H κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια και γι’ αυτό γίνεται και πιο επικίνδυνη. Κάνει και θα κάνει τα πάντα τις επόμενες μέρες, μέχρι τις εκλογές, με στόχο να ξεγελάσει, να τρομοκρατήσει και να εκβιάσει τους εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία, για υφαρπάξει την ψήφο τους και να συνεχίσει, πιο σκληρά και απροκάλυπτα…και με τη λαϊκή συναίνεση την εφαρμογή της ίδιας αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής.
Λέει ότι τα βάσανα τελειώνουν και γι αυτό ψηφίστε μας για να μην πάνε οι κόποι χαμένοι. Μοιράζει το λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, αποτέλεσμα αιματηρών περικοπών μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, αλλά και της δημιουργικής λογιστικής, αφού το κράτος χρωστά πολλαπλάσια σε συνταξιούχους, που καθυστερεί την καταβολή της σύνταξης, σε επαγγελματίες από την μη επιστροφή του ΦΠΑ και εξόφλησης των υποχρεώσεών του. Ισχυρίζεται ότι τελείωσαν τα μνημόνια, ενώ την ίδια περίοδο στη βουλή ψηφίζονται νέα σκληρότερα μέτρα με το ψευδώνυμο «οδικός χάρτης για την έξοδο από το μνημόνιο», ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν το άνοιγμα των πυλών προς την κόλαση.
Η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες προσπαθεί να θολώσει τα νερά και να κρύψει τις πραγματικές της προθέσεις και για το θέμα των απολύσεων στο δημόσιο και τους ΟΤΑ και
-Ενώ είναι σε εξέλιξη οι διαθεσιμότητες και απολύσεις των σχολικών φυλάκων, των καθηγητών τεχνολογικής εκπαίδευσης, των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών, των διοικητικών ΑΕΙ-ΤΕΙ και άλλων εργαζομένων σε διάφορα υπουργεία.
-Ενώ δρομολογείται αμέσως μετά τις εκλογές νέο τσουνάμι απολύσεων από καταργήσεις θέσεων, φορέων, Νομικών Προσώπων και υπηρεσιών (συντήρησης, πρασίνου και καθαριότητας στους ΟΤΑ) και
-Ενώ θεσμοθετήθηκε το νέο πλαίσιο για τη δημιουργία ετήσιας δεξαμενής απολύσεων, μέσω του νέου συστήματος «αξιολόγησης» η κυβέρνηση κάτω από την πίεση των καθημερινών κινητοποιήσεων και της βέβαιης εκλογικής της συντριβής, σ’ όλα τα μέτωπα, δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές, διαρρέει ότι θα κάνει προκήρυξη θέσεων εργασίας, όπου θα μπορούν να κάνουν αίτηση και οι απολυμένοι και υπό διαθεσιμότητα εργαζόμενοι.
Καταρχάς να σημειώσουμε ότι αυτό υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση διακατέχεται από πανικό και οι εταίροι της βρίσκονται σε σύγχυση, αφού δέκα μέρες πριν από τις εκλογές διακηρύσσουν κάτι τέτοιο, με τη διαφορά όμως ότι πλέον δεν γίνονται πιστευτοί, γιατί η πολιτική τους είναι διαφορετική, οι δεσμεύσεις τους συγκεκριμένες και κυρίως οι εργαζόμενοι δεν είναι λωτοφάγοι, ούτε τρώνε κουτόχορτο για να τσιμπήσουν το τυράκι και να σταματήσουν να αγωνίζονται και να τους χαλάνε το success story τους προεκλογικά.
Οι εργαζόμενοι πχ των ΟΤΑ γνωρίζουν πλέον ότι αν υπήρχε μια πλειοψηφία δημάρχων και περιφερειαρχών και κυρίως στους δήμους Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Πειραιά ή στις περιφέρειες Αττικής, Κεντρικής Μακεδονίας, Θεσσαλίας και αλλού, που θα στέκονταν απέναντι στην μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, που δεν θα εφάρμοζαν την αντεργατική και αντικοινωνική νομοθεσία, που δεν απέλυαν τους εργαζόμενους, όπως ο δήμαρχος Αργυρούπολης-Ελληνικού Χρήστος Κορτζίδης, που δεν θα επέτρεπαν να κοπή από κανένα σπίτι το ρεύμα και το νερό, που θα άνοιγαν τα δημόσια και εγκαταλελειμμένα κτήρια για τους άστεγους, που θα κήρυσσαν μαζική-λαϊκή ανυπακοή και που δεν εφάρμοζαν την, κατ’ εντολή της τρόικας, νομοθεσία, σήμερα τα πράγματα θα ήταν έτσι; Θα είχε συντελεστεί αυτή η καταστροφή ή πιστεύει κανένας ότι θα μπορούσε να παραμένει ακόμη στην εξουσία αυτή η κυβέρνηση;
Οι Δήμοι λειτούργησαν ως η πέμπτη φάλαγγα για την άλωση των εργασιακών σχέσεων, αφού ήταν πρωταθλητές στις προσλήψεις συμβασιούχων, ως φυτώρια πιλοτικής εφαρμογής προγραμμάτων, που δημιουργούσαν πραγματικές ανάγκες στην κοινωνία και προσελάμβαναν προσωπικό, μέσω προγραμμάτων τοπικών συμφώνων απασχόλησης, Μ.Κ.Ο. και σήμερα ωφελουμένων μέσω της κοινωφελούς εργασίας – δέστε και τον όρο εργασία προσπαθούν να διαγράψουν από το λεξιλόγιο!
Τελευταία αναπτύσσονται οι λεγόμενες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ), που καμιά σχέση δεν έχουν με τη συνεταιριστική οικονομία και τους συνεταιρισμούς παραγωγών.
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ, που δραστηριοποιούνται για να αναλαμβάνουν δραστηριότητες υπηρεσιών, από τις οποίες αποσύρεται το δημόσιο, κυρίως κοινωνικού και όχι μόνο χαρακτήρα, αποτελούν τη νέα έκφραση του πελατειακού κράτους, τους νέους ιμάντες της μαζικής διαπλοκής και άμβλυνσης των λαϊκών συνειδήσεων και ο ολετήρας της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.
Δυστυχώς η κυβέρνηση και το σύστημα βρίσκουν, ευτυχώς λίγους, ζηλωτές και στην αντίπερα όχθη, που νομίζουν, ότι, θα δημιουργήσουν «σοσιαλιστικές» νησίδες, χωρίς σχέσεις εκμετάλλευσης. Από μόνο του το γεγονός ότι οι βασικοί προαγωγοί αυτών των μορφών, που κατ’ ευφημισμό φέρει τον τίτλο κοινωνική οικονομία, είναι οι νεκροθάφτες της εργασίας, των δικαιωμάτων και της κοινωνικής πρόνοιας, θα έπρεπε να τους κάνει, αν όχι πολέμιους, τουλάχιστον επιφυλακτικούς.
Οι περιφερειάρχες σ’ όλη την Ελλάδα μετατράπηκαν σε πλασιέ των μεγάλων εργολαβικών συμφερόντων, έγιναν συνομιλητές του Φούχτελ, του γνωστού Γερμανού τοποτηρητή, για να προωθήσουν τα φαραωνικά έργα της διαχείρισης των απορριμμάτων, που θα καταστρέψουν το περιβάλλον, θα ενταφιάσουν την ανακύκλωση, θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε σκουπιδότοπο της Ευρώπης και θα χρεώσουν τον Έλληνα πολίτη το μεγάλο κόστος λειτουργίας τους, με τριπλασιασμό τουλάχιστον των δημοτικών τελών και όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν ταυτόχρονα και οι ενεργειακές ανάγκες των Γερμανών, με τα κλείσιμο των πυρηνικών τους εργοστασίων.
Ο λαός και οι εργαζόμενοι σήμερα δεν πρέπει και δεν θα ψηφίσουν για δημάρχους και περιφερειάρχες τους καλύτερους διαχειριστές ενός σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος,ούτε τους όψιμους αντιμνημονιακούς, με μανδύα ακομμάτιστου-ανεξάρτητου, που την επομένη θα προστεθούν στο μνημονιακό μπλοκ εξουσίας και θα πιστωθούν στο χρηματιστήριο αξιών της κυβέρνησης και της τρόικας.
Η ψήφος στους συνδυασμούς που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στους Δήμους, τις Περιφέρειες και την Ευρωβουλή πρέπει να στείλουν το μήνυμα ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, αλλά και διάθεσης αγώνα για βαθιές-ριζοσπαστικές τομές, που θα ανοίγουν το δρόμο για την ανατροπή της εξουσίας των ολίγων πάνω στους πολλούς κα του κεφαλαίου πάνω στην εργασία, για μια εξουσία που θα πηγάζει και θα ασκείται από το λαό και σε όφελός του.
Σ’ αυτό το ταξίδι στη θέση του μηχανοδηγού πρέπει να βρίσκονται όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς και αυτό, αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν, πρέπει να το επιβάλλει ο κόσμος της, αφήνοντας στη στάση ιδιοτελείς ή ανίκανες ηγεσίες που δεν καταλαβαίνουν ότι σήμερα καταστρέφεται η χώρα και ο λαός της και ότι αν δεν δώσει τώρα λύση η Αριστερά θα χάσει ακόμη μια ευκαιρία να δοκιμάσει τις ιδέες της, να απαλλάξει το λαό μας από την εξάρτηση και την εκμετάλλευση και να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα ανατροπής στην Ευρώπη του κεφαλαίου.
του Γ. Χαρίση,
συνδικαλιστή στους Ο.Τ.Α. και υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου Αττικής με τη Δύναμη Ζωής και τη Ρένα Δούρου στον κεντρικό τομέα.
