Η κυβέρνηση σχεδιάζει να πετσοκόψει τα κονδύλια για αμοιβές και συντάξεις από τα 22 δισ. ευρώ που ήταν το 2009 στα 16 δισ. το μεθεπόμενο χρόνο
Τα όσα είπε την προηγούμενη Τετάρτη ο Γ. Ραγκούσης για το τι μέλλει γενέσθαι των αποδοχών όσων εργάζονται στο Δημόσιο, μπορεί να θεωρήσαμε όλοι μας ότι ήταν απόλυτα προκλητικά και έκρυβαν έναν ιδιότυπο κυνισμό, ωστόσο ήταν δηλώσεις άκρως αποκαλυπτικές. Κύρια, επειδή μέσα σε λίγες λέξεις περιγράφεται με ακρίβεια ο στρατηγικός στόχος της οικονομικής ολιγαρχίας, οι παρεμβάσεις που ετοιμάζονται για όλο το επόμενο διάστημα.
Να θυμηθούμε τι δήλωσε, περιχαρής, ο εν λόγω; Οτι σε δυο - τρία χρόνια «θα έχουμε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά μισθολογικής δαπάνης δημοσίου, σε σχέση με το σύνολο των δαπανών ενός κράτους».
Είπε, δηλαδή, και το παρουσίασε ως κατόρθωμα, ότι όλα τα επόμενα χρόνια θα μειώνονται οι αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο. Αυτός είναι ο στόχος τους. Η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και βεβαίως όχι μόνο στο Δημόσιο, αλλά σ' ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα. Εκεί βλέπει η άρχουσα τάξη και οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την εξουσία της, τη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, με τρόπο, ώστε κερδισμένοι και πάλι να είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Οχι απαραίτητα στο σύνολό τους, αλλά όσοι θα αντέξουν στο χρόνο που απαιτείται για την εφαρμογή - επιβολή του προγράμματος των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, της ΕΕ και των εδώ κυβερνήσεων, για την εξασφάλιση ακόμα φτηνότερης εργατικής δύναμης. Φτηνότερης, σε επίπεδα που να ευνοούν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης της αγοράς. Σε συνθήκες, δηλαδή, που τα ντόπια κεφάλαια θα μπορούν να εξασφαλίζουν κέρδη, ανταγωνιζόμενα ακόμα και με τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται σε οικονομίες, όπου το μεροκάματο είναι αισθητά μικρότερο, οι κοινωνικο-ασφαλιστικές καλύψεις των εργαζομένων ανύπαρκτες, οι συνθήκες εργασίας περασμένων, για την κοινωνία μας, εποχών.
Στον ιδιωτικό τομέα, τον τόνο των νέων εργασιακών σχέσεων και της συνεχούς απαξίωσης της εργατικής δύναμης, τον δίνει η κυβέρνηση, μέσα από την υλοποίηση του μνημονίου, στην κατεύθυνση που, όπως πολλές φορές έχουν πει κυβερνητικά στελέχη, προβλέπονταν και από τις προγραμματικές διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ.
Τα όσα είπε την προηγούμενη Τετάρτη ο Γ. Ραγκούσης για το τι μέλλει γενέσθαι των αποδοχών όσων εργάζονται στο Δημόσιο, μπορεί να θεωρήσαμε όλοι μας ότι ήταν απόλυτα προκλητικά και έκρυβαν έναν ιδιότυπο κυνισμό, ωστόσο ήταν δηλώσεις άκρως αποκαλυπτικές. Κύρια, επειδή μέσα σε λίγες λέξεις περιγράφεται με ακρίβεια ο στρατηγικός στόχος της οικονομικής ολιγαρχίας, οι παρεμβάσεις που ετοιμάζονται για όλο το επόμενο διάστημα.
Να θυμηθούμε τι δήλωσε, περιχαρής, ο εν λόγω; Οτι σε δυο - τρία χρόνια «θα έχουμε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά μισθολογικής δαπάνης δημοσίου, σε σχέση με το σύνολο των δαπανών ενός κράτους».
Είπε, δηλαδή, και το παρουσίασε ως κατόρθωμα, ότι όλα τα επόμενα χρόνια θα μειώνονται οι αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο. Αυτός είναι ο στόχος τους. Η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και βεβαίως όχι μόνο στο Δημόσιο, αλλά σ' ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα. Εκεί βλέπει η άρχουσα τάξη και οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την εξουσία της, τη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, με τρόπο, ώστε κερδισμένοι και πάλι να είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Οχι απαραίτητα στο σύνολό τους, αλλά όσοι θα αντέξουν στο χρόνο που απαιτείται για την εφαρμογή - επιβολή του προγράμματος των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, της ΕΕ και των εδώ κυβερνήσεων, για την εξασφάλιση ακόμα φτηνότερης εργατικής δύναμης. Φτηνότερης, σε επίπεδα που να ευνοούν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης της αγοράς. Σε συνθήκες, δηλαδή, που τα ντόπια κεφάλαια θα μπορούν να εξασφαλίζουν κέρδη, ανταγωνιζόμενα ακόμα και με τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται σε οικονομίες, όπου το μεροκάματο είναι αισθητά μικρότερο, οι κοινωνικο-ασφαλιστικές καλύψεις των εργαζομένων ανύπαρκτες, οι συνθήκες εργασίας περασμένων, για την κοινωνία μας, εποχών.
Στον ιδιωτικό τομέα, τον τόνο των νέων εργασιακών σχέσεων και της συνεχούς απαξίωσης της εργατικής δύναμης, τον δίνει η κυβέρνηση, μέσα από την υλοποίηση του μνημονίου, στην κατεύθυνση που, όπως πολλές φορές έχουν πει κυβερνητικά στελέχη, προβλέπονταν και από τις προγραμματικές διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ.
Την προώθηση της δουλειάς εκεί, μαζί με το υπουργείο Εργασίας, την έχουν αναλάβει οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Με τις απολύσεις, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την καθιέρωση μηνιάτικων των 500 ευρώ και ...σε όποιον του αρέσει. Οι ίδιοι και οι διάφοροι εργοδοτικοί φορείς, με πρωτοσταντούντα τον πρόεδρο των βιομηχάνων, κλιμακώνουν τις πιέσεις τους προς την κυβέρνηση να προχωρήσει χωρίς ταλαντεύσεις και δισταγμούς στο σχέδιο της ολοκληρωτικής επίθεσης για την εφαρμογή του συνόλου των αντιδραστικών μέτρων.
Την υπόθεση του «κουρέματος» των μισθών στο Δημόσιο, την έχει αναλάβει εργολαβικά η κυβέρνηση.
Έριξαν λάσπη παντού
Την υπόθεση του «κουρέματος» των μισθών στο Δημόσιο, την έχει αναλάβει εργολαβικά η κυβέρνηση.
Έριξαν λάσπη παντού
Η τακτική που ακολούθησαν από τις αρχές του προηγούμενου χρόνου, ήταν μια καθόλα μεθοδευμένη και βρώμικη προπαγάνδα σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων, με μοναδικό στόχο να προκαλέσουν ρήγματα μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, που όλοι τους είναι θύματα της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου. Στην αρχή, στοχοποίησαν τους δημόσιους υπαλλήλους, διαχωρίζοντάς τους από τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικό τομέα. Εριξαν λάσπη σε όλα τα επίπεδα και προς όλες τις κατευθύνσεις. Για τις αμοιβές τους, τις ώρες εργασίας, τις συνθήκες απασχόλησης. Στη συνέχεια προσπάθησαν να διασπάσουν τους απασχολούμενους στο Δημόσιο, ρίχνοντας το δηλητήριό τους για διαφορές μεταξύ μονίμων και συμβασιούχων, ή για τα υψηλά και χαμηλά επιδόματα, που οι κυβερνήσεις είχαν αποφασίσει να τους δίνουν, προκειμένου να αφήνουν καθηλωμένους τους βασικούς τους μισθούς. Μετά επιχείρησαν να δημιουργήσουν μέτωπο στους ...προνομιούχους των «κλειστών επαγγελμάτων», προσπάθησαν να φέρουν αντιμέτωπους τους μεταφορείς με τους αγρότες, τους αγρότες με τους λιμενεργάτες, τους φαρμακοποιούς με τους ασθενείς, εκείνους που είχαν καλύτερες κλαδικές συμβάσεις από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση κ.ο.κ.
Στην πραγματικότητα, γίναμε μάρτυρες αλλεπάλληλων βομβαρδισμών κατασυκοφάντησης των εργαζομένων, μόνο και μόνο για να ευνοηθεί η πολιτική γενικευμένης μείωση των αποδοχών των εργαζομένων.
Αυτό, βέβαια, που αποδείχθηκε με τη δημοσιοποίηση των ακριβών στοιχείων για τη μισθοδοσία στο Δημόσιο, ανατρέπει ολόκληρη τη φιλολογία των κυβερνώντων και των ενεργούμενών τους στα Μέσα Ενημέρωσης.
Αυτό, βέβαια, που αποδείχθηκε με τη δημοσιοποίηση των ακριβών στοιχείων για τη μισθοδοσία στο Δημόσιο, ανατρέπει ολόκληρη τη φιλολογία των κυβερνώντων και των ενεργούμενών τους στα Μέσα Ενημέρωσης.
Τα στοιχεία για τις αποδοχές των περίπου 760 χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο είναι αποκαλυπτικά:
Το 50% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα μικρότερο από 1.639 ευρώ το μήνα.
Το 80% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα μέχρι 2.078 ευρώ.
Το επόμενο 10% έχει αποδοχές μέχρι 2.418 ευρώ, και μόλις το 10%, έχει υψηλότερες αποδοχές.
Το γεγονός ότι αποκαλύπτονται ψεύδη για το επίπεδο των αμοιβών των εργαζομένων στο Δημόσιο, καθόλου δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να επιχειρήσει νέα μείωση των αποδοχών τους. Προβάλλοντας αυτή τη φορά ως πρόσχημα το μεγάλο δημόσιο χρέος και την ανάγκη συνέχισης των κανονικών πληρωμών προς τις τράπεζες για την αποπληρωμή του, έχουν ήδη έτοιμο το σχέδιο ισοπέδωσης των μισθών προς τα κάτω με στόχο να μειωθεί ακόμα περισσότερο το συνολικό κονδύλι για μισθούς σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας. Αλλά και εδώ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν κάνει ...θαύματα. Ορίστε ένα και μόνο στοιχείο για να καταλάβουμε πού πάει το πράγμα:
Το 1990, για τους μισθούς και τις συντάξεις των 633.522 εργαζομένων και συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, η κοινωνία πλήρωνε το 14,1% του ΑΕΠ της χώρας.
Το 2000 που οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είχαν φτάσει ήδη τα 769.704 άτομα, οι μισθοί και οι συντάξεις τους είχαν περιοριστεί στο 10,1% του ΑΕΠ.
Το 2009 που ο αριθμός των αμειβομένων από το Δημόσιο είχε διαμορφωθεί ήδη στα 914.946 και το ΑΕΠ άρχισε ήδη να παρουσιάζει κάμψη, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν όλο κι όλο γύρω στο 9%.
Συνεχής μείωση
Οι παραπάνω αριθμοί αποδεικνύουν ότι αν και το σύνολο εργαζομένων και συνταξιούχων του Δημοσίου αυξανόταν συνεχώς, το κομμάτι του ΑΕΠ που αναλογούσε στους μισθούς και τις συντάξεις τους, συνεχώς μειωνόταν. Αυτή είναι η πλέον αποστομωτική απάντηση προς εκείνους που εξακολουθούν να διακινούν την άποψη για τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους υπαλλήλους του Δημοσίου. Σε τελευταία ανάλυση, το 2009, οι αμοιβές τους, σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας και την πολυδιαφημισμένη οικονομική ανάπτυξη, ήταν μικρότερες από εκείνες του 1990.
Στα επίσημα στοιχεία της μισθοδοσίας μετά το 2009, παρουσιάζεται κυριολεκτικά αλαλούμ, σαν αποτέλεσμα της υιοθέτησης διαφορετικών μεθόδων υπολογισμού των δημοσίων δαπανών και κατάρτισης του κρατικού προϋπολογισμού, στα πλαίσια των συμφωνιών που έχει κάνει η κυβέρνηση για το μνημόνιο. Για να υπάρχει, πάντως, κάποια εικόνα για τη σχεδιαζόμενη εξέλιξη των κονδυλίων για μισθούς και συντάξεις, μπορούμε να πούμε ότι με βάση τον προϋπολογισμό του 2011 που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση, οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου διαμορφώνονται ως εξής:
Το 2009, με βάση το προσχέδιο θεωρείται ότι πληρώθηκαν αποδοχές και συντάξεις ύψους 24,5 δισ. ευρώ.
Οι εκτιμήσεις είναι ότι το 2010 καταβλήθηκαν 20,2 δισ. ευρώ.
Για το 2011, έχει προϋπολογιστεί δαπάνη 19,8 δισ. ευρώ.
Το 2013 στόχος της κυβέρνησης είναι το σχετικό κονδύλι να «πέσει» στα 16,5 δισ. ευρώ!
Το κονδύλι αυτό είναι λίγο μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που το Δημόσιο είχε δαπανήσει το 2003, όταν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στο Δημόσιο ήταν περί τις 822,5 χιλιάδες άτομα!
Η ουσία είναι ότι για πρώτη φορά, τουλάχιστον τα μεταπολιτευτικά χρονικά, παρατηρείται μια πολύχρονη και σημαντική μείωση ακόμα και των ονομαστικών αποδοχών εργαζομένων και συνταξιούχων, στα πλαίσια της πολιτικής που απαιτεί τη λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου αφενός να πληρωθούν οι τοκογλύφοι των τραπεζών για τον κρατικό δανεισμό, αφετέρου να εξασφαλιστούν πόροι για την ακόμα μεγαλύτερη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματιών να ξεπεράσουν την κρίση.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανέναν λόγο να δείξουν την παραμικρή ανοχή σε αυτήν την πολιτική. Είναι μια πολιτική που έρχεται να δώσει συνέχεια στη λεηλασία που υπέστησαν στα εισοδήματά τους δεκαετίες τώρα, στους κατά καιρούς «εθνικούς στόχους», στόχους που έθετε η άρχουσα τάξη, με μοναδικό στόχο τον πλουτισμό των εκπροσώπων της σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας. Μια πολιτική που, αφού εξασφάλισε επιχειρηματικά υπερκέρδη που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο και τη διευκόλυνε την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, οδήγησε στην πρωτοφανή οικονομική κρίση, που τώρα προσπαθούν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων. Κι όμως. Το ξέσπασμα της κρίσης και τα αδιέξοδα του συστήματος που ήρθαν στην επιφάνεια, μπορεί τώρα να αποτελέσουν όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Για τη μαζική αφύπνιση και τη συνειδητοποίηση ότι μπορούν, μπορούμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και γυναίκες να ορθώσουμε ανάστημα και να βάλουμε φραγμό σε αυτή την πολιτική. Πολύ περισσότερο, να ανασκουμπωθούμε, να μετρήσουμε σωστά το μπόι των λαϊκών δυνάμεων και τη δύναμη του μετώπου τους και να παλέψουμε για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.
πηγή : Εφημερίδα "Ριζοσπάστης", 6/3/2011
Το 50% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα μικρότερο από 1.639 ευρώ το μήνα.
Το 80% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα μέχρι 2.078 ευρώ.
Το επόμενο 10% έχει αποδοχές μέχρι 2.418 ευρώ, και μόλις το 10%, έχει υψηλότερες αποδοχές.
Το γεγονός ότι αποκαλύπτονται ψεύδη για το επίπεδο των αμοιβών των εργαζομένων στο Δημόσιο, καθόλου δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να επιχειρήσει νέα μείωση των αποδοχών τους. Προβάλλοντας αυτή τη φορά ως πρόσχημα το μεγάλο δημόσιο χρέος και την ανάγκη συνέχισης των κανονικών πληρωμών προς τις τράπεζες για την αποπληρωμή του, έχουν ήδη έτοιμο το σχέδιο ισοπέδωσης των μισθών προς τα κάτω με στόχο να μειωθεί ακόμα περισσότερο το συνολικό κονδύλι για μισθούς σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας. Αλλά και εδώ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν κάνει ...θαύματα. Ορίστε ένα και μόνο στοιχείο για να καταλάβουμε πού πάει το πράγμα:
Το 1990, για τους μισθούς και τις συντάξεις των 633.522 εργαζομένων και συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, η κοινωνία πλήρωνε το 14,1% του ΑΕΠ της χώρας.
Το 2000 που οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είχαν φτάσει ήδη τα 769.704 άτομα, οι μισθοί και οι συντάξεις τους είχαν περιοριστεί στο 10,1% του ΑΕΠ.
Το 2009 που ο αριθμός των αμειβομένων από το Δημόσιο είχε διαμορφωθεί ήδη στα 914.946 και το ΑΕΠ άρχισε ήδη να παρουσιάζει κάμψη, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν όλο κι όλο γύρω στο 9%.
Συνεχής μείωση
Οι παραπάνω αριθμοί αποδεικνύουν ότι αν και το σύνολο εργαζομένων και συνταξιούχων του Δημοσίου αυξανόταν συνεχώς, το κομμάτι του ΑΕΠ που αναλογούσε στους μισθούς και τις συντάξεις τους, συνεχώς μειωνόταν. Αυτή είναι η πλέον αποστομωτική απάντηση προς εκείνους που εξακολουθούν να διακινούν την άποψη για τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους υπαλλήλους του Δημοσίου. Σε τελευταία ανάλυση, το 2009, οι αμοιβές τους, σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας και την πολυδιαφημισμένη οικονομική ανάπτυξη, ήταν μικρότερες από εκείνες του 1990.
Στα επίσημα στοιχεία της μισθοδοσίας μετά το 2009, παρουσιάζεται κυριολεκτικά αλαλούμ, σαν αποτέλεσμα της υιοθέτησης διαφορετικών μεθόδων υπολογισμού των δημοσίων δαπανών και κατάρτισης του κρατικού προϋπολογισμού, στα πλαίσια των συμφωνιών που έχει κάνει η κυβέρνηση για το μνημόνιο. Για να υπάρχει, πάντως, κάποια εικόνα για τη σχεδιαζόμενη εξέλιξη των κονδυλίων για μισθούς και συντάξεις, μπορούμε να πούμε ότι με βάση τον προϋπολογισμό του 2011 που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση, οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου διαμορφώνονται ως εξής:
Το 2009, με βάση το προσχέδιο θεωρείται ότι πληρώθηκαν αποδοχές και συντάξεις ύψους 24,5 δισ. ευρώ.
Οι εκτιμήσεις είναι ότι το 2010 καταβλήθηκαν 20,2 δισ. ευρώ.
Για το 2011, έχει προϋπολογιστεί δαπάνη 19,8 δισ. ευρώ.
Το 2013 στόχος της κυβέρνησης είναι το σχετικό κονδύλι να «πέσει» στα 16,5 δισ. ευρώ!
Το κονδύλι αυτό είναι λίγο μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που το Δημόσιο είχε δαπανήσει το 2003, όταν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στο Δημόσιο ήταν περί τις 822,5 χιλιάδες άτομα!
Η ουσία είναι ότι για πρώτη φορά, τουλάχιστον τα μεταπολιτευτικά χρονικά, παρατηρείται μια πολύχρονη και σημαντική μείωση ακόμα και των ονομαστικών αποδοχών εργαζομένων και συνταξιούχων, στα πλαίσια της πολιτικής που απαιτεί τη λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου αφενός να πληρωθούν οι τοκογλύφοι των τραπεζών για τον κρατικό δανεισμό, αφετέρου να εξασφαλιστούν πόροι για την ακόμα μεγαλύτερη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματιών να ξεπεράσουν την κρίση.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανέναν λόγο να δείξουν την παραμικρή ανοχή σε αυτήν την πολιτική. Είναι μια πολιτική που έρχεται να δώσει συνέχεια στη λεηλασία που υπέστησαν στα εισοδήματά τους δεκαετίες τώρα, στους κατά καιρούς «εθνικούς στόχους», στόχους που έθετε η άρχουσα τάξη, με μοναδικό στόχο τον πλουτισμό των εκπροσώπων της σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας. Μια πολιτική που, αφού εξασφάλισε επιχειρηματικά υπερκέρδη που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο και τη διευκόλυνε την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, οδήγησε στην πρωτοφανή οικονομική κρίση, που τώρα προσπαθούν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων. Κι όμως. Το ξέσπασμα της κρίσης και τα αδιέξοδα του συστήματος που ήρθαν στην επιφάνεια, μπορεί τώρα να αποτελέσουν όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Για τη μαζική αφύπνιση και τη συνειδητοποίηση ότι μπορούν, μπορούμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και γυναίκες να ορθώσουμε ανάστημα και να βάλουμε φραγμό σε αυτή την πολιτική. Πολύ περισσότερο, να ανασκουμπωθούμε, να μετρήσουμε σωστά το μπόι των λαϊκών δυνάμεων και τη δύναμη του μετώπου τους και να παλέψουμε για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.
πηγή : Εφημερίδα "Ριζοσπάστης", 6/3/2011
