Τα σκληρά μέτρα ρίχνουν στο ναδίρ τη δημοτικότητα των ευρωπαίων πολιτικών
Η Ευρώπη δεν απαρτίζεται μόνο από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και της ΕΚΤ. Η Σχολή του Σικάγου και οι πολιτικοί εφαρμοστές των θεωριών της είχαν πάντα ένα βασικό πρόβλημα: με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους διαφωνούσαν, ανέκαθεν, οι πλειοψηφίες των πολιτών που τις υφίσταντο. Αυτό βλέπουμε και σήμερα, με τα εργατικά συνδικάτα να έχουν πάρει «θέση μάχης» και να προκηρύσσουν μαχητικές διαδηλώσεις κατά των μέτρων λιτότητας σε ολόκληρη την ήπειρο. Γενική απεργία προκηρύχθηκε στη Γαλλία για τις 24 Ιουνίου, και στην Ιταλία για τις 25/6. Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο με... βουβουζέλες οργανώνεται μεθαύριο στη Βρετανία. Οι κινητοποιήσεις για τα εξοντωτικά μέτρα είναι καθημερινές. Θα κορυφωθούν με την πανευρωπαϊκή - πανεργατική απεργία που τα συνδικάτα πραγματοποιούν στις 29 Σεπτεμβρίου.
Η δημοτικότητα της γερμανίδας καγκελαρίου έχει κιόλας περιέλθει στα χαμηλότερα επίπεδα από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της τον Νοέμβριο του 2005, ενώ πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι το νέο πακέτο λιτότητας θα αποτελέσει την ταφόπλακα του εύθραυστου κυβερνητικού συνασπισμού του CDU με τους (Νεοφιλ)Ελεύθερους Δημοκράτες.
Η κυρία Μέρκελ, αφού καθυστέρησε για μήνες την υιοθέτηση του σχεδίου στήριξης στις χώρες που έχουν ανάγκη, επιμένει τώρα στη δημοσιονομική σταθεροποίηση σε ολόκληρη την ευρωζώνη για να στηριχθεί το ευρώ, μολονότι γνωρίζει ότι έτσι δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη.
Καθίζηση επίσης παρατηρείται και στη δημοτικότητα του κ. Σαρκοζί, η επανεκλογή του οποίου το 2012 φαντάζει σήμερα ιδιαίτερα «χλωμή», αλλά και του Θαπατέρο, ο οποίος αναγκάστηκε τις τελευταίες εβδομάδες να προχωρήσει σε πολύ σκληρές εργατικές μεταρρυθμίσεις, σε μια χώρα η οποία εμφανίζει ήδη ανεργία 20%, και να καταθέσει έναν προϋπολογισμό άγριας λιτότητας, που προβλέπει μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και «πάγωμα» κοινωνικών δαπανών, κόντρα σε όλες τις παλαιότερες δεσμεύσεις του. Αν και για την ώρα η Ισπανία αντέχει στις ολομέτωπες επιθέσεις των κερδοσκόπων. Τα στοιχήματα άρχισαν ήδη: ποια κυβέρνηση θα πέσει πρώτη- η ρουμανική, που ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες περικοπές 25% στους μισθούς του Δημοσίου και ψαλίδισμα 15% σε συντάξεις και επιδόματα ανεργίας ή η ισπανική;
Είναι εξελίξεις απολύτως λογικές, αναμενόμενες: περίμεναν, αλήθεια, οι πιστοί της Θάτσερ να εγκαταλείψουν οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι τα κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών και να αποδεχθούν την επιστροφή σε έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα, ώστε να συνεχίσουν οι τραπεζίτες να θησαυρίζουν;.Οπως λέει και ο συνομιλητής του Πρωθυπουργού, ο αμερικανός νομπελίστας, οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ, με την πανευρωπαϊκή, τύπου Ελλάδας, λιτότητα, αντί να μειωθούν, θα αυξηθούν τα ελλείμματα λόγω της ύφεσης, και θα κινδυνεύσει η εύθραυστη ανάκαμψη, όχι μόνο της ευρωζώνης αλλά και του κόσμου όλου.
πηγή : "Το Βήμα της Κυριακής", 20/6/2010
Η Ευρώπη δεν απαρτίζεται μόνο από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και της ΕΚΤ. Η Σχολή του Σικάγου και οι πολιτικοί εφαρμοστές των θεωριών της είχαν πάντα ένα βασικό πρόβλημα: με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους διαφωνούσαν, ανέκαθεν, οι πλειοψηφίες των πολιτών που τις υφίσταντο. Αυτό βλέπουμε και σήμερα, με τα εργατικά συνδικάτα να έχουν πάρει «θέση μάχης» και να προκηρύσσουν μαχητικές διαδηλώσεις κατά των μέτρων λιτότητας σε ολόκληρη την ήπειρο. Γενική απεργία προκηρύχθηκε στη Γαλλία για τις 24 Ιουνίου, και στην Ιταλία για τις 25/6. Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο με... βουβουζέλες οργανώνεται μεθαύριο στη Βρετανία. Οι κινητοποιήσεις για τα εξοντωτικά μέτρα είναι καθημερινές. Θα κορυφωθούν με την πανευρωπαϊκή - πανεργατική απεργία που τα συνδικάτα πραγματοποιούν στις 29 Σεπτεμβρίου.
Η δημοτικότητα της γερμανίδας καγκελαρίου έχει κιόλας περιέλθει στα χαμηλότερα επίπεδα από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της τον Νοέμβριο του 2005, ενώ πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι το νέο πακέτο λιτότητας θα αποτελέσει την ταφόπλακα του εύθραυστου κυβερνητικού συνασπισμού του CDU με τους (Νεοφιλ)Ελεύθερους Δημοκράτες.
Η κυρία Μέρκελ, αφού καθυστέρησε για μήνες την υιοθέτηση του σχεδίου στήριξης στις χώρες που έχουν ανάγκη, επιμένει τώρα στη δημοσιονομική σταθεροποίηση σε ολόκληρη την ευρωζώνη για να στηριχθεί το ευρώ, μολονότι γνωρίζει ότι έτσι δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη.
Καθίζηση επίσης παρατηρείται και στη δημοτικότητα του κ. Σαρκοζί, η επανεκλογή του οποίου το 2012 φαντάζει σήμερα ιδιαίτερα «χλωμή», αλλά και του Θαπατέρο, ο οποίος αναγκάστηκε τις τελευταίες εβδομάδες να προχωρήσει σε πολύ σκληρές εργατικές μεταρρυθμίσεις, σε μια χώρα η οποία εμφανίζει ήδη ανεργία 20%, και να καταθέσει έναν προϋπολογισμό άγριας λιτότητας, που προβλέπει μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και «πάγωμα» κοινωνικών δαπανών, κόντρα σε όλες τις παλαιότερες δεσμεύσεις του. Αν και για την ώρα η Ισπανία αντέχει στις ολομέτωπες επιθέσεις των κερδοσκόπων. Τα στοιχήματα άρχισαν ήδη: ποια κυβέρνηση θα πέσει πρώτη- η ρουμανική, που ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες περικοπές 25% στους μισθούς του Δημοσίου και ψαλίδισμα 15% σε συντάξεις και επιδόματα ανεργίας ή η ισπανική;
Είναι εξελίξεις απολύτως λογικές, αναμενόμενες: περίμεναν, αλήθεια, οι πιστοί της Θάτσερ να εγκαταλείψουν οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι τα κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών και να αποδεχθούν την επιστροφή σε έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα, ώστε να συνεχίσουν οι τραπεζίτες να θησαυρίζουν;.Οπως λέει και ο συνομιλητής του Πρωθυπουργού, ο αμερικανός νομπελίστας, οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ, με την πανευρωπαϊκή, τύπου Ελλάδας, λιτότητα, αντί να μειωθούν, θα αυξηθούν τα ελλείμματα λόγω της ύφεσης, και θα κινδυνεύσει η εύθραυστη ανάκαμψη, όχι μόνο της ευρωζώνης αλλά και του κόσμου όλου.
πηγή : "Το Βήμα της Κυριακής", 20/6/2010
