Eίναι πραγματικά μοναδική εμπειρία για έναν δάσκαλο, να υπηρετήσει σε ένα ακριτικό νησί της Ελλάδας μας. Ένα νησί από τα χιλιάδες που έχουμε και στα οποία υπηρετούν συνήθως νέοι και αναπληρωτές δάσκαλοι και καθηγητές.
Ένα νησί που κάποτε υπηρέτησα κι εγώ.
Είναι γεγονός πως ο δάσκαλος μαθαίνει περισσότερα από όσα διδάσκει, όταν ζει και εργάζεται σε αυτά τα όμορφα και ακριτικά μέρη της πατρίδας μας. Κι ίσως θα έπρεπε υποχρεωτικά κάθε κορυφαίος παράγοντας του Υπουργείου Παιδείας αλλά και άλλων Υπουργείων να έχει διαμείνει υποχρεωτικά για ένα μήνα τουλάχιστον, το χειμώνα σε ένα από αυτά τα νησάκια μας. Αν στέλναμε και κανένα εκπρόσωπο της ακριβοπληρωμένης Τρόικας εκεί, ακόμα καλύτερα.
Τι να πω όμως σήμερα στους μαθητές μου από τους ακριτικούς Λειψούς που πάνε στην Τρίτη Λυκείου όταν μου λένε σήμερα :
"Κύριε όταν ήμασταν μικροί μας μιλούσατε για έναν καλύτερο κόσμο, πάμε φέτος στην τρίτη Λυκείου, φτάσαμε στα τέλη Οκτωβρίου και δεν έχουμε ακόμα καθηγητές πληροφορικής και θεολόγους και κάνουμε μαθήματα μέσω skype. Όταν ήμασταν μικροί μας λέγατε πως είμαστε ίσοι κι έχουμε τα ίδια δικαιώματα με όλα τα αλλά παιδιά της Ελλάδας και πως το κράτος μας προστατεύει αυτά τα δικαιώματά μας."
Οι μαθητές στους Λειψούς κάνουν μαθήματα μέσω skype...γιατί δεν έχουν ακόμα καθηγητές.
Εγώ μάλλον δεν είπα την αλήθεια στα παιδιά ή μάλλον η δική μου αλήθεια δεν ταυτίζεται με τη σημερινή πραγματικότητα.
Ίσως δεν έχουν όλα τα παιδιά τα ίδια δικαιώματα σε αυτή τη χώρα και ίσως περνάμε πλέον στη μεθόδευση της κατάργησης του ρόλου του δασκάλου ελέω Τρόικας. Λέτε να φτάσουμε να έχουμε ένα δάσκαλο σε όλη την Ελλάδα που θα διδάσκει μέσω skype...Γιατί όχι; Οι άλλοι τι χρειάζονται;
του Αθανάσιου Κατσίμπελη, http://katsimpelis.gr/, 30/10/2012
