Άθικτα μένουν στην εποχή της οικονομικής κρίσης, του μνημονίου και των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, μια σειρά «οικονομικών προνομίων» που εξασφαλίζουν από τον κρατικό προϋπολογισμό οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς το κράτος τους πληρώνει όχι μόνο το πετρέλαιο θέρμανσης, αλλά και την αντικατάσταση των επίπλων τους!
Σε άλλες εποχές, λίγο θα ενδιέφερε αν το κράτος -μέσω της Εργατικής Εστίας- πληρώνει στα Εργατοϋπαλληλικά Κέντρα το κόστος του πετρελαίου θέρμανσης και της αγοράς καινούργιας επίπλωσης. Αλλωστε οι πόροι των συνδικάτων που αποδίδονται μέσω της «Εστίας» είναι θεσμοθετημένοι εδώ και δεκαετίες.
Όμως σε μια εποχή που ήρθαν τα πάνω κάτω στην Ελλάδα, με το φάσμα της φτώχειας να απειλεί για πρώτη φορά χιλιάδες νοικοκυριά και με τις περικοπές να πιάνουν κάθε σύνταξη που είναι πάνω από 401 ευρώ, αποτελεί σχεδόν πρόκληση ένα «χρεοκοπημένο», κατά πολλούς, κράτος, να πληρώνει:
* 558.000 ευρώ για το πετρέλαιο θέρμανσης εργατοϋπαλληλικών οργανώσεων,
* 153.000 ευρώ για να αλλάξουν επίπλωση, και
* 3,6 εκατ. ευρώ για την επισκευή και συντήρηση των ακινήτων τους!
Ειδικά στην τελευταία περίπτωση τα 3,6 εκατ. ευρώ είναι αυξημένα κατά 56,52% σε σχέση με πέρυσι! Το 2011 δηλαδή που η κυβέρνηση το έχει αναδείξει σε έτος ορόσημο για τη μετέπειτα πορεία της Ελλάδας και έχει ζητήσει να γίνουν περικοπές σε όλες τις κρατικές δαπάνες, υπάρχουν τρανταχτές εξαιρέσεις που κάνουν τους πολίτες να βγαίνουν από τα ρούχα τους. Και διερωτάται κανείς, γιατί σε εποχές πρωτοφανούς λιτότητας η Εργατική Εστία έχει προβλέψει αυξημένο το κονδύλι από τα 2,3 εκατ. το 2010, σε 3,6 εκατ. ευρώ το 2011, για τη συντήρηση των κτιρίων που στεγάζονται συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Δύσκολα δικαιολογείται η αύξηση κατά 56,52% ακόμη και αν πρόκειται για παλιές υποχρεώσεις που δεν έχουν πληρωθεί.
Στο σύνολό τους, ωστόσο, οι δαπάνες του προϋπολογισμού της Εργατικής Εστίας που εγκρίθηκε την περασμένη Παρασκευή (25/2) είναι μειωμένες κατά 60 εκατ. ευρώ (215,4 εκατ. ευρώ το 2011, από 274,8 εκατ. το 2010). Θα αναρωτηθεί κανείς πού γίνονται περικοπές. Ιδού η απάντηση:
* 42 εκατ. ευρώ κόπηκαν από αναπτυξιακούς πόρους (πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων).
* 12 εκατ. ευρώ εξοικονομήθηκαν από τη μείωση των επιδομάτων των υπαλλήλων του οργανισμού.
* Αλλα 8 εκατ. ευρώ από διάφορες δαπάνες.
Για την επιχορήγηση όμως των συνδικαλιστικών οργανώσεων υπάρχουν λεφτά. Ακόμη και για την αγορά φωτοτυπικών με 55.000 ευρώ.
Τα παραπάνω είναι το μικρότερο μέρος από τις «κρατικές χορηγίες» που δίνονται στα συνδικάτα μέσω της Εργατικής Εστίας, κάθε χρόνο, εδώ και δεκαετίες, καθώς τα έξοδα για πετρέλαιο, καινούργια έπιπλα, συντήρηση κ.ά. είναι ξεχωριστά από την επιχορήγηση που τους καταβάλλεται.
Αυτή η επιχορήγηση (προς τις εργατοϋπαλληλικές οργανώσεις) είναι 19,2 εκατ. ευρώ για φέτος. Ακριβώς στο ίδιο ποσό ήταν και το 2010 (πάλι 19,2 εκατ. ευρώ). Ούτε εδώ δηλαδή υπάρχουν περικοπές. Και το οξύμωρο είναι ότι αυτή η επιχορήγηση είναι στην ουσία η συνδρομή των εργαζομένων που μέσω των ασφαλιστικών τους εισφορών πηγαίνει προς τα συνδικάτα, ώστε να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα πώς γίνεται να είναι ίδια τα χρήματα που παίρνουν τα συνδικάτα, όταν τα έσοδα από εισφορές έχουν μειωθεί λόγω των 170.000 ανέργων που «μέτρησε» η Στατιστική Υπηρεσία για το 2010!
Φαίνεται πως για κάποιους «εργατοπατέρες» το μνημόνιο δεν ήρθε ποτέ στη χώρα που ζουν. Απόδειξη πως τα έξοδά τους τα πλήρωνε και εξακολουθεί να τα πληρώνει το κράτος, είτε έχει είτε δεν έχει λεφτά. Είναι όμως και περίεργο ότι τα 19,2 εκατ. ευρώ δεν επηρεάστηκαν ούτε από την ανεργία, ούτε και από τις μειωμένες εισπράξεις από ασφαλιστικές εισφορές, ούτε και από κανένα άλλο ψαλίδι.
Με τέτοιες χορηγίες, τα συνδικάτα -εν προκειμένω- πλήρως κρατικοδίαιτα, μοιάζουν να «συναγωνίζονται» τις χιλιάδες ΜΚΟ, και ιδίως εκείνες που ζητούν να πληρώσουμε και συμμετοχή για να στηρίξουμε τις περιβαλλοντικές τους ανησυχίες!
Δυο μέτρα και δυο σταθμά όταν η Ελλάδα «αναθιαρθρώνεται» και μάλιστα ερήμην της πλειοψηφίας των πολιτών της δεν γίνεται να υπάρχουν, μόνο και μόνο επειδή μια κάστα κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών μπορεί να θεωρεί ως κεκτημένο δικαίωμα να τους πληρώνει τον λογαριασμό του πετρελαίου το κράτος!
Δεν γίνεται, την ώρα που αφανίζονται εισοδήματα από το δρεπανηφόρο μνημόνιο, το κράτος να επιδοτεί τη λειτουργία συνδικαλιστικών γραφείων, λες και είναι προέκτασή του.
Η επιχορήγηση των 19,2 εκατ. ευρώ (που είναι λεφτά εργαζομένων και κατά παράδοξο τρόπο είναι ίδια με αυτή του 2010, παρότι οι εισπράξεις από εισφορές είναι μικρότερες και άρα κατά λογική συνέπεια θα έπρεπε να είναι αναλόγως μειωμένη), επαρκεί και περισσεύει για να πληρωθούν τα έξοδά τους.
Και θα έπρεπε οι ίδιοι οι συνδικαλιστές να δείξουν αλληλεγγύη επιδοτώντας ειδικά για φέτος μέσα από τα 19,2 εκατ. ευρώ όσους ανέργους μπορούν και τις οικογένειες τους που δεν έχουν να πληρώσουν για τα έξοδα των παιδιών τους. Πόσο μάλλον για τη θέρμανσή τους.
του Κώστα Κατίκου, από την εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", 28/2/2011
Σε άλλες εποχές, λίγο θα ενδιέφερε αν το κράτος -μέσω της Εργατικής Εστίας- πληρώνει στα Εργατοϋπαλληλικά Κέντρα το κόστος του πετρελαίου θέρμανσης και της αγοράς καινούργιας επίπλωσης. Αλλωστε οι πόροι των συνδικάτων που αποδίδονται μέσω της «Εστίας» είναι θεσμοθετημένοι εδώ και δεκαετίες.
Όμως σε μια εποχή που ήρθαν τα πάνω κάτω στην Ελλάδα, με το φάσμα της φτώχειας να απειλεί για πρώτη φορά χιλιάδες νοικοκυριά και με τις περικοπές να πιάνουν κάθε σύνταξη που είναι πάνω από 401 ευρώ, αποτελεί σχεδόν πρόκληση ένα «χρεοκοπημένο», κατά πολλούς, κράτος, να πληρώνει:
* 558.000 ευρώ για το πετρέλαιο θέρμανσης εργατοϋπαλληλικών οργανώσεων,
* 153.000 ευρώ για να αλλάξουν επίπλωση, και
* 3,6 εκατ. ευρώ για την επισκευή και συντήρηση των ακινήτων τους!
Ειδικά στην τελευταία περίπτωση τα 3,6 εκατ. ευρώ είναι αυξημένα κατά 56,52% σε σχέση με πέρυσι! Το 2011 δηλαδή που η κυβέρνηση το έχει αναδείξει σε έτος ορόσημο για τη μετέπειτα πορεία της Ελλάδας και έχει ζητήσει να γίνουν περικοπές σε όλες τις κρατικές δαπάνες, υπάρχουν τρανταχτές εξαιρέσεις που κάνουν τους πολίτες να βγαίνουν από τα ρούχα τους. Και διερωτάται κανείς, γιατί σε εποχές πρωτοφανούς λιτότητας η Εργατική Εστία έχει προβλέψει αυξημένο το κονδύλι από τα 2,3 εκατ. το 2010, σε 3,6 εκατ. ευρώ το 2011, για τη συντήρηση των κτιρίων που στεγάζονται συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Δύσκολα δικαιολογείται η αύξηση κατά 56,52% ακόμη και αν πρόκειται για παλιές υποχρεώσεις που δεν έχουν πληρωθεί.
Στο σύνολό τους, ωστόσο, οι δαπάνες του προϋπολογισμού της Εργατικής Εστίας που εγκρίθηκε την περασμένη Παρασκευή (25/2) είναι μειωμένες κατά 60 εκατ. ευρώ (215,4 εκατ. ευρώ το 2011, από 274,8 εκατ. το 2010). Θα αναρωτηθεί κανείς πού γίνονται περικοπές. Ιδού η απάντηση:
* 42 εκατ. ευρώ κόπηκαν από αναπτυξιακούς πόρους (πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων).
* 12 εκατ. ευρώ εξοικονομήθηκαν από τη μείωση των επιδομάτων των υπαλλήλων του οργανισμού.
* Αλλα 8 εκατ. ευρώ από διάφορες δαπάνες.
Για την επιχορήγηση όμως των συνδικαλιστικών οργανώσεων υπάρχουν λεφτά. Ακόμη και για την αγορά φωτοτυπικών με 55.000 ευρώ.
Τα παραπάνω είναι το μικρότερο μέρος από τις «κρατικές χορηγίες» που δίνονται στα συνδικάτα μέσω της Εργατικής Εστίας, κάθε χρόνο, εδώ και δεκαετίες, καθώς τα έξοδα για πετρέλαιο, καινούργια έπιπλα, συντήρηση κ.ά. είναι ξεχωριστά από την επιχορήγηση που τους καταβάλλεται.
Αυτή η επιχορήγηση (προς τις εργατοϋπαλληλικές οργανώσεις) είναι 19,2 εκατ. ευρώ για φέτος. Ακριβώς στο ίδιο ποσό ήταν και το 2010 (πάλι 19,2 εκατ. ευρώ). Ούτε εδώ δηλαδή υπάρχουν περικοπές. Και το οξύμωρο είναι ότι αυτή η επιχορήγηση είναι στην ουσία η συνδρομή των εργαζομένων που μέσω των ασφαλιστικών τους εισφορών πηγαίνει προς τα συνδικάτα, ώστε να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα πώς γίνεται να είναι ίδια τα χρήματα που παίρνουν τα συνδικάτα, όταν τα έσοδα από εισφορές έχουν μειωθεί λόγω των 170.000 ανέργων που «μέτρησε» η Στατιστική Υπηρεσία για το 2010!
Φαίνεται πως για κάποιους «εργατοπατέρες» το μνημόνιο δεν ήρθε ποτέ στη χώρα που ζουν. Απόδειξη πως τα έξοδά τους τα πλήρωνε και εξακολουθεί να τα πληρώνει το κράτος, είτε έχει είτε δεν έχει λεφτά. Είναι όμως και περίεργο ότι τα 19,2 εκατ. ευρώ δεν επηρεάστηκαν ούτε από την ανεργία, ούτε και από τις μειωμένες εισπράξεις από ασφαλιστικές εισφορές, ούτε και από κανένα άλλο ψαλίδι.
Με τέτοιες χορηγίες, τα συνδικάτα -εν προκειμένω- πλήρως κρατικοδίαιτα, μοιάζουν να «συναγωνίζονται» τις χιλιάδες ΜΚΟ, και ιδίως εκείνες που ζητούν να πληρώσουμε και συμμετοχή για να στηρίξουμε τις περιβαλλοντικές τους ανησυχίες!
Δυο μέτρα και δυο σταθμά όταν η Ελλάδα «αναθιαρθρώνεται» και μάλιστα ερήμην της πλειοψηφίας των πολιτών της δεν γίνεται να υπάρχουν, μόνο και μόνο επειδή μια κάστα κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών μπορεί να θεωρεί ως κεκτημένο δικαίωμα να τους πληρώνει τον λογαριασμό του πετρελαίου το κράτος!
Δεν γίνεται, την ώρα που αφανίζονται εισοδήματα από το δρεπανηφόρο μνημόνιο, το κράτος να επιδοτεί τη λειτουργία συνδικαλιστικών γραφείων, λες και είναι προέκτασή του.
Η επιχορήγηση των 19,2 εκατ. ευρώ (που είναι λεφτά εργαζομένων και κατά παράδοξο τρόπο είναι ίδια με αυτή του 2010, παρότι οι εισπράξεις από εισφορές είναι μικρότερες και άρα κατά λογική συνέπεια θα έπρεπε να είναι αναλόγως μειωμένη), επαρκεί και περισσεύει για να πληρωθούν τα έξοδά τους.
Και θα έπρεπε οι ίδιοι οι συνδικαλιστές να δείξουν αλληλεγγύη επιδοτώντας ειδικά για φέτος μέσα από τα 19,2 εκατ. ευρώ όσους ανέργους μπορούν και τις οικογένειες τους που δεν έχουν να πληρώσουν για τα έξοδα των παιδιών τους. Πόσο μάλλον για τη θέρμανσή τους.
του Κώστα Κατίκου, από την εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", 28/2/2011
