκανσης των υποθέσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Ποιο σημαντική όμως είναι η πρόληψη, και όχι η καταστολή. Θα μιλήσουμε κάποια στιγμή στο Δημόσιο για ποιότητα διαδικασιών, για συγκεκριμένα πρωτόκολλα ενεργειών ώστε να ελέγχεται ο εργαζόμενος αν μεροληπτεί ή όχι;
Ποιες είναι οι επιπτώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων από τα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα;
Οι χαμηλόμισθοι, και σε αυτή την κατηγορία ανήκουν περίπου 370.000 υπάλληλοι, θα χάσουν μισό μισθό. Οι υψηλόμισθοι, περίπου 40.000 άτομα, θα κληθούν να θυσιάσουν έως και δύο μισθούς αν ληφθεί υπόψη και η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης. Σημειωτέον ότι περίπου 280.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο έχουν μέσο επίπεδο αποδοχών 1.350 ευρώ τον μήνα.
Είστε διατεθειμένοι να αποδεχθείτε τα μέτρα;
Οποιαδήποτε πολιτική μειώνει την αγοραστική δύναμη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οδηγεί στην ύφεση. Θα συμφωνούσαμε αν είχαμε ένα δομημένο εθνικό σχέδιο στηριγμένο στην αρχή της δικαιοσύνης και σε μέτρα που θα έπρεπε να στηρίξουμε όλοι με αναλογικό τρόπο. Προφανώς, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η συμβολή του καθενός πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Θα δεχόμασταν ακόμη και να καταβάλλουμε επιπλέον χρήματα τα οποία στη συνέχεια θα επιστρέφονταν, για παράδειγμα το 2012 ή το 2013, μέσω της εφορίας. Θα μπορούσαν επίσης να αποτελέσουν μέτρα στήριξης του Ταμείου Πρόνοιας το οποίο αντιμετωπίζει άνοιγμα 700 εκατ. ευρώ. Κάτι αντίστοιχο έγινε και στην Ιρλανδία. Αν όμως δεν υπάρχει τέτοια δέσμευση και προοπτική, δεν μπορείς να συζητήσεις παρόμοιες ή άλλες προτάσεις. Επίσης είναι σαφές ότι πριν κληθούν να πληρώσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, πρέπει να προηγηθούν όσοι συσσώρευσαν πλούτο την περίοδο της ανάπτυξης και όσοι κερδοσκοπούν ακόμη και την ώρα της κρίσης.
Πού μπαίνει η κόκκινη γραμμή για την ΑΔΕΔΥ;
Μας ενδιαφέρει τα μέτρα να μην πάρουν μόνιμο χαρακτήρα. Ο 14ος μισθός έχει για εμάς χαρακτήρα casus belli. Ο,τι είναι προσωρινό έχεις την ελπίδα να το ανατρέψεις στο μέλλον. Όμως, η απώλεια του 14ου μισθού σημαίνει χάσιμο του πολέμου για την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων και εμείς δεν πρόκειται να το δεχθούμε.
Έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για το ενιαίο μισθολόγιο;
Για να τελειώνουμε με τις αδικίες και τις αδιαφάνειες του συστήματος, είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε τώρα στο νέο μισθολόγιο αποδεχόμενοι τις διεκδικήσεις του 2002. Τότε ζητούσαμε την ενσωμάτωση των επιδομάτων στον βασικό μισθό ύψους 1.100 ευρώ. Θέλουμε όμως και αξιοκρατική εξέλιξη. Δεν μπορεί εργαζόμενοι με τα ίδια προσόντα στο ίδιο γραφείο να έχουν διαφορά 1.000 ευρώ στις αποδοχές τους.
Με αυτή την πρόταση θα μειωθεί το μισθολογικό κόστος;
Νομίζω ναι. Γιατί πλασματικού τύπου αιτιολογίες αμοιβών θα σταματήσουν να υπάρχουν. Και αυτές υπολογίζονται σε τουλάχιστον 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Λέγεται ότι το κράτος δεν λειτουργεί σωστά γιατί υπάρχουν πολλές κενές θέσεις διευθυντών, αφού η νέα κυβέρνηση έχει παγώσει τις κρίσεις εν αναμονή του νέου δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Ισχύει;
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλές κενές θέσεις διευθυντών. Ομως, στη διοίκηση δεν πρέπει να υπάρχει κενό εξουσίας. Μπορεί ένα υπουργείο, εν αναμονή των κρίσεων που προσωρινά έχουν ανασταλεί, να αναθέσει καθήκοντα βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας.
Ποιες αλλαγές στο ασφαλιστικό δημοσίων υπαλλήλων και εργαζομένων στα σώματα ασφαλείας είστε έτοιμοι να αποδεχθείτε;
Πρώτα απ' όλα θέλουμε να αποκατασταθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης, μια και η καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο βασίστηκε στο γεγονός ότι το σύστημά μας κρίθηκε ως επαγγελματικό. Αν δεν γίνει αυτό, η Κομισιόν μπορεί να παρέμβει και πάλι σε ανύποπτο χρόνο. Στη συνέχεια, θα μπορούσαν να αρθούν οι διαχωρισμοί ανδρών και γυναικών. Να υπάρξει μια ενιαία κλίμακα με κοινό όριο συνταξιοδότησης για όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο χωρίς διαχωρισμούς με βάση το φύλο ή την αρχική ημερομηνία ασφάλισης (πριν το '92 κ.λπ.). Πρέπει βέβαια να υπάρξει μεταβατικό στάδιο, για να μη θιγούν όσοι βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση.
Και με τις μητέρες ανηλίκων;
Το δικαίωμα πρόωρης συνταξιοδότησης για όσους έχουν ανήλικο παιδί μπορεί να διατηρηθεί. Όμως, πρέπει και ο άντρας να έχει αυτό το δικαίωμα εφόσον δεν το ασκήσει η σύζυγός του.
Μιλήσατε για κοινά όρια στο Δημόσιο. Ποια πρέπει να είναι αυτά;
Το μέσο πραγματικό όριο συνταξιοδότησης στο Δημόσιο ήταν στο 61ο έτος. Ομως με τον νόμο Γιαννίτση αυξήθηκαν οι αιτήσεις συνταξιοδότησης κατά 55% και με τον νόμο Πετραλιά κατά 105%. Προκλήθηκε έτσι το κραχ στο Ταμείο Πρόνοιας αλλά και μείωση του πραγματικού ορίου συνταξιοδότησης στα 59 έτη. Τουλάχιστον 50.000 γυναίκες που έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα δεν θέλουν να το ασκήσουν. Ομως η Βαβέλ των ρυθμίσεων τις φοβίζει και τις οδηγεί στην έξοδο. Αν εξασφαλίσουν ότι θα μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με τους ισχύοντες σήμερα όρους, δεν θα υπάρχει πρόβλημα.
WHO is who ?
Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ από το 2000. Κατάγεται από την Ευρυτανία και είναι 49 ετών. Εχει σπουδάσει κοινωνιολογία με μεταπτυχιακό στο δημόσιο μάνατζμεντ και είναι διοικητικός υπάλληλος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς.
Ξεκίνησε τη συνδικαλιστική του δράση το 1982 ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου των Ευρυτάνων Σπουδαστών. Το 1985 έγινε αντιπρόεδρος της Π.Ο.Ε.ΔΗ.Ν. και πρόεδρος το 1992. Στην ΑΔΕΔΥ ξεκίνησε ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου το 1989.
Συνέντευξη στους Δ. ΚΑΔΔΑ - Θ. ΤΣΙΡΟ, από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 28/2/2010
Πού μπαίνει η κόκκινη γραμμή για την ΑΔΕΔΥ;
Μας ενδιαφέρει τα μέτρα να μην πάρουν μόνιμο χαρακτήρα. Ο 14ος μισθός έχει για εμάς χαρακτήρα casus belli. Ο,τι είναι προσωρινό έχεις την ελπίδα να το ανατρέψεις στο μέλλον. Όμως, η απώλεια του 14ου μισθού σημαίνει χάσιμο του πολέμου για την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων και εμείς δεν πρόκειται να το δεχθούμε.
Έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για το ενιαίο μισθολόγιο;
Για να τελειώνουμε με τις αδικίες και τις αδιαφάνειες του συστήματος, είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε τώρα στο νέο μισθολόγιο αποδεχόμενοι τις διεκδικήσεις του 2002. Τότε ζητούσαμε την ενσωμάτωση των επιδομάτων στον βασικό μισθό ύψους 1.100 ευρώ. Θέλουμε όμως και αξιοκρατική εξέλιξη. Δεν μπορεί εργαζόμενοι με τα ίδια προσόντα στο ίδιο γραφείο να έχουν διαφορά 1.000 ευρώ στις αποδοχές τους.
Με αυτή την πρόταση θα μειωθεί το μισθολογικό κόστος;
Νομίζω ναι. Γιατί πλασματικού τύπου αιτιολογίες αμοιβών θα σταματήσουν να υπάρχουν. Και αυτές υπολογίζονται σε τουλάχιστον 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Λέγεται ότι το κράτος δεν λειτουργεί σωστά γιατί υπάρχουν πολλές κενές θέσεις διευθυντών, αφού η νέα κυβέρνηση έχει παγώσει τις κρίσεις εν αναμονή του νέου δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Ισχύει;
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλές κενές θέσεις διευθυντών. Ομως, στη διοίκηση δεν πρέπει να υπάρχει κενό εξουσίας. Μπορεί ένα υπουργείο, εν αναμονή των κρίσεων που προσωρινά έχουν ανασταλεί, να αναθέσει καθήκοντα βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας.
Ποιες αλλαγές στο ασφαλιστικό δημοσίων υπαλλήλων και εργαζομένων στα σώματα ασφαλείας είστε έτοιμοι να αποδεχθείτε;
Πρώτα απ' όλα θέλουμε να αποκατασταθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης, μια και η καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο βασίστηκε στο γεγονός ότι το σύστημά μας κρίθηκε ως επαγγελματικό. Αν δεν γίνει αυτό, η Κομισιόν μπορεί να παρέμβει και πάλι σε ανύποπτο χρόνο. Στη συνέχεια, θα μπορούσαν να αρθούν οι διαχωρισμοί ανδρών και γυναικών. Να υπάρξει μια ενιαία κλίμακα με κοινό όριο συνταξιοδότησης για όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο χωρίς διαχωρισμούς με βάση το φύλο ή την αρχική ημερομηνία ασφάλισης (πριν το '92 κ.λπ.). Πρέπει βέβαια να υπάρξει μεταβατικό στάδιο, για να μη θιγούν όσοι βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση.
Και με τις μητέρες ανηλίκων;
Το δικαίωμα πρόωρης συνταξιοδότησης για όσους έχουν ανήλικο παιδί μπορεί να διατηρηθεί. Όμως, πρέπει και ο άντρας να έχει αυτό το δικαίωμα εφόσον δεν το ασκήσει η σύζυγός του.
Μιλήσατε για κοινά όρια στο Δημόσιο. Ποια πρέπει να είναι αυτά;
Το μέσο πραγματικό όριο συνταξιοδότησης στο Δημόσιο ήταν στο 61ο έτος. Ομως με τον νόμο Γιαννίτση αυξήθηκαν οι αιτήσεις συνταξιοδότησης κατά 55% και με τον νόμο Πετραλιά κατά 105%. Προκλήθηκε έτσι το κραχ στο Ταμείο Πρόνοιας αλλά και μείωση του πραγματικού ορίου συνταξιοδότησης στα 59 έτη. Τουλάχιστον 50.000 γυναίκες που έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα δεν θέλουν να το ασκήσουν. Ομως η Βαβέλ των ρυθμίσεων τις φοβίζει και τις οδηγεί στην έξοδο. Αν εξασφαλίσουν ότι θα μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με τους ισχύοντες σήμερα όρους, δεν θα υπάρχει πρόβλημα.
WHO is who ?
Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ από το 2000. Κατάγεται από την Ευρυτανία και είναι 49 ετών. Εχει σπουδάσει κοινωνιολογία με μεταπτυχιακό στο δημόσιο μάνατζμεντ και είναι διοικητικός υπάλληλος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς.
Ξεκίνησε τη συνδικαλιστική του δράση το 1982 ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου των Ευρυτάνων Σπουδαστών. Το 1985 έγινε αντιπρόεδρος της Π.Ο.Ε.ΔΗ.Ν. και πρόεδρος το 1992. Στην ΑΔΕΔΥ ξεκίνησε ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου το 1989.
Συνέντευξη στους Δ. ΚΑΔΔΑ - Θ. ΤΣΙΡΟ, από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 28/2/2010
