Αποφασίστηκε κάτω από την πίεση των ταξικών δυνάμεων και ξεκινά με την έναρξη της συζήτησης του Μεσοπρόθεσμου στην Ολομέλεια της Βουλής. Τα διλήμματα των κεφαλαιοκρατών αναπαράγει η συνδικαλιστική πλειοψηφία
Κάτω από την ασφυκτική πίεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, χτες η ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ αποφάσισε τελικά 48ωρη πανεργατική πανελλαδική απεργία με την έναρξη της συζήτησης του Μεσοπρόθεσμου στην Ολομέλεια της Βουλής, πρόταση που οι ταξικές δυνάμεις είχαν καταθέσει εδώ και μέρες. Εκφράζοντας την αναγκαιότητα και τις διαθέσεις του κόσμου για κλιμάκωση της πάλης για να μην περάσουν τα μέτρα, να μπει φραγμός στο δεύτερο μνημόνιο που ενταφιάζει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα το ΠΑΜΕ μπαίνει μπροστά για την οργάνωση και αυτής της απεργιακής μάχης.
Μάχη που πρέπει και μπορεί να δώσει νέα ορμή στην πάλη για χειραφέτηση εργατικών συνειδήσεων από τους εκβιασμούς και τις αυταπάτες που καλλιεργεί η πλουτοκρατία, για ολόπλευρη αποδυνάμωση των πολιτικών και συνδικαλιστικών υπηρετών της μεγαλοεργοδοσίας, για οργάνωση των εργαζομένων σε τόπους δουλειάς και γειτονιές ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου.
Πλειοψηφία που υπηρετεί την ενσωμάτωση στην κυρίαρχη πολιτική
Στη συζήτηση, παρά την απόφαση για απεργία για μια φορά ακόμη επιβεβαιώθηκε ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τραβάει το γνωστό δρόμο της συναίνεσης, υπονομεύει τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης, επιχειρεί και πάλι την ενσωμάτωση στην κυρίαρχη πολιτική.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος πρόβαλε ως «λύση» την αλλαγή πολιτικής της κυβέρνησης, καλλιεργώντας σκόπιμα την αυταπάτη ότι η κυβέρνηση μπορεί ν' αλλάξει. Ως στόχους πάλης των εργαζομένων έθεσε την εξεύρεση πόρων από την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, την αναδιανομή, τον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, την αντιμετώπιση του χρέους που όμως είναι δυνατή μόνο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο όπως είπε. Δηλαδή, έθεσε βασικές θέσεις της αστικής πολιτικής κάτω από τις οποίες πρέπει να στοιχηθούν οι εργαζόμενοι, αφού το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη πόρων αλλά η υπερκερδοφορία των μονοπωλίων, το πρόβλημα δεν είναι γενικά η αντιμετώπιση του χρέους αλλά η μη αναγνώρισή του από τους εργάτες, γιατί αυτό το χρέος είναι της πλουτοκρατίας και αυτή πρέπει να το πληρώσει. Και δεν είναι τυχαίο ότι αναπτύσσοντας τις θέσεις του, χαρακτήρισε τις ταξικές θέσεις και το δρόμο που δείχνει το ΠΑΜΕ ως «μη ρεαλιστική πρόταση σήμερα»! Γιατί καταλαβαίνει πολύ καλά πως η πρόταση του ΠΑΜΕ είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική και σήμερα είναι η μόνη που απαντά από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και στην κρίση και στη βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου και των εκφραστών του.
Με έντονη αντικυβερνητική και αντιμνημονιακή φρασεολογία εμφανίστηκε ο Ν. Κιουτσούκης, γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της ΔΑΚΕ, ο οποίος αναπαρήγαγε τη γνωστή άποψη ότι «το μνημόνιο απέτυχε». Πίσω απ' αυτήν τη θέση, η παράταξη της ΔΑΚΕ θέλει να κρύψει το γεγονός ότι το μνημόνιο πέτυχε πέρα για πέρα τους στόχους του. Δηλαδή, να ενισχύσει το κεφάλαιο και να φορτώσει τα σπασμένα στις πλάτες των εργαζομένων.
Αντίστοιχο ρόλο έπαιξε και η Αυτόνομη Παρέμβαση.
Χρειάζεται κίνημα εξαρτημένο απ' τα εργατικά συμφέροντα
Απαντώντας στις θέσεις των δυνάμεων της πλειοψηφίας ο Χρήστος Κατσώτης, εκ μέρους του ΠΑΜΕ, σημείωσε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιστρατεύει όλα τα στελέχη του και την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ για να υλοποιήσει τους αντεργατικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ΝΔ, που επί της ουσίας θεωρεί το μνημόνιο μονόδρομο. Λέτε - σημείωσε το στέλεχος του ΠΑΜΕ - ν' αλλάξει η πολιτική, χωρίς όμως να θίγονται τα κέρδη του κεφαλαίου. Όμως δεν μπορεί να εξυπηρετούνται τα κέρδη και να μη θίγονται οι εργάτες. Αυτή η θέση στέκεται εμπόδιο στους αγώνες των εργαζομένων, επιχειρεί να τους χειραγωγήσει. Μιλάτε για «αντιμετώπιση», για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, άλλοι για «νόμιμο» και «παράνομο», όμως η εργατική τάξη δεν χρωστά τίποτα. Αντίθετα, σε αυτή χρωστάνε πολλά. Της χρωστάνε τις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων και τα αποθεματικά τους, τους έμμεσους φόρους με τους οποίους τη γδέρνουν, της κλέβουν την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια. Με τις ιδιωτικοποιήσεις υποθηκεύουν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Να γιατί οι αγώνες των εργαζομένων, για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να έχουν διαφορετικό περιεχόμενο απ' αυτό που εσείς δίνετε. Και αυτή η πρόταση που εσείς λέτε ότι δεν είναι ρεαλιστική, ο λαός με τον αγώνα του μπορεί να την κάνει ρεαλιστική μπορεί να την κάνει πράξη. Ο Παπανδρέου μίλησε για νέο συνδικαλιστικό κίνημα που θα εξυπηρετεί τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν να χτυπήσουν το εργατικό κίνημα. Εμείς δεν είμαστε ούτε ακηδεμόνευτοι, ούτε ανεξάρτητοι, το δηλώνουμε ανοιχτά, είμαστε κίνημα εξαρτημένο, κίνημα δεσμευμένο από την τάξη μας, κίνημα που παλεύει για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, κίνημα που παλεύει μέσα στους χώρους δουλειάς, εκεί «που δένεται τ' ατσάλι» για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.
πηγή : Εφημερίδα "Ριζοσπάστης", 18/6/2011
