Ακόμα και τώρα που η οργή των εργαζομένων τους κάνει να ντρέπονται ν' αποκαλύψουν την πραγματική τους ταυτότητα, δεν ντρέπονται καθόλου να υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια την πολιτική που φορτώνει τους εργάτες με βάσανα. Ο λόγος για τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που καμώνονται ότι διαφωνούν με αυτά που δε σταματούν ούτε λεπτό να υπηρετούν.
Προχτές, στη συνεδρίαση της διοίκησης του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, όπου η ταξική διοίκηση παρουσίασε συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης για την επιτυχία της απεργίας με αιτήματα φυσικά αντίστοιχα των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκαν για να μην ψηφίσουν τίποτα και να προτείνουν (ουσιαστικά) στους εργαζόμενους να κάθονται και να... παρατηρούν αδιαμαρτύρητα την κυβέρνηση και τους συμμάχους της να λεηλατούν τη ζωή τους. Δε στήριξαν ούτε την πρόταση της διοίκησης, ούτε και τίποτα άλλο. Τι βρήκαν να πουν; Οτι «δεν είναι ΠΑΣΟΚ, είναι ΠΑΣΚΕ» και ότι οι ηγεσίες στη ΓΣΕΕ δεν εκφράζουν συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις. Πολύ βολικό: Πρώτα γίνονται η φωνή της μεγαλοεργοδοσίας και του ΠΑΣΟΚ μες στους χώρους δουλειάς, πρώτα καθαγιάζουν και διαφημίζουν τα «προτερήματα» της «ανταγωνιστικότητας», πρώτα δηλητηριάζουν τις εργατικές συνειδήσεις αποθεώνοντας το «διάλογο» και μετά... το παίζουν ανήξεροι!
Την ίδια στιγμή, σε κάθε κλάδο κάνουν καθαρό ότι μόνο την υπονόμευση και τον εκφυλισμό των αγώνων θέλουν και τίποτ' άλλο. Για παράδειγμα, στην προχτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΕΦΣΕΕ, ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΚΕ τάχθηκε μεν υπέρ της απεργίας (επειδή - όπως είπε - πήρε απόφαση η ΓΣΕΕ), αλλά με αιτήματα που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική. Για τους μετανάστες, είπε ότι μόνο οι νόμιμοι πρέπει να έχουν ...δικαιώματα, ενώ τάχθηκε και υπέρ της ενοποίησης των Ταμείων κι ας γίνεται αυτή με όρους κατεδάφισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι δε εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ και των σωματείων που συμμετέχουν στο Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων έλαμψαν διά της απουσίας τους, όπως άλλωστε συνηθίζουν.
Κανένα συγχωροχάρτι, καμιά ανοχή σε όσους βάζουν τρικλοποδιές στην οργάνωση και πάλη της εργατικής τάξης. Η αποκάλυψη και απομόνωσή τους είναι σημαντικός δείκτης για την επιτυχία και αυτής της σκληρής απεργιακής μάχης και συνολικά της πάλης της για το δίκιο της.
Προχτές, στη συνεδρίαση της διοίκησης του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, όπου η ταξική διοίκηση παρουσίασε συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης για την επιτυχία της απεργίας με αιτήματα φυσικά αντίστοιχα των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκαν για να μην ψηφίσουν τίποτα και να προτείνουν (ουσιαστικά) στους εργαζόμενους να κάθονται και να... παρατηρούν αδιαμαρτύρητα την κυβέρνηση και τους συμμάχους της να λεηλατούν τη ζωή τους. Δε στήριξαν ούτε την πρόταση της διοίκησης, ούτε και τίποτα άλλο. Τι βρήκαν να πουν; Οτι «δεν είναι ΠΑΣΟΚ, είναι ΠΑΣΚΕ» και ότι οι ηγεσίες στη ΓΣΕΕ δεν εκφράζουν συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις. Πολύ βολικό: Πρώτα γίνονται η φωνή της μεγαλοεργοδοσίας και του ΠΑΣΟΚ μες στους χώρους δουλειάς, πρώτα καθαγιάζουν και διαφημίζουν τα «προτερήματα» της «ανταγωνιστικότητας», πρώτα δηλητηριάζουν τις εργατικές συνειδήσεις αποθεώνοντας το «διάλογο» και μετά... το παίζουν ανήξεροι!
Την ίδια στιγμή, σε κάθε κλάδο κάνουν καθαρό ότι μόνο την υπονόμευση και τον εκφυλισμό των αγώνων θέλουν και τίποτ' άλλο. Για παράδειγμα, στην προχτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΕΦΣΕΕ, ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΚΕ τάχθηκε μεν υπέρ της απεργίας (επειδή - όπως είπε - πήρε απόφαση η ΓΣΕΕ), αλλά με αιτήματα που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική. Για τους μετανάστες, είπε ότι μόνο οι νόμιμοι πρέπει να έχουν ...δικαιώματα, ενώ τάχθηκε και υπέρ της ενοποίησης των Ταμείων κι ας γίνεται αυτή με όρους κατεδάφισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι δε εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ και των σωματείων που συμμετέχουν στο Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων έλαμψαν διά της απουσίας τους, όπως άλλωστε συνηθίζουν.
Κανένα συγχωροχάρτι, καμιά ανοχή σε όσους βάζουν τρικλοποδιές στην οργάνωση και πάλη της εργατικής τάξης. Η αποκάλυψη και απομόνωσή τους είναι σημαντικός δείκτης για την επιτυχία και αυτής της σκληρής απεργιακής μάχης και συνολικά της πάλης της για το δίκιο της.
πηγή : Εφημερίδα "Ριζοσπάστης", 2/2/2011
