Ο νόμος Ν. 3260/2004 (νόμος Παυλόπουλου) που προβλέπει τη χωρίς αποζημίωση αυτοδίκαιη λήξη των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου των γενικών διευθυντών, διευθυντών και προϊσταμένων, οι οποίοι απασχολούνται στο Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα είναι αντισυνταγματικός. Αυτό υποστήριξε ενώπιον της πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η εισαγγελέας του ανώτατου δικαστηρίου Ευτέρπη Κουτζαμάνη, ακολουθώντας την άποψη του προκατόχου της Ιωάννη Τέντε.
Η Ολομέλεια που εξέτασε την περίπτωση εργαζομένου στο Οργανισμό Λιμένος Βόλου με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, ο οποίος απολύθηκε κατ” εφαρμογή του Ν. 3260/2004, χωρίς την καταβολή αποζημίωσης επιφυλάσσεται να εκδώσει την απόφασή της.
Να σημειωθεί ότι οι διατάξεις των άρθρων 10 και 11 του Ν. 3260/2004 προβλέπουν τη λήξη «των συμβάσεων προσώπων που προσελήφθησαν από δημόσιες υπηρεσίες και νομικά πρόσωπα, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για ορισμένο χρόνο ως μονομελή όργανα διοίκησης (μεταξύ των άλλων και οι γενικοί διευθυντές, διευθυντές ή προϊστάμενοι υπηρεσιών), χωρίς την καταβολή της αποζημιώσεως που τα συμβαλλόμενα μέρη (εργοδότης-εργαζόμενος) συμφώνησαν για την περίπτωση πρόωρης λύσης της συμβάσεως».
Την Ολομέλεια απασχόλησε εάν είναι, ή όχι, αντίθετες στο άρθρο 5 του Συντάγματος περί οικονομικής ελευθερίας, οι νομοθετικές διατάξεις που προβλέπουν τη χωρίς αποζημίωση λήξη των συμβάσεων εργασίας των γενικών διευθυντών, διευθυντών, κ.λπ. του Δημοσίου τομέα και των απασχολουμένων στα νομικά πρόσωπα.
Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου τόνισε ότι η επίμαχες διατάξεις κατά το μέρος που προβλέπουν την «αυτοδίκαιη» λήξη των συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου, «από τις οποίες πηγάζουν ενοχικά δικαιώματα, χωρίς την καταβολή των μέχρι τη λήξη του συμφωνημένου χρόνου αποδοχών, με παρέμβαση του νομοθέτη και κατά παράκαμψη των συμβαλλομένων μερών και ειδικότερα, που προβλέπουν τη λήξη των συμβάσεων προσώπων που προσεληφθήκαν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για ορισμένο χρόνο ως μονομελή όργανα διοικήσεως (μεταξύ άλλων και των διευθυνόντων συμβούλων) χωρίς την καταβολή των ως άνω αποδοχών ή χωρίς την καταβολή αποζημιώσεως, σε περίπτωση συνδρομής σπουδαίου λόγου για την καταγγελία, είναι αντισυνταγματικές».
Αυτό, επειδή «πρόκειται για νομοθετική ρύθμιση με καταφανή αναδρομική ισχύ, η οποία ως εκ τούτου θίγει τη συνταγματική κατοχυρωμένη αρχή της οικονομικής ελευθερίας, ήτοι την ελευθερία των συμβάσεων, ειδικότερη έκφανση της οποίας αποτελεί η ελευθερία των συμβαλλόμενων να καταγγείλουν, με δική τους πρωτοβουλία την από αυτούς καταρτισθείσα σύμβαση».
«Κατά συνέπεια, η επίμαχη διάταξη είναι ανεφάρμοστη ως αντισυνταγματική» κατέληξε η κ. Κουτζαμάνη.
http://www.aftodioikisi.gr/, 13/12/2013
