Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο περιοδικό "G-magazine"
Κλείστε τα μάτια, βάλτε γλυκιά μουσική υπόκρουση και σιγοψυθιρίστε Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση. Δεν ακούγεται όμορφο; Δεν σας πιάνει ένα ζεστό συναίσθημα, που ανεβαίνοντας από τα βάθη της ψυχής, σας φουσκώνει το στέρνο και μετά ξεχειλίζει με δυο ζωηρούς πίδακες από τα αυτιά; Μα λες, αυτό χρειαζόμαστε στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Επιχειρηματικότητα ναι, αλλά όχι οποιαδήποτε επιχειρηματικότητα. Θέλουμε επιχειρηματικότητα κοινωνική και συνεταιριστική, προσαρμοσμένη στον άνθρωπο και στις ανάγκες της κοινωνίας. Μπράβο! Μόλις κερδίσατε μισό μέτρο φύκια γιά να στολίσετε τις ψευδαισθήσεις σας.
Τι είναι όμως στη πραγματικότητα οι περίφημες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, ή ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ με την ορολογία της επίσημης κρατικής γραφειοκρατίας; Ένα απλό παράδειγμα θα μας διαφωτίσει. Η Αγγελική, η Κούλα και η Σούλα δούλευαν σε παιδικό σταθμό του δήμου με σύμβαση, αλλά με την κατάργηση των συμβασιούχων παίρνουν πόδι. Ποοός όμως θα κρατάει τα παιδάκια τώρα και το κυριότερο, αν δεν βρεθεί κάποιος να κρατάει τα παιδάκια, ποιος κρατάει τους γονείς που θα περιλάβουν τον δήμαρχο με τομάτες, γιαούρτια και άλλα βαρέα όπλα (με την τρέχουσα τηλεοπτική ορολογία); Για να μην αντιμετωπιστεί το δεύτερο ερώτημα εφευρέθηκαν οι ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. Η συνταγή είναι απλή, παίρνεις την Αγγελική, την Κούλα και την Σούλα και από συμβασιούχες που ήσαν τις βαφτίζεις επιχειρηματίες. Οι τρεις τους, μαζί με άλλους ταλαίπωρους, συγκροτούν μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση με αντικείμενο τη φύλαξη παιδιών. Μετά υπογράφουν ως επιχείρηση πιά μιά σύμβαση με τον δήμο και αναλαμβάνουν να κάνουν την ίδια δουλειά που έκαναν ως ατομικά συμβασιούχες, αλλά με τα μισά λεφτά και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Τι αξία έχει όμως το χρήμα μπροστά στη δόξα της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας; Τι να τα κάνεις τα πέντε κατοστάρικα το μήνα, όταν μπορείς να δουλεύεις με 300 ευρώ και να ανήκεις στην ίδια συνομοταξία με τον Μπίλ Γκέϊτς; Διότι άλλο το να είσαι ένας ταπεινός συμβασιούχος και άλλο να είσαι κοτζάμ ιδιώτης (αγγλισί: idiot). Ασε που θα έχεις και την ανείπωτη χαρά να αποδίδεις ΦΠΑ στην εφορία.
Βέβαια ένα τέτοιο σκανδαλώδες προνόμιο δεν θα μπορούσε να διαρκεί αιώνια, οπότε βάσει νόμου μετά από 15-μηνη σύμβαση το πολύ η συνεργασία των Κοινωνικών Συνεταιριστών με τον δήμο διακόπτεται αναγκαστικά χωρίς δυνατότητα ανανέωσης. Όπως λένε στη πιάτσα δηλαδή, απολύονται. Απόλυση δια της προαγωγής σε επιχειρηματία! Ποιος θα φροντίζει όμως μετά τα παιδάκια; Πιθανώς μία άλλη ομάδα Κοινωνικών Συνεταιριστών που θα δεχτεί να αναλάβει το έργο με λιγότερα. Δεν ξέρω αν οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι που σχεδίασαν το σύστημα αυτό φιλοδοξούν ότι κάποτε θα βρεθούν κάποιοι που θα πληρώνουν από πάνω τον δήμο για να δουλεύουν, με τη φόρα που έχουν πάρει δεν μπορώ να το αποκλείσω.
Στους πονηρούς καιρούς που ζούμε όμως η ιστορία αυτή έχει να μας δώσει ένα ηθικό δίδαγμα, όταν μιλάνε οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι εκπρόσωποί τους, όσο καλύτερο ακούγεται κάτι με την πρώτη, τόσο χειρότερο καταλήγει να είναι στο τέλος...
ΣΧΟΛΙΟ ΠΛΑΤΕΙΑΣ: ΜΠΡΑΒΟ ΕΛΕΝΗ!
Η Ελένη Αυλωνίτη είναι επιλαχούσα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφια δήμαρχος Γαλατσίου ενώ έχει διατελέσει και δημοτική σύμβουλος Χαλανδρίου στο παρελθόν.
"στην Πλατεία", http://stinplatia.blogspot.gr/, 12/11/2013
