Επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, με σκοπό το κέρδος, επίσημο… χορηγό τον κρατικό Προϋπολογισμό, και με πρόσβαση σε προγράμματα για προσλήψεις θεσπίζει η κυβέρνηση σε μια παραλλαγή των εν πολλοίς αμαρτωλών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ)!
Τη στιγμή που εδώ και δυο χρόνια η κυβέρνηση λέει ότι υπάρχει ανάγκη περιορισμού της κρατικής σπατάλης κι έχει βάλει «τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι» στους Ελληνες, έρχεται και προβλέπει πλουσιοπάροχη επιχορήγηση από κρατικούς και άλλους εθνικούς πόρους για να δημιουργηθούν οι ημικρατικές Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Μπορεί ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας, των επιχειρήσεων δηλαδή κοινωφελούς χαρακτήρα, να μην είναι διαδομένος στη χώρα μας, πλην όμως, όπως φαίνεται από το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, η κυβέρνηση επιδιώκει όχι απλώς να τις εδραιώσει στην ελληνική Οικονομία, αλλά και να τις «προικίσει» με τη σιγουριά των κρατικών επιχορηγήσεων - και όχι μόνο.
Οι «κοινωνικές επιχειρήσεις» θα έχουν μάλιστα τη δυνατότητα να συμμετέχουν στα προγράμματα του ΟΑΕΔ στηρίζοντας με προσλήψεις την απασχόληση. Ενώ όταν πρόκειται για τη στήριξη ευπαθών ομάδων (πρώην χρήστες, άτομα με αναπηρία, κ.ά.) στις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις θα συμμετέχουν και κρατικοί οργανισμοί (Ν.Π.Δ.Δ.).
Το επίμαχο άρθρο (8) του νομοσχεδίου αναφέρει: «Οι πόροι της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης αποτελούνται από:
* το κεφάλαιο της επιχείρησης,
* δωρεές τρίτων,
* έσοδα από την αξιοποίηση της περιουσίας της,
* έσοδα από την επιχειρηματική δραστηριότητά της,
* επιχορηγήσεις από τον Τακτικό Κρατικό Προϋπολογισμό,
* το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων,
* την Ευρωπαϊκή Ενωση,
* Διεθνείς ή Εθνικούς Οργανισμούς,
* έσοδα από άλλα προγράμματα,
* κεφάλαια από κληροδοτήματα,
* δωρεές και παραχωρήσεις της χρήσης περιουσιακών στοιχείων, καθώς και
* κάθε άλλο έσοδο από την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της»…
Το ερώτημα είναι απλό: Γιατί θα πρέπει να επιδοτείται από το κράτος και άλλους εθνικούς οργανισμούς ο σκοπός μιας κοινωνικής επιχείρησης, από τη στιγμή μάλιστα που ό,τι κάνει θα μπορεί να το τιμολογεί και να βγάζει κέρδος; Και ακόμη, γιατί δεν μπορούν οι σημερινές (κι είναι πολλές) παρόμοιες επιχειρήσεις, όπως οι συνεταιρισμοί που προάγουν την τοπική πολιτισμική κληρονομιά και τα παραδοσιακά προϊόντα, να έχουν ανάλογη προνομιακή αντιμετώπιση;
του Κώστα Κατίκου, από την εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", 9/8/2011
Τη στιγμή που εδώ και δυο χρόνια η κυβέρνηση λέει ότι υπάρχει ανάγκη περιορισμού της κρατικής σπατάλης κι έχει βάλει «τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι» στους Ελληνες, έρχεται και προβλέπει πλουσιοπάροχη επιχορήγηση από κρατικούς και άλλους εθνικούς πόρους για να δημιουργηθούν οι ημικρατικές Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Μπορεί ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας, των επιχειρήσεων δηλαδή κοινωφελούς χαρακτήρα, να μην είναι διαδομένος στη χώρα μας, πλην όμως, όπως φαίνεται από το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, η κυβέρνηση επιδιώκει όχι απλώς να τις εδραιώσει στην ελληνική Οικονομία, αλλά και να τις «προικίσει» με τη σιγουριά των κρατικών επιχορηγήσεων - και όχι μόνο.
Οι «κοινωνικές επιχειρήσεις» θα έχουν μάλιστα τη δυνατότητα να συμμετέχουν στα προγράμματα του ΟΑΕΔ στηρίζοντας με προσλήψεις την απασχόληση. Ενώ όταν πρόκειται για τη στήριξη ευπαθών ομάδων (πρώην χρήστες, άτομα με αναπηρία, κ.ά.) στις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις θα συμμετέχουν και κρατικοί οργανισμοί (Ν.Π.Δ.Δ.).
Το επίμαχο άρθρο (8) του νομοσχεδίου αναφέρει: «Οι πόροι της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης αποτελούνται από:
* το κεφάλαιο της επιχείρησης,
* δωρεές τρίτων,
* έσοδα από την αξιοποίηση της περιουσίας της,
* έσοδα από την επιχειρηματική δραστηριότητά της,
* επιχορηγήσεις από τον Τακτικό Κρατικό Προϋπολογισμό,
* το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων,
* την Ευρωπαϊκή Ενωση,
* Διεθνείς ή Εθνικούς Οργανισμούς,
* έσοδα από άλλα προγράμματα,
* κεφάλαια από κληροδοτήματα,
* δωρεές και παραχωρήσεις της χρήσης περιουσιακών στοιχείων, καθώς και
* κάθε άλλο έσοδο από την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της»…
Το ερώτημα είναι απλό: Γιατί θα πρέπει να επιδοτείται από το κράτος και άλλους εθνικούς οργανισμούς ο σκοπός μιας κοινωνικής επιχείρησης, από τη στιγμή μάλιστα που ό,τι κάνει θα μπορεί να το τιμολογεί και να βγάζει κέρδος; Και ακόμη, γιατί δεν μπορούν οι σημερινές (κι είναι πολλές) παρόμοιες επιχειρήσεις, όπως οι συνεταιρισμοί που προάγουν την τοπική πολιτισμική κληρονομιά και τα παραδοσιακά προϊόντα, να έχουν ανάλογη προνομιακή αντιμετώπιση;
του Κώστα Κατίκου, από την εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", 9/8/2011
