Την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, τις οποίες ο πρωθυπουργός πασχίζει πάση θυσία να αποφύγει, έφερε τελικά πλησιέστερα η διακήρυξη του Γιώργου Παπανδρέου περί της διενέργειας δημοψηφίσματος μετά από τρεις μήνες για την έγκριση ή όχι της δανειακής σύμβασης με την Ευρωζώνη! Η σφοδρότατη αντίδραση του πολιτικού συστήματος, το οποίο έχει δικαίως θορυβηθεί από την παλλαϊκή κατακραυγή στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, υπερέβη κατά πολύ τις εκτιμήσεις του πρωθυπουργού, ο οποίος περιήλθε σε δυσχερέστατη θέση.
Ξέσπασε κρίση ακόμη και στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, καθώς κατέστη σαφές ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει τους 151 απαιτούμενους βουλευτές για να προωθήσει το δημοψήφισμα. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι δεν έχει τους 151 βουλευτές που απαιτούνται για να επιβιώσει μεθαύριο τα μεσάνυχτα στην ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του. Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Οπως δείχνουν τα πράγματα, δημοψήφισμα δεν θα του επιτραπεί να κάνει.
Αναλύοντας το θέμα ψυχρά, από τη σκοπιά αποκλειστικά του προσωπικού πολιτικού συμφέροντος του Γιώργου Παπανδρέου και μόνο, η απόφαση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος ήταν ωφέλιμη για το άτομό του, τουλάχιστον επί χάρτου. Καθόλου δεν ήταν προσχηματική διαδικασία για μια κατά το δυνατόν λιγότερο ατιμωτική αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή της χώρας, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι. Το εντελώς αντίθετο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εν πρώτοις ουδέποτε υπήρξε κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη, η οποία να έχει βρεθεί σε τόσο αβυσσαλέα διάσταση με το λαϊκό αίσθημα όσο αυτή του Γ. Παπανδρέου. Οι συνθήκες είναι βεβαίως πρωτοφανείς, αλλά το γεγονός του χάσματος λαού - κυβέρνησης είναι αδιαμφισβήτητο.
Εξαιτίας του γεγονός αυτού, ευνόητο είναι πως ο πρωθυπουργός δεν θέλει με τίποτα να προσφύγει στις κάλπες. Όχι φυσικά επειδή οι πρόωρες εκλογές θα ήταν δήθεν "εθνικά επιβλαβείς", αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι η εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ θα προσλάβει ανείπωτες διαστάσεις με ανεξέλεγκτες συνέπειες για τη σταθερότητα του πολιτικού σκηνικού, καταστρέφοντας παράλληλα τις ελπίδες του Γ. Παπανδρέου για κατοπινή καριέρα σε κάποιο διεθνές αξίωμα.
Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, προσπάθησε να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία με το τέχνασμα του δημοψηφίσματος, αφού σε εκλογές θα συντριβόταν.
Ο Γ. Παπανδρέου ήθελε να εκβιάσει τον ελληνικό λαό με το δίλημμα "ή ψηφίζετε τη συμφωνία υποτέλειας ή χρεοκοπεί η Ελλάδα και αποβάλλεται από το ευρώ και την ΕΕ, αν τολμήσετε να πείτε ''Οχι''"!
Μπορεί το 80-85% των Ελλήνων να μη θέλει τον Γ. Παπανδρέου και την κυβέρνησή του, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει λαϊκή πλειοψηφία υπέρ της... χρεοκοπίας! Αν επί τρεις μήνες μαινόταν η κυβερνητική προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ τρομοκρατώντας τον κόσμο ότι "''Οχι'' ίσον χρεοκοπία", κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το "Οχι" θα επικρατούσε οπωσδήποτε. Ούτως ή άλλως πάντως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα ήταν πολύ ευνοϊκότερο για τον Γ. Παπανδρέου από το ποσοστό που θα έπαιρνε σε πρόωρες εκλογές.
Ο πρωθυπουργός υποτίμησε τη σφοδρότητα της αντίδρασης του πολιτικού συστήματος. Ο ίδιος θα δραπέτευε στο εξωτερικό αν έχανε το δημοψήφισμα, όλοι οι άλλοι όμως θα έμεναν πίσω.
Διαφάνηκε αμέσως η προοπτική συγκρότησης ενός άτυπου μετώπου από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και από τα μέχρι τώρα κυβερνητικά "εξαπτέρυγα", με στόχο να υποχρεώσουν με κάθε μέσο τον πρωθυπουργό να προκηρύξει πρόωρες εκλογές πριν από τη διενέργεια του δημοψηφίσματος. Πάση θυσία, οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει αυτό.
Ύστατη γραμμή άμυνας θα ήταν η καθολική αποχή όλων των κομμάτων από το δημοψήφισμα, με στόχο να περιοριστεί η συμμετοχή στο 15%-20% και έτσι να γελοιοποιηθεί η όλη διαδικασία. Δεν θα φτάσουμε όμως ώς εκεί.
ΤΡΟΜΑΞΑΝ
Πολλαπλά ρήγματα μέσα στο ΠΑΣΟΚ
Αναστατώθηκαν ακόμη και οι κάθε άλλο παρά ευαίσθητοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μόλις συνειδητοποίησαν τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε για την πολιτική τους επιβίωση η δραματική κατάσταση στην οποία θα οδηγούσε τη χώρα η πιθανότατη ήττα της κυβέρνησης στο δημοψήφισμα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Αποφάσισαν ήδη να του φράξουν τον δρόμο προς το δημοψήφισμα. Εχουν, όμως, επίγνωση ότι αυτό θα συνεπιφέρει ενδεχομένως την απομάκρυνση του Γ. Παπανδρέου τόσο από την πρωθυπουργία όσο και από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αυτό με τη σειρά του οδήγησε ακόμη και τους σημαντικότερους υπουργούς να αποστασιοποιούνται από τον πρωθυπουργό, προσβλέποντας στην ηγεσία του μεταπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ.
του Γιώργου Δελαστίκ, από την εφημερίδα "Έθνος", 2/11/2011
