«Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» σε σχέση με τους μόνιμους συναδέλφους τους αισθάνονται οι 57.000 υπάλληλοι που απασχολούνται στο Δημόσιο με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, λίγες ημέρες πριν από τη διάλυσή της λόγω της προκήρυξης των Εθνικών εκλογών, η Βουλή έχει ψηφίσει τη βαθμολογική και μισθολογική εξομοίωσή τους με το τακτικό προσωπικό του δημοσίου τομέα, αλλά ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης δεν εφαρμόζει το νόμο.
Ετσι, η συγκεκριμένη κατηγορία υπαλλήλων, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι πτυχιούχοι, στερείται της δυνατότητας κατάληψης θέσεων ευθύνης και συνακόλουθα την αύξηση των αποδοχών της.
Οι ίδιοι, που δεν κρύβουν την πικρία τους για τη συνέχιση των διακρίσεων που γίνονται σε βάρος τους από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, θεωρούν πλέον εαυτούς «παρίες» του Δημοσίου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την απόδοσή τους και κατ’ επέκταση την προσφορά υπηρεσιών προς τον πολίτη.
Πράγματι, η περίπτωσή τους χρήζει ιδιαίτερης μνείας, αφού σε ποσοστό άνω του 80% προέρχονται από τις τάξεις των συμβασιούχων που ενώ είχαν προσληφθεί σαν… κομματικός στρατός, επί ημερών Σημίτη, η τότε κυβέρνηση αρνούνταν πεισματικά να τους μονιμοποιήσει, θεωρώντας προτιμότερο να τους έχει υπό καθεστώς συνεχούς πολιτικής ομηρίας.
Το οξύμωρο είναι ότι η «απελευθέρωσή» τους συνετελέσθη την πρώτη περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή, με το Προεδρικό Διάταγμα 164/2004, που φέρει την προσωπική σφραγίδα του πρώην υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου.
Σύμφωνα με αυτό, αφού πληρούσαν μια σειρά προϋποθέσεων, κυρίως χρονικών, μετατρέπονταν οι σχέσεις εργασίας τους από ορισμένου χρόνου σε αορίστου ιδιωτικού δικαίου. Πλην, όμως, παρότι προσέφεραν έργο όπως και οι μόνιμοι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να ανέλθουν στη δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία μένοντας στάσιμα βαθμολογικά.
Την αδικία αυτή ήρθε να άρει με νομοθετική πρωτοβουλία του (ν. 3801/2009) πάλι ο κ. Παυλόπουλος βάζοντας τέλος στο διαχωρισμό «πατρικίων» και «πληβείων» στο Δημόσιο, τους δήμους και τους φορείς που εποπτεύουν.
Παράλληλα, τους δινόταν η δυνατότητα να μπορούν να επικυρώσουν δημόσια έγγραφα, κάτι που δεν τους επιτρέπεται σήμερα. Σε απλά ελληνικά, θα μοιραζόταν το κόστος και ο χρόνος της γραφειοκρατικής διαδικασίας που απαιτείται για την περαίωση της υπόθεσης, αφού θα υπήρχαν διαθέσιμοι περισσότεροι υπάλληλοι με το δικαίωμα της υπογραφής.
Το τραγελαφικό είναι ότι όταν έγινε η σχετική συζήτηση στη Βουλή, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, προεξάρχοντος του πρώην προέδρου της ΑΔΕΔΥ Γιάννη Κουτσίκου, ζήτησαν τη μονιμοποίησή τους, παραβλέποντας προκλητικά τη ρητή απαγόρευση του άρθρου 103 του Συντάγματος. Σύμφωνα με αυτό, είναι αντισυνταγματική η μετατροπή των σχέσεων από ιδιωτικού δικαίου σε δημοσίου δικαίου. Τότε ο κ. Παυλόπουλος αποκάλυψε την υποκρισία του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, υπενθυμίζοντας ότι στην αναθεώρηση του 2006 είχε προτείνει να τροποποιηθεί το συγκεκριμένο άρθρο και οι συμβασιούχοι της κατηγορίας αυτής να μπορούν να καταλάβουν θέσεις τακτικού προσωπικού.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, ανεξήγητα, αφού επρόκειτο για «δικά του παιδιά», αρνήθηκε να συναινέσει όπως κάνει και τώρα με τον αρμόδιο υπουργό να «τυρβάζει περί άλλων», σφυρίζοντας αδιάφορα σ’ ένα θέμα που αφορά 57.000 υπαλλήλους, με πολλά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και κυρίως σημαντική εμπειρία στη διαχείριση της καθημερινότητας.
Οι τελευταίοι νιώθουν «αδειασμένοι» και «αηδιασμένοι» από τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, που ενώ προεκλογικά είχε δεσμευθεί ότι θα τους μονιμοποιήσει, αλλάζοντας το σχετικό απαγορευτικό άρθρο του Συντάγματος, τώρα δεν εφαρμόζει ούτε τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Παυλόπουλου καταδικάζοντάς τους σε περιθωριοποίηση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με το ν. 3801/2009 που ισχύει μόνο κατ’ όνομα, προβλέπεται για πρώτη φορά, η κατάταξη του προσωπικού με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου σε πέντε συνολικά βαθμούς από τον Ε’ έως τον Α’ και παράλληλα επιτρέπει την αναρρίχησή του μέχρι τη θέση του διευθυντή.
Ετσι, ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που υπηρετεί σε όλη την έκταση του Δημοσίου συμπεριλαμβανομένων και των ανεξάρτητων αρχών, των περιφερειών, των ΝΠΔΔ καθώς και των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, που παρέμενε επί χρόνια σε στασιμότητα, μπορεί να αξιοποιηθεί στο έπακρο και να κλείσει πολλές τρύπες στην στελέχωση κρίσιμων υπηρεσιών.
Παράλληλα, επεκτεινόταν και σ’ αυτούς ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας και ιδιαίτερα το σύστημα προαγωγών που προβλέπει τους κανόνες, αλλά και το χρόνο υπηρεσίας, τους οποίους πρέπει να διαθέτει κάποιος από τη συγκεκριμένη κατηγορία, προκειμένου να σταδιοδρομήσει στο δημόσιο τομέα.
Οι προαγωγές, σύμφωνα με το ν/σ Παυλόπουλου διενεργούνται ύστερα από απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Τα μέλη του, προκειμένου να διαπιστώσουν τη συνδρομή των ουσιαστικών προσόντων, λαμβάνουν υπόψη όλα τα στοιχεία του προσωπικού μητρώου του υπαλλήλου, από τα οποία προκύπτει η δραστηριότητά του στην υπηρεσία, η επαγγελματική επάρκεια, η πρωτοβουλία και η αποτελεσματικότητά του.
Για το σχηματισμό της κρίσης του, το συμβούλιο λαμβάνει υπόψη τις εκθέσεις αξιολόγησης της τελευταία πενταετίας. Ειδικά για την προαγωγή στον Α’ βαθμό στο νόμο Παυλόπουλου, προβλέπει ότι ο υπάλληλος πρέπει να έχει ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου προσόντα που μαρτυρούν διοικητική ικανότητα.
Όλ’ αυτά, πάνε περίπατο από την ανεξήγητη απόφαση του κ. Ραγκούση να τους αφήσει ξεκρέμαστους ή «επί ξύλου κρεμάμενους» όπως λέει ο ίδιος. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι για δεύτερη φορά το ΠΑΣΟΚ εμπαίζει τους ανθρώπους αυτούς, που αφού πρώτα τους διόρισε αρνήθηκε να τους αποκαταστήσει επαγγελματικά και τώρα υπηρεσιακά.
Επειδή οι καιροί είναι ύποπτοι, δεν αποκλείεται η στάση αυτή να υποκρύπτει και ένα σχέδιο (εξ)αναγκασμού τους σε εθελουσία έξοδο -τουλάχιστον για μερικούς- μετά τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει καμία επαγγελματική προοπτική. Ίδωμεν!
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, λίγες ημέρες πριν από τη διάλυσή της λόγω της προκήρυξης των Εθνικών εκλογών, η Βουλή έχει ψηφίσει τη βαθμολογική και μισθολογική εξομοίωσή τους με το τακτικό προσωπικό του δημοσίου τομέα, αλλά ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης δεν εφαρμόζει το νόμο.
Ετσι, η συγκεκριμένη κατηγορία υπαλλήλων, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι πτυχιούχοι, στερείται της δυνατότητας κατάληψης θέσεων ευθύνης και συνακόλουθα την αύξηση των αποδοχών της.
Οι ίδιοι, που δεν κρύβουν την πικρία τους για τη συνέχιση των διακρίσεων που γίνονται σε βάρος τους από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, θεωρούν πλέον εαυτούς «παρίες» του Δημοσίου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την απόδοσή τους και κατ’ επέκταση την προσφορά υπηρεσιών προς τον πολίτη.
Πράγματι, η περίπτωσή τους χρήζει ιδιαίτερης μνείας, αφού σε ποσοστό άνω του 80% προέρχονται από τις τάξεις των συμβασιούχων που ενώ είχαν προσληφθεί σαν… κομματικός στρατός, επί ημερών Σημίτη, η τότε κυβέρνηση αρνούνταν πεισματικά να τους μονιμοποιήσει, θεωρώντας προτιμότερο να τους έχει υπό καθεστώς συνεχούς πολιτικής ομηρίας.
Το οξύμωρο είναι ότι η «απελευθέρωσή» τους συνετελέσθη την πρώτη περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή, με το Προεδρικό Διάταγμα 164/2004, που φέρει την προσωπική σφραγίδα του πρώην υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου.
Σύμφωνα με αυτό, αφού πληρούσαν μια σειρά προϋποθέσεων, κυρίως χρονικών, μετατρέπονταν οι σχέσεις εργασίας τους από ορισμένου χρόνου σε αορίστου ιδιωτικού δικαίου. Πλην, όμως, παρότι προσέφεραν έργο όπως και οι μόνιμοι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να ανέλθουν στη δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία μένοντας στάσιμα βαθμολογικά.
Την αδικία αυτή ήρθε να άρει με νομοθετική πρωτοβουλία του (ν. 3801/2009) πάλι ο κ. Παυλόπουλος βάζοντας τέλος στο διαχωρισμό «πατρικίων» και «πληβείων» στο Δημόσιο, τους δήμους και τους φορείς που εποπτεύουν.
Παράλληλα, τους δινόταν η δυνατότητα να μπορούν να επικυρώσουν δημόσια έγγραφα, κάτι που δεν τους επιτρέπεται σήμερα. Σε απλά ελληνικά, θα μοιραζόταν το κόστος και ο χρόνος της γραφειοκρατικής διαδικασίας που απαιτείται για την περαίωση της υπόθεσης, αφού θα υπήρχαν διαθέσιμοι περισσότεροι υπάλληλοι με το δικαίωμα της υπογραφής.
Το τραγελαφικό είναι ότι όταν έγινε η σχετική συζήτηση στη Βουλή, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, προεξάρχοντος του πρώην προέδρου της ΑΔΕΔΥ Γιάννη Κουτσίκου, ζήτησαν τη μονιμοποίησή τους, παραβλέποντας προκλητικά τη ρητή απαγόρευση του άρθρου 103 του Συντάγματος. Σύμφωνα με αυτό, είναι αντισυνταγματική η μετατροπή των σχέσεων από ιδιωτικού δικαίου σε δημοσίου δικαίου. Τότε ο κ. Παυλόπουλος αποκάλυψε την υποκρισία του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, υπενθυμίζοντας ότι στην αναθεώρηση του 2006 είχε προτείνει να τροποποιηθεί το συγκεκριμένο άρθρο και οι συμβασιούχοι της κατηγορίας αυτής να μπορούν να καταλάβουν θέσεις τακτικού προσωπικού.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, ανεξήγητα, αφού επρόκειτο για «δικά του παιδιά», αρνήθηκε να συναινέσει όπως κάνει και τώρα με τον αρμόδιο υπουργό να «τυρβάζει περί άλλων», σφυρίζοντας αδιάφορα σ’ ένα θέμα που αφορά 57.000 υπαλλήλους, με πολλά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και κυρίως σημαντική εμπειρία στη διαχείριση της καθημερινότητας.
Οι τελευταίοι νιώθουν «αδειασμένοι» και «αηδιασμένοι» από τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, που ενώ προεκλογικά είχε δεσμευθεί ότι θα τους μονιμοποιήσει, αλλάζοντας το σχετικό απαγορευτικό άρθρο του Συντάγματος, τώρα δεν εφαρμόζει ούτε τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Παυλόπουλου καταδικάζοντάς τους σε περιθωριοποίηση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με το ν. 3801/2009 που ισχύει μόνο κατ’ όνομα, προβλέπεται για πρώτη φορά, η κατάταξη του προσωπικού με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου σε πέντε συνολικά βαθμούς από τον Ε’ έως τον Α’ και παράλληλα επιτρέπει την αναρρίχησή του μέχρι τη θέση του διευθυντή.
Ετσι, ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που υπηρετεί σε όλη την έκταση του Δημοσίου συμπεριλαμβανομένων και των ανεξάρτητων αρχών, των περιφερειών, των ΝΠΔΔ καθώς και των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, που παρέμενε επί χρόνια σε στασιμότητα, μπορεί να αξιοποιηθεί στο έπακρο και να κλείσει πολλές τρύπες στην στελέχωση κρίσιμων υπηρεσιών.
Παράλληλα, επεκτεινόταν και σ’ αυτούς ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας και ιδιαίτερα το σύστημα προαγωγών που προβλέπει τους κανόνες, αλλά και το χρόνο υπηρεσίας, τους οποίους πρέπει να διαθέτει κάποιος από τη συγκεκριμένη κατηγορία, προκειμένου να σταδιοδρομήσει στο δημόσιο τομέα.
Οι προαγωγές, σύμφωνα με το ν/σ Παυλόπουλου διενεργούνται ύστερα από απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Τα μέλη του, προκειμένου να διαπιστώσουν τη συνδρομή των ουσιαστικών προσόντων, λαμβάνουν υπόψη όλα τα στοιχεία του προσωπικού μητρώου του υπαλλήλου, από τα οποία προκύπτει η δραστηριότητά του στην υπηρεσία, η επαγγελματική επάρκεια, η πρωτοβουλία και η αποτελεσματικότητά του.
Για το σχηματισμό της κρίσης του, το συμβούλιο λαμβάνει υπόψη τις εκθέσεις αξιολόγησης της τελευταία πενταετίας. Ειδικά για την προαγωγή στον Α’ βαθμό στο νόμο Παυλόπουλου, προβλέπει ότι ο υπάλληλος πρέπει να έχει ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου προσόντα που μαρτυρούν διοικητική ικανότητα.
Όλ’ αυτά, πάνε περίπατο από την ανεξήγητη απόφαση του κ. Ραγκούση να τους αφήσει ξεκρέμαστους ή «επί ξύλου κρεμάμενους» όπως λέει ο ίδιος. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι για δεύτερη φορά το ΠΑΣΟΚ εμπαίζει τους ανθρώπους αυτούς, που αφού πρώτα τους διόρισε αρνήθηκε να τους αποκαταστήσει επαγγελματικά και τώρα υπηρεσιακά.
Επειδή οι καιροί είναι ύποπτοι, δεν αποκλείεται η στάση αυτή να υποκρύπτει και ένα σχέδιο (εξ)αναγκασμού τους σε εθελουσία έξοδο -τουλάχιστον για μερικούς- μετά τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει καμία επαγγελματική προοπτική. Ίδωμεν!
του Γιώργου Φράγκου, από την εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", 31/1/2010
