Οι ημέρες αποχής του μισθωτού λόγω μακροχρόνιας ασθένειας (υπέρβαση ορίων βραχείας ασθένειας) συμψηφίζονται με τις ημέρες αδείας. Το ερώτημα που γεννάται είναι, αν ο μισθωτός που απώλεσε τις ημέρες αδείας του, δικαιούται να λάβει αποδοχές αδείας και επίδομα αδείας.
Η παλαιότερη νομολογία του Αρείου Πάγου είχε αποφασίσει ότι ο μισθωτός δεν δικαιούται των αποδοχών και του επιδόματος αδείας (ΑΠ 337/1990, ΑΠ 1056/1988, ΑΠ 1088/1987, ΑΠ 1139/1974 Ολ.). Αντίθετα σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου αρ. 27/2004, διατηρείται το δικαίωμα του εργαζόμενου, λήψης των αποδοχών και του επιδόματος αδείας, καθώς και το δικαίωμα ασφάλισης στο ΙΚΑ για τις αντίστοιχες ημέρες.
Την άποψη ότι διατηρείται το δικαίωμα λήψης των αποδοχών και του επιδόματος αδείας στην περίπτωση απώλειας του δικαιώματος αδείας, δέχεται και το Υπ. Εργασίας με το έγγραφό του αρ. 1054/1981.
Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο (ΑΝ 539/1945, Ν.3302/2004, άρθρο 3 Ν.4504/1966, άρθρο 7 Π.Δ.88/1999), προβλέπει το δικαίωμα του εργαζόμενου για λήψη των προβλεπόμενων αποδοχών αδείας (ως αποζημίωση αδείας) και του επιδόματος αδείας στην περίπτωση που λήξει η σχέση εργασίας (απόλυση, οικειοθελή αποχώρηση) χωρίς να λάβει την άδεια που δικαιούται.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι αποδοχές αδείας και το επίδομα αδείας είναι συνακόλουθο δικαίωμα της λήψης των ημερών αδείας. Στην περίπτωση λοιπόν του συμψηφισμού των ημερών αδείας με τις ημέρες μακροχρόνιας ασθένειας του μισθωτού, για να γίνει ο εν λόγω συμψηφισμός, σημαίνει ότι προϋπάρχει το δικαίωμα του μισθωτού για λήψη των ημερών αδείας (για αυτό άλλωστε συμψηφίζεται το δικαίωμα αυτό), επομένως εξακολουθεί και υφίσταται το συνακόλουθο δικαίωμα λήψης των αντίστοιχων αποδοχών, και οι οποίες θα πρέπει να καταβληθούν.
Το άρθρο 440 ΑΚ, προβλέπει ότι ο συμψηφισμός επιφέρει απόσβεση των μεταξύ δύο προσώπων αμοιβαίων απαιτήσεων, όσο καλύπτονται, αν είναι ομοειδείς κατά το αντικείμενο και ληξιπρόθεσμες.
Επομένως για τον μισθωτό που απουσιάζει συμψηφίζεται μεν το δικαίωμα απουσίας με την απαίτηση του μισθωτού να λάβει ημέρες αδείας, όχι όμως και η απαίτηση να λάβει αποδοχές και επίδομα αδείας, αφού η τελευταία δεν είναι ομοειδής προς την απαίτηση του εργοδότη για παροχή εργασίας, και συνεπώς δεν εμπίπτει στο άρθρο 440 Α.Κ, περί συμψηφισμού.
Για τους ανωτέρω λόγους κατά την άποψή μας, στην εξεταζόμενη περίπτωση της απώλειας του δικαιώματος αδείας, οι αποδοχές αδείας και το επίδομα αδείας θα πρέπει να καταβάλλονται στον μισθωτό.
Βασίλης Τραϊανόπουλος
Επιθεωρητής Εργασιακών Σχέσεων
