Ολόκληρο το αθηναϊκό κέντρο μετατράπηκε σε μία διαδήλωση. Με τη συμμετοχή πολιτών που στην πλειονότητά τους κατέβαιναν πρώτη φορά στο δρόμο. Φώναζαν αντικυβερνητικά συνθήματα, μιλούσαν για την οικονομική εξαθλίωσή τους και τον ευτελισμό της αξιοπρέπειάς τους, το φόβο και την αγωνία τους για το αύριο.
Οι εργαζόμενοι παρέμειναν στους δρόμους αρκετές ώρες. Μεσήλικες και συνταξιούχοι φόρεσαν μάσκες, γυναίκες κάλυψαν τα πρόσωπα με μαλόξ, βιοτέχνες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, άνεργοι, περπάτησαν ανάμεσα σε διμοιρίες ΜΑΤ και αναμμένους λόφους σκουπιδιών.
Από τις 11 το πρωί οι δρόμοι γέμιζαν με εκατοντάδες, χιλιάδες διαδηλωτές. Οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ μιλούσαν για τη μεγαλύτερη κινητοποίηση στην ιστορία της χώρας, υπολογίζοντας ότι αγγίζουν τις 500.000. Σίγουρα ήταν περισσότεροι από τη διαδήλωση της 5ης Μαΐου.
Για πρώτη φορά, όλα τα συνθήματα ήταν αντικυβερνητικά. Επίσης, για πρώτη φορά ο κόσμος πλημμύρισε τέσσερις δρόμους: τις οδούς Πατησίων, Ακαδημίας, Σταδίου και Πανεπιστημίου. Από το Μουσείο μέχρι την πλατεία Συντάγματος ο κόσμος κατέκλυσε δρόμους, πεζοδρόμια και όλες τις πλατείες.
Μια διαδήλωση ξεχωριστή αποτελούσαν οι εργαζόμενοι στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, το ίδιο και τα τεράστια μπλοκ των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ), οι ταξιτζήδες (γέμιζαν μόνοι τους την Ακαδημίας), εργαζόμενοι στα νοσοκομεία (δεν χωρούσαν στη Σταδίου). Η σύνθεση του κόσμου ήταν επίσης μοναδική: συμμετείχε όλος ο εργατικός κόσμος. Οι ομοσπονδίες επαγγελματοβιοτεχνών έκλεισαν τα καταστήματά τους στο κέντρο και την περιφέρεια και κατέβηκαν στο δρόμο μαζί με χιλιάδες υπαλλήλους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Ενδεικτικό είναι ότι τα μπλοκ της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) έφταναν στη Βουλή στις 4.15. Δηλαδή πέντε ώρες και ένα τέταρτο μετά την αναχώρησή τους από το Μουσείο!
Όλες οι ομοσπονδίες εργαζομένων σήκωσαν πανό. Οι υπάλληλοι των υπουργείων είχαν πρωτοφανή συμμετοχή (ΥΠΕΧΩΔΕ, Οικονομίας, Εσωτερικών). Ελεγαν ότι «διαλύεται η κοινωνία, σκοτώνουν τους εργαζόμενους. Μας οδηγούν στη φτώχεια, την εξαθλίωση». Με πανό που έγραφε «Δεν πληρώνουμε-αλήτες τραπεζίτες» κι ένα φορτωμένο γάιδαρο εμφανίστηκε ένα μεγάλο μπλοκ ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων: «Είμαστε βιοτέχνες, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, επιπλοποιοί.
Από το 1974 δεν είχαμε κατέβει στο δρόμο. Αλλά η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να παίρνει αυτά τα μέτρα», λέει η Μ. Μπάμπαλη. Προσθέτει ότι ο τζίρος στην επιχείρησή της, έπεσε κατά 50%.
Ο εργολάβος Π. Γεωργίου θα πει: «Ψάχνω δουλειά για το χειμώνα στην Αλβανία... Η οικοδομική δραστηριότητα έσβησε. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ το κουρέλιασμα της αξιοπρέπειάς μας. Κι ότι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας συνθήκες του 1900». Βιοτέχνες μιλούν θυμωμένοι για την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας, λέγοντας ότι «τους στηρίζαμε και γίναμε πιόνια».
«Κι εμείς πρώτη φορά κατεβαίνουμε στο δρόμο», λέει μια παρέα δασικών υπαλλήλων: «Γιατί εκτός των οικονομικών μέτρων, υπάρχει τεράστια πολιτική υποκρισία. Περνάνε νομοσχέδιο που αλλάζει το χαρακτήρα των δασών, θύματα στο βωμό της "ανάπτυξης". Καθημερινά, κλείνουν περίπτερα.
Δεν έχουμε να πληρώσουμε το ενοίκιο, το ρεύμα, προσθέτουν αρκετοί περιπτερούχοι, λέγοντας ότι κατέβηκαν μαζικά στο δρόμο πρώτη φορά.
Η Ομοσπονδία Κτηματομεσιτών κατέβηκε με πανό που έγραφε «όχι άλλους φόρους». Πίσω τους, το μπλοκ των ψυκτικών, της ΠΟΕΔΗΝ. Τους ακολουθούσαν τεράστια μπλοκ εργαζομένων στα νοσοκομεία. Το κάθε νοσοκομείο ξεχωριστά, με δικό του πανό (Αγλαΐα Κυριακού, Ιπποκράτειο, Αγ. Ολγα, Νοσοκομείο Πατησίων, Αττικό... Ακολουθούσαν μπλοκ εργαζομένων στην ψυχική υγεία.
«Θυμηθήκαμε τις μέρες του '75», λέει μια παρέα. Είναι εκπαιδευτικοί, υπάλληλοι υπουργείων, μουσικοί, γονείς με τα παιδιά τους, που συμμετέχουν κι αυτοί για πρώτη φορά: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αν δεν πέσει η κυβέρνηση θα έρθουν χειρότερα μέτρα. Δεν μιλάμε για περικοπές αλλά για την ίδια την επιβίωσή μας. Θέλουμε η οργή μας να φτάσει στ' αυτιά της κυβέρνησης και της τρόικας».
Μαζί με τους εργαζόμενους διαδήλωναν και οι άνεργοι: «Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Μας τα πήραν όλα. Πήραμε πτυχίο Αρχιτεκτονικής, κάναμε μεταπτυχιακό. Δεν υπάρχει δουλειά», λέει μια παρέα τριαντάρηδων, που παρέμενε στο Σύνταγμα παρά τα χημικά, που ήδη είχαν αρχίσει να πέφτουν.
της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ, από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 20/10/2011
