Μισθούς... Ινδο-Κίνας θέλουν να εφαρμόσουν τρόικα και εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα. Με το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας και με πολιορκητικό κριό τους κατώτατους μισθούς των 751 ευρώ, ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες και τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα και σούπερ μάρκετ έχουν βάλει στόχο τη διάλυση των κλαδικών μισθών.
Τι και εάν ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου απέκλεισε την ισχύ των... ινδικών μισθών στη χώρα. Τελικά θα εφαρμοστούν στην πράξη οι συνθήκες εργασίας που ισχύουν στην Κίνα (θα γίνουμε δηλαδή Ινδο-Κίνα), ανεξαρτήτως του τι προβλέπουν οι συμβάσεις (σ.σ. οι οποίες έχουν λήξει, πλην της Εθνικής Γενικής που υπέγραψε πέρυσι η ΓΣΕΕ και διαρκεί μέχρι το 2012). Όπως ακριβώς και με την έξοδο από το ευρώ. Δεν προβλέπεται από καμιά συνθήκη η απομάκρυνση κράτους-μέλους, αλλά η πραγματικότητα μπορεί να την επιβάλει.
Το θέμα έθεσε με τρόπο εντυπωσιακό -όσο και κυνικό- η αντιπροσωπεία της τρόικας, η οποία ζήτησε την αναθεώρηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης. Κάτι που πυροδότησε το όλο κλίμα και ηλέκτρισε την ατμόσφαιρα εν όψει της σημερινής 24ωρης απεργίας στο Δημόσιο και τους 151 υπό συγχώνευση οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα (απεργιακή συγκέντρωση στις 11 το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος). Ετσι χθες είχαμε τυφλές καταλήψεις με άσκηση βίας εργαζομένων σε βάρος υπαλλήλων, δεν πληρώθηκαν επιδόματα ανεργίας (κατάληψη ΟΑΕΔ) κ.ά.
Το αίτημα των μεγάλων επιχειρηματιών που μετέφερε στον υπουργό Εργασίας Γ. Κουτρουμάνη η τρόικα, παρ' ότι διατυπώθηκε για τους εισαγωγικούς μισθούς (των ανειδίκευτων εργατών), ωστόσο αποσκοπεί στη διάλυση των κλαδικών μισθών (μη επέκταση των κλαδικών συμβάσεων και περιορισμός των προβλέψεων για αυξήσεις στους μισθούς μόνο στα μέλη που μετέχουν στις διαπραγματεύσεις). Ετσι όμως ουδείς επιχειρηματίας έχει συμφέρον να μετάσχει σε έναν εργοδοτικό σύνδεσμο, στο βαθμό που αυτό συνεπάγεται εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων. Θα έχει δηλαδή ζημιά...).
Ωστόσο, η τροχιοδεικτική αυτή βολή για την αποτίμηση της κατάστασης των εργατικών συνδικάτων, της κυβέρνησης και των κοινωνικών αντανακλαστικών δημιούργησε τόσο κρότο που προκάλεσε πανικό μεταξύ των έμφοβων εργαζομένων (οι οποίοι ζουν υπό καθεστώς τρόμου αναφορικά με τη διατήρηση της θέσης εργασίας τους). Αλλά και ετερόκλητες συσπειρώσεις.
Η ΓΣΕΕ σήκωσε τους τόνους και ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γ. Παναγόπουλος χαρακτήρισε την πρόταση «προκλητική και θρασύτατη», ενώ ζήτησε από την κυβέρνηση: «Επιτέλους για μια φορά η ελληνική κυβέρνηση να πει δυνατά, σταθερά γενναία όχι».
«Η διόρθωση των μισθών, όπου χρειάζεται, με συνεννόηση εργαζομένων και εργοδοτών διαφέρει πλήρως από την κατάρρευση των μισθών που θα προέλθει από την κατάργηση των συμβάσεων», αναφέρει η ΓΣΕΒΕΕ. Μάλιστα ο πρόεδρος των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων Δ. Ασημακόπουλος σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «οι επιχειρήσεις σήμερα δεν είναι αντιμέτωπες με το φάσμα της χρεοκοπίας εξαιτίας των "υψηλών" μισθών αλλά κυρίως επειδή λειτουργούν κάτω από συνθήκες διαρκούς και εντεινόμενης ύφεσης».
Οι έμποροι αναφέρουν ότι «μετά το ξεχείλωμα του Συντάγματος, που αποτελεί μία κατά συνθήκη καταστατική δέσμευση, η τρόικα αξιώνει πλέον την τελική κατάργησή του. Και όχι μόνον αυτό, αλλά στο πλαίσιο του παζαριού για την έκτη δόση, επιχειρεί να επιβάλει τη βούλησή της και στους φορείς της κοινωνίας των πολιτών».
Αλλά και ο ΣΕΒ τάσσεται υπέρ της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με τον πρόεδρό του Δ. Δασκαλόπουλο, σε δημόσια δήλωσή του να σημειώνει ότι «η έμμεση επαναφορά του θέματος παραπέμπει σε ένα κακοστημένο θέατρο, μέσω του οποίου οι υπαίτιοι της κρίσης επιχειρούν να φορτώσουν, για άλλη μια φορά, το κόστος των επιλογών και χειρισμών τους σε αυτούς που δεν ευθύνονται για την κρίση -στον ιδιωτικό τομέα και στους εργαζομένους του, που εξοντώνονται αργά και σταθερά στο βωμό της διατήρησης του πελατειακού κράτους». Αρα, είτε υπαίτια για την κρίση είναι η τρόικα (που επανέφερε το θέμα) είτε το θέμε έθεσε, ύπουλα, το «μεγάλο πελατειακό κράτος» (που -κατά τον ΣΕΒ- είναι υπαίτιο για την κρίση).
