«Τέλος» στα ιδιωτικά συνεργεία που έχουν αναλάβει κατ’ αποκλειστικότητα μια σειρά υποστηρικτικές λειτουργίες στα δημόσια νοσοκομεία και σε άλλους φορείς που εποπτεύει το υπουργείο Υγείας, βάζει με εγκύκλιο που εξέδωσε σε συνέχεια άρθρου 97 του Ν. 4368/2016, ο Ανδρέας Ξανθός.
Η εγκύκλιος ορίζει ότι με το που θα λήγει η σύμβαση ανάμεσα στο ιδιωτικό συνεργείο και στο Φορέα, ο τελευταίος θα συνάπτει ατομική σύμβαση έργου με τους εργαζόμενους που απασχολούσε ο εργολάβος. Η οδηγία δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, αλλά κι εκείνους που σήμερα παρέχουν υπηρεσίες σίτισης και φύλαξης.
Το «μαύρο πέπλο» που σκεπάζει τις συνθήκες εντός των οποίων δρουν τα όχι περισσότερα από 4-5 εργολαβικά συνεργεία στον τομέα αυτό, έχει αναδείξει πολλές φορές το Virus (εδώ και εδώ). Από την άποψη αυτή, η οδηγία της Αριστοτέλους αποτελεί ένα βήμα σε θετική κατεύθυνση. Ωστόσο, οι ατομικές συμβάσεις δεν παύουν να διαιωνίζουν το καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας και κακοπληρωμένης δουλειάς για ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων στην Υγεία, οι οποίοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Ο Μιχάλης Γιαννάκος, Πρόεδρος ΠΟΕΔΗΝ εξηγεί ότι «το Δρομοκαίτειο έχει ήδη συνάψει ατομικές συμβάσεις έργου με καθαρίστριες, οι οποίες έχουν λίγο καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε το κόστος καθαριότητας κατά 30%». Ο ίδιος επισημαίνει πάντως πως το αίτημα της Ομοσπονδίας είναι η επανασύσταση των οργανικών θέσεων και η πρόσληψη προσωπικού με συμβάσεις εργασίας, όχι έργου. «Δεν είναι ούτε επιχειρηματίες ούτε εργολάβοι οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, τη σίτιση και τη φύλαξη των νοσοκομείων. Μόνο η μόνιμη και σταθερή εργασία διασφαλίζει τα εργασιακά δικαιώματα».
Από την πλευρά της η Αριστοτέλους σχολιάζει την πρωτοβουλία ως ένα «πολύ σημαντικό βήμα «απεξάρτησης» των δημόσιων νοσοκομείων από την αποκλειστική εκχώρηση υποστηρικτικών λειτουργιών τους σε ιδιωτικά συνεργεία».
