Η τρικομματική κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλει ένα εφιαλτικό καθεστώς για τους εργαζόμενους και όλη την κοινωνία. Με απολύσεις, διαθεσιμότητες, υποχρεωτικές αργίες, μετακινήσεις, μετατάξεις με διακηρυγμένο στόχο την «ελάφρυνση» του δημοσίου από 150.000 εργαζόμενους. Με την πλήρη διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και την αντιμετώπιση κάθε δημόσιου αγαθού ως πεδίου κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Την επιβολή μιας εργασιακής κόλασης με την τρομοκρατία των απολύσεων, των εργασιακών σχέσεων – λάστιχο, τις συμβάσεις μαύρης εργασίας, την ποινικοποίηση κάθε αγώνα.
Η διάλυση της δημόσιας παιδείας χάριν της ιδιωτικοποίησής της, η μορφωτική φτώχεια στην οποία καταδικάζονται τα παιδιά της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού, η καταρράκωση (μισθολογική, εργασιακή, ηθική) των λειτουργών της δημόσιας εκπαίδευσης και ο αυταρχισμός απέναντι σε όσους τα αμφισβητούν, είναι σήμερα η κυβερνητική πολιτική για την παιδεία.
Ο προϋπολογισμός που ψήφισε η τρικομματική κυβέρνηση για το 2013 στήνει την εκπαίδευση στο εκτελεστικό απόσπασμα. Οι δαπάνες για την παιδεία κατέβηκαν στο 2,51ο/ο του ΑΕΠ και με την επικαιροποίηση του μεσοπρόθεσμου έπεσαν σε χαμηλότερα επίπεδα.. Η 4η τακτική δόση των λειτουργικών δαπανών του 2012 «χάθηκε», στο πλαίσιο των τεράστιων περικοπών που έγιναν για να ικανοποιηθούν οι δανειστές. Πολλά σχολεία αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες λειτουργίας τους, γραφική ύλη, συντήρηση φωτοτυπικών, αγορά αναλώσιμων υλικών και κυρίως, φυσικά, αυτή της θέρμανσης! Η ειδική αγωγή διαλύεται, οι υποστηρικτικές δομές καταργούνται και η προσχολική εκπαίδευση υποβαθμίζεται.
Οι περικοπές των δαπανών, η κατάργηση ουσιαστικά των διορισμών είχαν ως αποτέλεσμα αν και βρισκόμαστε στο μέσον της χρονιάς να παραμένουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία, ολοήμερα τμήματα δεν λειτουργούν, ενώ σ’ όλες τις βαθμίδες υπάρχουν μαθήματα που από την αρχή της χρονιάς δεν έχουν διδαχθεί.
Οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων και οι συγχωνεύσεις τμημάτων συνεχίζονται με στόχο τη μείωση του αριθμού των απαιτούμενων εκπαιδευτικών και τις απολύσεις. Το μεγάλο όμως χτύπημα και η δραματική μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών περνάει όμως μέσα από την αύξηση του ωραρίου. Η εφαρμογή του νέου ωραρίου των εκπαιδευτικών σίγουρα θα οδηγήσει σε μειώσεις του αριθμού των εκπαιδευτικών που θα ξεπεράσουν τις 20.000. Τον επόμενο Σεπτέμβρη η κυβέρνηση θα κάνει πράξη το πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών για σχολεία με μόνιμους εκπαιδευτικούς. Πολύ απλά θα στείλει όλους τους αναπληρωτές στην ανεργία και την αδιοριστία. Το υπουργείο Παιδείας υλοποιώντας τις μνημονιακές έχει προετοιμάσει το έδαφος για την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η ρητή αναφορά του μεσοπρόθεσμου στη δυνατότητα του υπουργείου να μετακινεί κάθε συνάδελφο, για τις ανάγκες της υπηρεσίας και μετά από υπουργική απόφαση και ανεξάρτητα από οργανικότητα, ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ στην επικράτεια, διαδικασία που θα ενεργοποιηθεί για πρώτη φορά φέτος και συγκεκριμένα τον Μάιο, μετά την ανακοίνωση των γενικών μεταθέσεων. Οι προχθεσινές δηλώσεις Μανιτάκη για άμεση απόλυση όσων υπαλλήλων αρνούνται την κινητικότητα αποκαλύπτουν τις προθέσεις. Επειδή όμως μετά τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις και την αύξηση ωραρίου και μετά τις υποχρεωτικές μετακινήσεις θα υπάρχουν πάλι πλεονάζοντες εκπαιδευτικοί, τρέχουν οι πειθαρχικές διώξεις – αργίες, απολύσεις- και είναι έτοιμο το εργαλείο για τις επιπλέον απολύσεις κι αυτό ονομάζεται “αξιολόγηση”. Μια “αξιολόγηση” που εκτός από εργαλείο για απολύσεις στοχεύει και στη χειραγώγηση και εκπειθάρχηση προς την εκάστοτε εξουσία, είτε δια του καρότου της προαγωγής είτε δια του μαστιγίου της διαθεσιμότητας και της απόλυσης.
Οι εκπαιδευτικοί βιώνουν μέρα με την ημέρα την οικονομική εξαθλίωση με τις συνεχιζόμενες περικοπές και φοροεπιδρομές και ταυτόχρονα την προσπάθεια απαξίωσης του έργου τους στην κοινωνία, από τα κυβερνητικά κλιμάκια και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ, που ταυτόχρονα θωρακίζουν το σχεδιασμό τους με όλο το θεσμικό πλαίσιο που προωθούν, τους νόμους για το πειθαρχικό δίκαιο και την αργία και διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, την «αξιολόγηση» όπως την εννοούν, συνδεδεμένη με βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη, την απόλυση αναπληρωτών αν υπερβούν αναρρωτική άδεια 15 ημερών κ.ά. Ένα πλέγμα νόμων και εγκυκλίων που απογειώνει το διοικητισμό και τον αυταρχισμό, για να φιμώνονται όλες οι αντιδράσεις του κλάδου.
Οι γονείς βιώνουν, πέρα από τη βάναυση επίθεση στα εισοδήματα και τη ζωή τους, την ανυπαρξία ικανών δομών δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης με στόχο τη μόρφωση των παιδιών τους. Η ταξικότητα της εκπαίδευσης βαθαίνει ρίχνοντας στον «καιάδα» τους νέους μας, το αύριο της κοινωνίας μας. Το εκπαιδευτικό σύστημα που προορίζεται να δώσει τα απαραίτητα εφόδια για την κοινωνική και οικονομική ένταξη των παιδιών και για τη βελτιστοποίηση της ποιότητας της ζωής μας, αντιμετωπίζεται τώρα και τείνει να μεταβληθεί σε κακέκτυπο προβληματικής… εταιρείας! Η σύνδεση με την αγορά εργασίας, η ιδιωτικοποίηση των πάντων που έχουν ως πυρήνα οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα μνημόνια, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην μαθητική διαρροή ενός μεγάλου τμήματος των παιδιών μας και στην διεύρυνση των ταξικών αντιθέσεων.
Για μας όμως η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό και το σχολείο χώρος γνώσης και πολιτισμού. Η γνώση είναι δικαίωμα και τα παιδιά μας δεν πρέπει να είναι οι μελλοντικοί πελάτες, άνεργοι, ημιαπασχολούμενοι, εξαρτώμενοι και φοβισμένοι.
Οι πολιτικές αυτές πρέπει να βρουν σθεναρή αντίσταση από όλους, εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές και εν γένει κοινωνικό σύνολο. Αντίσταση που πρέπει να είναι μετωπική και πολιτική, με δράσεις όλων των μορφών (κινηματικών, απεργιακών). Αντίσταση που πρέπει να στοχεύει στην συνολική ανατροπή αυτών των πολιτικών.
Εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, φοιτητές συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε τον αγώνα μας για την ανατροπή των πολιτικών του Μνημονίου.
Αγωνιζόμαστε:• Για να μην περάσουν αξιολόγηση-χειραγώγηση, αύξηση ωραρίου και απολύσεις.
• Για να σταματήσει η πολιτική της εξαθλίωσης και της φτώχιας.
• Για να προστατέψουμε τις Δημόσιες Υπηρεσίες, τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά, την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση.
• Για αύξηση των δαπανών για την παιδεία.
• Για δημοκρατία και παιδαγωγική ελευθερία στα σχολεία.
• Για να σταματήσει η πολιτική της εξαθλίωσης και της φτώχιας.
• Για να προστατέψουμε τις Δημόσιες Υπηρεσίες, τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά, την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση.
• Για αύξηση των δαπανών για την παιδεία.
• Για δημοκρατία και παιδαγωγική ελευθερία στα σχολεία.
Μπορούμε να ανατρέψουμε τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές
Μπορούμε να ανατρέψουμε την τρικομματική κυβέρνηση της καταστροφής
Όλοι στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 2 του Μάρτη στις 12:00 το μεσημέρι στα Προπύλαια.
http://pekp.gr/, 26/2/2013
