Στην «κόκκινη γραμμή» μεταξύ συγχώνευσης και λουκέτου θα βρεθούν τις επόμενες εβδομάδες οι περίπου 900 οργανισμοί και εταιρείες του ελληνικού δημοσίου που λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση.
Από τους 70.000 υπαλλήλους των φορέων αυτών θα διασωθούν μόνο όσοι έχουν προσληφθεί με τα κριτήρια του ΑΣΕΠ, ενώ η τύχη των υπολοίπων θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τη μορφή της εργασιακής τους σύμβασης.
Σε κάθε περίπτωση την άγουσα προς την έξοδο θα πάρουν οι συμβασιούχοι και οι υπάλληλοι ορισμένου χρόνου.
Το μεγάλο διακύβευμα αφορά το εργασιακό μέλλον του προσωπικού με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου που υπηρετεί στα Νομικά Πρόσωπα και τις Ανώνυμες εταιρείες που περνούν ήδη από κόσκινο.
Οι εργαζόμενοι αυτοί που αποτελούν την πλειονότητα των απασχολουμένων αν δεν μπορούν να απορροφηθούν σε άλλες υπηρεσίες, κινδυνεύουν άμεσα με απόλυση, ή θα μεταφερθούν στη δεξαμενή της εργασιακής εφεδρείας.
Οσο για τους μόνιμους υπαλλήλους των υπό εξέταση φορέων που αποτελούν το 15% των υπηρετούντων σ’ αυτούς, θα λάβουν φύλλο πορείας για άλλους οργανισμούς.
Σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, η εξοικονόμηση που μπορεί να επιτευχθεί με το πρώτο μαζικό κύμα συγχωνεύσεων και καταργήσεων θα είναι της τάξεως των 100 εκατ. Ευρώ το μήνα.
Παράλληλα θα επιχειρηθεί μείωση των κρατικών δομών στα υπουργεία κατά 35% σε πρώτη φάση με το κλείσιμο ή συρρίκνωση δεκάδων διευθύνσεων και τμημάτων που υπολειτουργούν ή δεν έχουν πλέον αντικείμενο δράσης.
Κανονικά η αξιολόγηση του Δημοσίου με βάση το δεύτερο μνημόνιο θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του 2012, ώστε το επόμενο έτος να αρχίσει η θεσμοθέτηση του νέου επιτελικού κράτους σύμφωνα με το σχέδιο που έχουν συντάξει τα στελέχη της γαλλικής δημόσιας διοίκησης που ανέλαβαν ρόλο συμβούλου της ελληνικής κυβέρνησης.
Πάντως, ένα καθοριστικό κριτήριο για τη συνέχιση ή μη της λειτουργίας μιας δημόσιας υπηρεσίας, θα είναι «η σχέση απόδοσης μεταξύ των χρημάτων που αντλούν από τον κρατικό προϋπολογισμό και του έργου που παράγουν».
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για τη χώρα μας «η παραγωγικότητα του δημοσίου τομέα παραμένει σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα», ενώ χαμηλά και μεσαία στελέχη των δημοσίων υπαλλήλων, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά «έχουν υψηλότερους μισθούς απ’ ό,τι οι εργαζόμενοι με τα ίδια προσόντα και θέσεις στον ιδιωτικό τομέα».
Ο διεθνής οργανισμός ζητά να υπάρχει συνεχής αξιολόγηση του προσωπικού με κυρίαρχο στοιχείο την «επιβράβευση των ικανών και αποδοτικών υπαλλήλων».
του Γιώργου Φράγκου, εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", 21/8/2012
