«ΞΗΛΩΣΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ»
Την υποχρέωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και της Γενικής Γραμματείας Δημόσιων Εργων του ΥΠΕΧΩΔΕ να ξηλώνουν τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, που είναι τοποθετημένες στους δρόμους, υπενθυμίζει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η τοποθέτησή τους είναι αντίθετη στις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης για την οδική κυκλοφορία και σήμανση, αλλά και την ελληνική νομοθεσία και τον ΚΟΚ, αποφάνθηκαν οι ανώτατοι δικαστές και επικύρωσαν αποζημίωση υπέρ της οικογένειας θύματος τροχαίου, που προκλήθηκε από πρόσκρουση σε πινακίδα.
Η υπόθεση που απασχόλησε το ΣτΕ αφορά τον θάνατο ενός 33χρονου νέου στις 12 Φεβρουαρίου 2000 στη συμβολή των οδών Πίνδου και Κοκκινοπούλου, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε προσέκρουσε σε διαφημιστική πινακίδα, που ήταν τοποθετημένη στη λεωφόρο Κατεχάκη και σε απόσταση 1,2 μέτρου από το ρείθρο του πεζοδρομίου. Η μίσθωση του χώρου για την εγκατάσταση της πινακίδας είχε γίνει με έγκριση του Δήμου Παπάγου το 1993.
Ο πατέρας του άτυχου νέου, δικηγόρος Αθ. Τσιώκος-Πλαπούτας, στράφηκε κατά του ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου Παπάγου, διεκδικώντας αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης. Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με δύο αποφάσεις τού επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση ύψους 117.388 ευρώ, τις οποίες, όμως, προσέβαλε το Δημόσιο και ο δήμος ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η ολομέλεια, κινούμενη στο ίδιο μήκος κύματος με την εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας Ευθ. Αντωνόπουλου, απέρριψε τις αιτήσεις αναίρεσης, τονίζοντας ότι οι δήμοι και οι κοινότητες υποχρεούνται να αφαιρούν τις διαφημιστικές πινακίδες και, αν δεν το κάνουν, πρέπει να τις αφαιρεί το ΥΠΕΧΩΔΕ. Στις αποφάσεις της (υπ' αριθμ. 168 και 169/2010) επισημαίνει ότι οι διατάξεις του Ν. 2696/1991 που επιτρέπουν «την εγκατάσταση διαφημίσεων επί του οδοστρώματος και των πεζοδρομίων οδών που βρίσκονται εντός κατοικημένων περιοχών (με όριο ταχύτητας μέχρι 70 χιλ./ώρα) και αναγνωρίζουν στη διοίκηση τη δυνατότητα χορηγήσης αδειών εγκαταστάσεως διαφημίσεων και στους ανωτέρω χώρους είναι αντίθετες προς τη Διεθνή Σύμβαση της Βιέννης».
Θυμίζουμε ότι πριν από ένα μήνα ο υπουργός Υποδομών Δημ. Ρέππας δεσμεύθηκε ότι πλέον θα υπάρξει πιστή τήρηση των διατάξεων, χαρακτηρίζοντας «μάστιγα» τις παράνομα τοποθετημένες διαφημιστικές πινακίδες. Αφησε, μάλιστα, ανοικτό το ενδεχόμενο να συσταθεί στο υπουργείο Υποδομών ειδική υπηρεσία για το ξήλωμα των πινακίδων, οι οποίες ξεφυτρώνουν εν μιά νυκτί και ως διά μαγείας... ηλεκτροδοτούνται.
Την υποχρέωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και της Γενικής Γραμματείας Δημόσιων Εργων του ΥΠΕΧΩΔΕ να ξηλώνουν τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, που είναι τοποθετημένες στους δρόμους, υπενθυμίζει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η τοποθέτησή τους είναι αντίθετη στις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης για την οδική κυκλοφορία και σήμανση, αλλά και την ελληνική νομοθεσία και τον ΚΟΚ, αποφάνθηκαν οι ανώτατοι δικαστές και επικύρωσαν αποζημίωση υπέρ της οικογένειας θύματος τροχαίου, που προκλήθηκε από πρόσκρουση σε πινακίδα.
Η υπόθεση που απασχόλησε το ΣτΕ αφορά τον θάνατο ενός 33χρονου νέου στις 12 Φεβρουαρίου 2000 στη συμβολή των οδών Πίνδου και Κοκκινοπούλου, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε προσέκρουσε σε διαφημιστική πινακίδα, που ήταν τοποθετημένη στη λεωφόρο Κατεχάκη και σε απόσταση 1,2 μέτρου από το ρείθρο του πεζοδρομίου. Η μίσθωση του χώρου για την εγκατάσταση της πινακίδας είχε γίνει με έγκριση του Δήμου Παπάγου το 1993.
Ο πατέρας του άτυχου νέου, δικηγόρος Αθ. Τσιώκος-Πλαπούτας, στράφηκε κατά του ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου Παπάγου, διεκδικώντας αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης. Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με δύο αποφάσεις τού επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση ύψους 117.388 ευρώ, τις οποίες, όμως, προσέβαλε το Δημόσιο και ο δήμος ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η ολομέλεια, κινούμενη στο ίδιο μήκος κύματος με την εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας Ευθ. Αντωνόπουλου, απέρριψε τις αιτήσεις αναίρεσης, τονίζοντας ότι οι δήμοι και οι κοινότητες υποχρεούνται να αφαιρούν τις διαφημιστικές πινακίδες και, αν δεν το κάνουν, πρέπει να τις αφαιρεί το ΥΠΕΧΩΔΕ. Στις αποφάσεις της (υπ' αριθμ. 168 και 169/2010) επισημαίνει ότι οι διατάξεις του Ν. 2696/1991 που επιτρέπουν «την εγκατάσταση διαφημίσεων επί του οδοστρώματος και των πεζοδρομίων οδών που βρίσκονται εντός κατοικημένων περιοχών (με όριο ταχύτητας μέχρι 70 χιλ./ώρα) και αναγνωρίζουν στη διοίκηση τη δυνατότητα χορηγήσης αδειών εγκαταστάσεως διαφημίσεων και στους ανωτέρω χώρους είναι αντίθετες προς τη Διεθνή Σύμβαση της Βιέννης».
Θυμίζουμε ότι πριν από ένα μήνα ο υπουργός Υποδομών Δημ. Ρέππας δεσμεύθηκε ότι πλέον θα υπάρξει πιστή τήρηση των διατάξεων, χαρακτηρίζοντας «μάστιγα» τις παράνομα τοποθετημένες διαφημιστικές πινακίδες. Αφησε, μάλιστα, ανοικτό το ενδεχόμενο να συσταθεί στο υπουργείο Υποδομών ειδική υπηρεσία για το ξήλωμα των πινακίδων, οι οποίες ξεφυτρώνουν εν μιά νυκτί και ως διά μαγείας... ηλεκτροδοτούνται.
της Βάνας Φωτοπούλου ,από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 20/1/2010
