Η ΧΩΡΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΑΟΣ, Ο ΛΑΟΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΓΟΛΓΟΘΑ
Φόβοι για κοινωνική εξέγερση που θα παρασύρει τα πάντα
Τούτη η Πρωτομαγιά, του 2010, μοιάζει να είναι η πιο μαύρη
της μεταπολίτευσης. Και η πιο σημαδιακή, αφού είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει αφετηρία δραματικών και ανεξέλεγκτων εξελίξεων, τέτοιων που να οδηγήσουν σε κατεδάφιση
του πολιτικού σκηνικού που παγιώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και έχει χαρακτηριστεί «κύκλος της μεταπολίτευσης».
Σίγουρα πάντως είναι η Πρωτομαγιά της κατεδάφισης ενός ολόκληρου κύκλου εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με αγώνες. Ίσως να μην αξιοποιήθηκαν πάντοτε σωστά. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι του σημείου να μπαίνει ένας λαός στον γύψο του ΔΝΤ και
των υποπροϊόντων του προκειμένου να «τιμωρηθεί» υπάρχει απόσταση μεγάλη!
Και την υπογραφή γι' αυτήν την κατάργηση όσων πέτυχαν με αγώνες οι εργαζόμενοι έμελλε να τη βάλει ένα κόμμα που ξεκίνησε σαν σοσιαλιστικό κι ένας πρωθυπουργός ο οποίος φέρει το ιστορικό όνομα Παπανδρέου...
Η αλήθεια είναι πως επωμίστηκαν τη βαριά ευθύνη να χειριστούν μια κρίση για την οποία ελάχιστες ευθύνες είχαν. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι με τους τραγικούς χειρισμούς τους οδήγησαν τα πράγματα σε ακόμα χειρότερο επίπεδο, με αποτέλεσμα σήμερα να βάζουν ταφόπλακα στο λεγόμενο κοινωνικό κράτος.
«Τετέλεσται» λοιπόν για ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε, ό,τι ζούσαμε, ό,τι είχαμε συνηθίσει.
«Τετέλεσται», από μια κυβέρνηση η οποία από τον περασμένο Οκτώβρη που ανέλαβε την εξουσία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ πολυγλωσσίας και εξαπάτησης του λαού. Με αποκορύφωμα (για να μην αναφερθούμε σε δεκάδες άλλα παραδείγματα) το «δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα για το 2010», που πλέον έχει γίνει «μέτρα κι όποιος αντέξει» μέσα σε ελάχιστες μέρες!
Μια κυβέρνηση η οποία πλέον είναι κοινωνικά και πολιτικά απομονωμένη, χωρίς σοβαρά επιχειρήματα στη φαρέτρα της. Πλέον ακόμα και το επιχείρημα ότι «για όλα φταίει η ΝΔ» δεν πείθει, δεν φτάνει, ύστερα από επτά μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον
Γ. Παπανδρέου...
«Τετέλεσται» και «μέτρα τιμωρίας» τα οποία θα είναι ουσιαστικά αυτά που θα επιβάλει το ΔΝΤ, η κυβέρνηση απλώς θα τα... ανακοινώσει! Μέτρα τιμωρίας, αφού φυσικά δεν έπιασε η γενναιοδωρία και η μεγαλοψυχία τους διεθνείς «νταβατζήδες» για να...
βοηθήσουν την Ελλάδα και τον λαό της, και μάλιστα με 120 ή και περισσότερα δισ. ευρώ, ποσά πρωτόγνωρα ακόμα και γι' αυτούς που όπου πάνε σκορπίζουν τρόμο, φτώχεια, κοινωνική παρακμή!
Μαύρη λοιπόν Πρωτομαγιά φέτος. Και πολλά θα εξαρτηθούν από τη συμμετοχή του λαού στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις. Κυρίως δε από τη συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις της Τετάρτης...
Κατεδαφίζεται το πολιτικό σύστημα;
Φόβοι για κοινωνική εξέγερση που θα παρασύρει τα πάντα
Τούτη η Πρωτομαγιά, του 2010, μοιάζει να είναι η πιο μαύρη
της μεταπολίτευσης. Και η πιο σημαδιακή, αφού είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει αφετηρία δραματικών και ανεξέλεγκτων εξελίξεων, τέτοιων που να οδηγήσουν σε κατεδάφιση
του πολιτικού σκηνικού που παγιώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και έχει χαρακτηριστεί «κύκλος της μεταπολίτευσης».
Σίγουρα πάντως είναι η Πρωτομαγιά της κατεδάφισης ενός ολόκληρου κύκλου εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με αγώνες. Ίσως να μην αξιοποιήθηκαν πάντοτε σωστά. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι του σημείου να μπαίνει ένας λαός στον γύψο του ΔΝΤ και
των υποπροϊόντων του προκειμένου να «τιμωρηθεί» υπάρχει απόσταση μεγάλη!
Και την υπογραφή γι' αυτήν την κατάργηση όσων πέτυχαν με αγώνες οι εργαζόμενοι έμελλε να τη βάλει ένα κόμμα που ξεκίνησε σαν σοσιαλιστικό κι ένας πρωθυπουργός ο οποίος φέρει το ιστορικό όνομα Παπανδρέου...
Η αλήθεια είναι πως επωμίστηκαν τη βαριά ευθύνη να χειριστούν μια κρίση για την οποία ελάχιστες ευθύνες είχαν. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι με τους τραγικούς χειρισμούς τους οδήγησαν τα πράγματα σε ακόμα χειρότερο επίπεδο, με αποτέλεσμα σήμερα να βάζουν ταφόπλακα στο λεγόμενο κοινωνικό κράτος.
«Τετέλεσται» λοιπόν για ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε, ό,τι ζούσαμε, ό,τι είχαμε συνηθίσει.
«Τετέλεσται», από μια κυβέρνηση η οποία από τον περασμένο Οκτώβρη που ανέλαβε την εξουσία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ πολυγλωσσίας και εξαπάτησης του λαού. Με αποκορύφωμα (για να μην αναφερθούμε σε δεκάδες άλλα παραδείγματα) το «δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα για το 2010», που πλέον έχει γίνει «μέτρα κι όποιος αντέξει» μέσα σε ελάχιστες μέρες!
Μια κυβέρνηση η οποία πλέον είναι κοινωνικά και πολιτικά απομονωμένη, χωρίς σοβαρά επιχειρήματα στη φαρέτρα της. Πλέον ακόμα και το επιχείρημα ότι «για όλα φταίει η ΝΔ» δεν πείθει, δεν φτάνει, ύστερα από επτά μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον
Γ. Παπανδρέου...
«Τετέλεσται» και «μέτρα τιμωρίας» τα οποία θα είναι ουσιαστικά αυτά που θα επιβάλει το ΔΝΤ, η κυβέρνηση απλώς θα τα... ανακοινώσει! Μέτρα τιμωρίας, αφού φυσικά δεν έπιασε η γενναιοδωρία και η μεγαλοψυχία τους διεθνείς «νταβατζήδες» για να...
βοηθήσουν την Ελλάδα και τον λαό της, και μάλιστα με 120 ή και περισσότερα δισ. ευρώ, ποσά πρωτόγνωρα ακόμα και γι' αυτούς που όπου πάνε σκορπίζουν τρόμο, φτώχεια, κοινωνική παρακμή!
Μαύρη λοιπόν Πρωτομαγιά φέτος. Και πολλά θα εξαρτηθούν από τη συμμετοχή του λαού στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις. Κυρίως δε από τη συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις της Τετάρτης...
Κατεδαφίζεται το πολιτικό σύστημα;
Μέσα σε αυτό το κλίμα φόβου, τρόμου για τα μελλούμενα, πυκνώνουν οι εκτιμήσεις για τέτοιες και τόσες ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό, στο πολιτικό σύστημα, ώστε να σηματοδοτείται το λεγόμενο «τέλος της μεταπολίτευσης».
Έρχονται άλλωστε τέτοιες και τόσες κοινωνικές διεργασίες, ώστε να θεωρείται από εξαιρετικά δύσκολη έως και αδύνατη η δυνατότητα του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού να ανταποκριθεί, να αναπαραχθεί, να τα βγάλει πέρα.
Και μπορεί μεν να είναι η κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα εισπράξει τη λαϊκή οργή, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα καρπωθούν οφέλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Εάν, όπως πολλοί πια εκτιμούν, προκύψει μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη, θα παρασύρει ολόκληρη την πολιτική σκηνή.
Αν υπάρξει μια ανωμαλία διαρκείας, όπως επίσης πολλοί πιστεύουν, επίσης θα συμπαρασύρει όλο το πολιτικό προσωπικό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Βέβαια, σε μια τέτοια περίπτωση τα ερωτήματα για το εάν και πόσο θα μπορέσει να αντέξει, ώστε να περάσει τα μέτρα, αφορούν πρωτίστως την κυβέρνηση.
Εδώ θα μετρήσουν καθοριστικά ορισμένοι παράγοντες, όπως:
• Πόσο και πότε θα αντιδράσει ο λαός; Αυτή η αντίδραση θα προσλάβει τα χαρακτηριστικά ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης; Και πότε; Άλλοι κάνουν λόγο για το φθινόπωρο, άλλοι για νωρίτερα.
• Θα υπάρξουν αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ; Ποιας έντασης θα είναι; Θα ελεγχθούν;
• Μέχρι πού θα το πάει το ΚΚΕ; Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό είναι ένα κυρίαρχο άγχος στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Και στο πλαίσιο μιας επικοινωνιακής (κι όχι μόνο) διαχείρισης της πρωτοφανούς κρίσης, απόλυτα έγκυρες πληροφορίες μας αναφέρουν ότι για το επόμενο διάστημα η εναντίον του ΚΚΕ επίθεση θα είναι βασική κυβερνητική επιλογή.
• Πόσο ακόμα θα αντέξει η κυβέρνηση στο να μην ενεργοποιεί τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς; Μέχρι τώρα οι αντιδράσεις είναι ελεγχόμενες. Αν όμως καταστούν ανεξέλεγκτες, τι θα κάνει; Και πόσο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στη λαϊκή έκρηξη και οργή η ενεργοποίησή τους;
Τα παραπάνω σχετίζονται φυσικά τόσο με τη δυνατότητα –εν τέλει– της κυβέρνησης να περάσει τα απίστευτα σκληρά μέτρα όσο και με τη δυνατότητά της να ελέγξει τη λαϊκή αντίσταση.
Και αναφερόμαστε σε οικονομικά μέτρα, τα οποία:
• Θα διαρκέσουν τουλάχιστον πέντε χρόνια, παρά τις δηλώσεις περί... τριετίας.
• Θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε φτώχεια, δραματική μείωση εισοδημάτων, ανεργία, κοινωνική περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, δραματική ύφεση στην αγορά.
Ήδη τα παραπάνω έχουν αρχίσει να εμφανίζονται, με τη μερική μέχρι τώρα υλοποίηση του Προγράμματος Σταθερότητας. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μόλις αρχίσουν να εφαρμόζονται τα κατά πολύ αυστηρότερα μέτρα που θα επιβάλει το ΔΝΤ!
Ακόμα και οριακές εκτιμήσεις περί αύξησης της εσωτερικής μετανάστευσης έχουν αρχίσει να γίνονται, αφού πάρα πολλοί θα προτιμήσουν την επιστροφή στα πάτρια για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.
Από την άλλη, η –κανονική– μετανάστευση επιστημονικού προλεταριάτου, δηλαδή πτυχιούχων ανέργων σε χώρες του εξωτερικού, έχει αρχίσει να λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις...
Όλα αυτά δείχνουν τα αποτελέσματα μιας από τις τραγικές γκάφες του Γ. Παπανδρέου, αυτής με το... περίστροφο του ΔΝΤ στο τραπέζι. Ένα περίστροφο το οποίο πήρε τελικά στα χέρια της η Μέρκελ (ε, μια και... βρισκόταν στο τραπέζι!) και μας... έδωσε και καταλάβαμε!
Υπάρχει όριο στην αναλγησία;
Έρχονται άλλωστε τέτοιες και τόσες κοινωνικές διεργασίες, ώστε να θεωρείται από εξαιρετικά δύσκολη έως και αδύνατη η δυνατότητα του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού να ανταποκριθεί, να αναπαραχθεί, να τα βγάλει πέρα.
Και μπορεί μεν να είναι η κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα εισπράξει τη λαϊκή οργή, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα καρπωθούν οφέλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Εάν, όπως πολλοί πια εκτιμούν, προκύψει μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη, θα παρασύρει ολόκληρη την πολιτική σκηνή.
Αν υπάρξει μια ανωμαλία διαρκείας, όπως επίσης πολλοί πιστεύουν, επίσης θα συμπαρασύρει όλο το πολιτικό προσωπικό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Βέβαια, σε μια τέτοια περίπτωση τα ερωτήματα για το εάν και πόσο θα μπορέσει να αντέξει, ώστε να περάσει τα μέτρα, αφορούν πρωτίστως την κυβέρνηση.
Εδώ θα μετρήσουν καθοριστικά ορισμένοι παράγοντες, όπως:
• Πόσο και πότε θα αντιδράσει ο λαός; Αυτή η αντίδραση θα προσλάβει τα χαρακτηριστικά ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης; Και πότε; Άλλοι κάνουν λόγο για το φθινόπωρο, άλλοι για νωρίτερα.
• Θα υπάρξουν αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ; Ποιας έντασης θα είναι; Θα ελεγχθούν;
• Μέχρι πού θα το πάει το ΚΚΕ; Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό είναι ένα κυρίαρχο άγχος στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Και στο πλαίσιο μιας επικοινωνιακής (κι όχι μόνο) διαχείρισης της πρωτοφανούς κρίσης, απόλυτα έγκυρες πληροφορίες μας αναφέρουν ότι για το επόμενο διάστημα η εναντίον του ΚΚΕ επίθεση θα είναι βασική κυβερνητική επιλογή.
• Πόσο ακόμα θα αντέξει η κυβέρνηση στο να μην ενεργοποιεί τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς; Μέχρι τώρα οι αντιδράσεις είναι ελεγχόμενες. Αν όμως καταστούν ανεξέλεγκτες, τι θα κάνει; Και πόσο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στη λαϊκή έκρηξη και οργή η ενεργοποίησή τους;
Τα παραπάνω σχετίζονται φυσικά τόσο με τη δυνατότητα –εν τέλει– της κυβέρνησης να περάσει τα απίστευτα σκληρά μέτρα όσο και με τη δυνατότητά της να ελέγξει τη λαϊκή αντίσταση.
Και αναφερόμαστε σε οικονομικά μέτρα, τα οποία:
• Θα διαρκέσουν τουλάχιστον πέντε χρόνια, παρά τις δηλώσεις περί... τριετίας.
• Θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε φτώχεια, δραματική μείωση εισοδημάτων, ανεργία, κοινωνική περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, δραματική ύφεση στην αγορά.
Ήδη τα παραπάνω έχουν αρχίσει να εμφανίζονται, με τη μερική μέχρι τώρα υλοποίηση του Προγράμματος Σταθερότητας. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μόλις αρχίσουν να εφαρμόζονται τα κατά πολύ αυστηρότερα μέτρα που θα επιβάλει το ΔΝΤ!
Ακόμα και οριακές εκτιμήσεις περί αύξησης της εσωτερικής μετανάστευσης έχουν αρχίσει να γίνονται, αφού πάρα πολλοί θα προτιμήσουν την επιστροφή στα πάτρια για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.
Από την άλλη, η –κανονική– μετανάστευση επιστημονικού προλεταριάτου, δηλαδή πτυχιούχων ανέργων σε χώρες του εξωτερικού, έχει αρχίσει να λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις...
Όλα αυτά δείχνουν τα αποτελέσματα μιας από τις τραγικές γκάφες του Γ. Παπανδρέου, αυτής με το... περίστροφο του ΔΝΤ στο τραπέζι. Ένα περίστροφο το οποίο πήρε τελικά στα χέρια της η Μέρκελ (ε, μια και... βρισκόταν στο τραπέζι!) και μας... έδωσε και καταλάβαμε!
Υπάρχει όριο στην αναλγησία;
Όπως προαναφέραμε, τα μέτρα θα τα επιβάλει το ΔΝΤ. Η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται, πιστή στο δόγμα που δημόσια ανέλυσε ο αντιπρόεδρος Θ. Πάγκαλος (άλλη τραγική γκάφα!), και απλώς θα... ανακοινώσει.
Και φαίνεται ότι δεν έχουν το παραμικρό ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας (αν μπορεί κάποιος μέσα σε αυτήν τη θύελλα, σε αυτόν τον Αρμαγεδδώνα, να μιλά για κοινωνική ευαισθησία...).
Θα την πληρώσουν αυτοί οι οποίοι δεν φταίνε, ή έστω φταίνε λιγότερο (σχετικό ρεπορτάζ σε άλλες σελίδες). Οι πραγματικοί φταίχτες, τα λαμόγια, οι «παίκτες» του Χρηματιστηρίου, οι φοροφυγάδες, οι εισφοροφυγάδες, οι κλέφτες και οι απατεώνες θα τη γλιτώσουν.
Ήδη τα λεφτά τους βρίσκονται στο εξωτερικό (Μεγ. Βρετανία, Κύπρο, ακόμα και... Βουλγαρία ή Ρουμανία) ή έχουν γίνει αγορές πολυτελών σπιτιών ή κότερων.
Οπότε, δεν υπάρχει ίχνος έστω κοινωνικής προστασίας. Όποιος
αντέξει!
Αυτό φαίνεται ότι θα επικρατήσει. Ακόμα και οι δύστυχοι συνταξιούχοι των 500 ή 600 ευρώ θα κληθούν να πληρώσουν!
Ιδιαίτερα το μέτρο της περικοπής της 13ης και 14ης σύνταξης μοιάζει βγαλμένο από διεστραμμένο εγκέφαλο!
Και όλα αυτά, ας υπογραμμιστεί, με αβέβαιη την αποτελεσματικότητα ακόμα κι αυτών των ανάλγητων, πρωτόγνωρων για την Ελλάδα (κι όχι μόνο...) μέτρων.
Διότι οι αγορές συνεχίζουν να μην έχουν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.
Διότι η βεβαία ύφεση κινδυνεύει να αναιρέσει την όποια αποτελεσματικότητά τους, που κι αυτή αμφισβητείται έντονα.
Διότι ο δανεισμός στον οποίο θα προσφύγουμε έχει να κάνει με την κάλυψη των δανειακών μας αναγκών.
Επομένως, τα τρέχοντα έξοδα πώς θα καλυφθούν αν (λέμε, αν...) τα έσοδα του κράτους δεν καλύψουν τον ρυθμό αύξησης που έχει προϋπολογιστεί;
Έπειτα, τι θα γίνει με τον ιδιωτικό δανεισμό; Προβλέπεται να αντιμετωπίσει σοβαρότατο πρόβλημα, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Συμπέρασμα;
Πλήρης διάρρηξη του κοινωνικού ιστού με αποτελέσματα αβέβαια.
Από τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τίποτα πια από σήμερα δεν θα θυμίζει το χθες!
Τετέλεσται!
Και φαίνεται ότι δεν έχουν το παραμικρό ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας (αν μπορεί κάποιος μέσα σε αυτήν τη θύελλα, σε αυτόν τον Αρμαγεδδώνα, να μιλά για κοινωνική ευαισθησία...).
Θα την πληρώσουν αυτοί οι οποίοι δεν φταίνε, ή έστω φταίνε λιγότερο (σχετικό ρεπορτάζ σε άλλες σελίδες). Οι πραγματικοί φταίχτες, τα λαμόγια, οι «παίκτες» του Χρηματιστηρίου, οι φοροφυγάδες, οι εισφοροφυγάδες, οι κλέφτες και οι απατεώνες θα τη γλιτώσουν.
Ήδη τα λεφτά τους βρίσκονται στο εξωτερικό (Μεγ. Βρετανία, Κύπρο, ακόμα και... Βουλγαρία ή Ρουμανία) ή έχουν γίνει αγορές πολυτελών σπιτιών ή κότερων.
Οπότε, δεν υπάρχει ίχνος έστω κοινωνικής προστασίας. Όποιος
αντέξει!
Αυτό φαίνεται ότι θα επικρατήσει. Ακόμα και οι δύστυχοι συνταξιούχοι των 500 ή 600 ευρώ θα κληθούν να πληρώσουν!
Ιδιαίτερα το μέτρο της περικοπής της 13ης και 14ης σύνταξης μοιάζει βγαλμένο από διεστραμμένο εγκέφαλο!
Και όλα αυτά, ας υπογραμμιστεί, με αβέβαιη την αποτελεσματικότητα ακόμα κι αυτών των ανάλγητων, πρωτόγνωρων για την Ελλάδα (κι όχι μόνο...) μέτρων.
Διότι οι αγορές συνεχίζουν να μην έχουν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.
Διότι η βεβαία ύφεση κινδυνεύει να αναιρέσει την όποια αποτελεσματικότητά τους, που κι αυτή αμφισβητείται έντονα.
Διότι ο δανεισμός στον οποίο θα προσφύγουμε έχει να κάνει με την κάλυψη των δανειακών μας αναγκών.
Επομένως, τα τρέχοντα έξοδα πώς θα καλυφθούν αν (λέμε, αν...) τα έσοδα του κράτους δεν καλύψουν τον ρυθμό αύξησης που έχει προϋπολογιστεί;
Έπειτα, τι θα γίνει με τον ιδιωτικό δανεισμό; Προβλέπεται να αντιμετωπίσει σοβαρότατο πρόβλημα, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Συμπέρασμα;
Πλήρης διάρρηξη του κοινωνικού ιστού με αποτελέσματα αβέβαια.
Από τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τίποτα πια από σήμερα δεν θα θυμίζει το χθες!
Τετέλεσται!
πηγή : Εφημερίδα "Το Παρόν", 1/5/2010
