.jpg)
* Απαράδεκτες συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής για τα παιδιά
* Αγώνας δρόμου για τους εργαζόμενους
Οργισμένες αντιδράσεις προκάλεσε η γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων για τα παιδιά που θα γίνουν δεκτά στους παιδικούς σταθμούς φέτος. Πολλοί γονείς που δεν είδαν τα ονόματά τους στις σχετικές λίστες κάνουν λόγο για μη σωστή αξιολόγηση των κριτηρίων, για αυστηροποίηση αυτών αλλά και για περίεργη κατανομή των επιπλέον πόρων.
Τέλη Αυγούστου και λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά το υπουργείο Eσωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει ότι «το συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε καλύπτει σχεδόν το σύνολο των παιδιών που πληρούσαν τα κριτήρια και κανένα παιδί δεν θα μείνει έξω από τους Βρεφονηπιακούς Σταθμούς». Προκύπτει μια ερώτηση. Ή μάλλον δύο.
Τι σημαίνει «καλύπτει σχεδόν το σύνολο των παιδιών»; «Σχεδόν» ή «το σύνολο»; Και δεύτερον, πόσο ρεαλιστικά είναι αυτά «τα κριτήρια» που πρέπει να πληρούνται;
Τελευταία στιγμή, με απόφαση της υφυπουργού Ε. Χριστοφιλοπούλου εξασφαλίστηκαν επιπλέον 15 εκατ. ευρώ από την αρχική χρηματοδότηση των 150 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων εξασφάλισε κονδύλι 15 εκατ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι εντάχθηκαν άλλα 14.000 παιδιά, που θα έμεναν απ' έξω. Τελικά, όμως, δεν φαίνεται να καλύπτονται όλες αιτήσεις που πληρούσαν τα κριτήρια.
Κίνδυνοι για την ασφάλεια των παιδιών
Σύμφωνα με τη μαγείρισσα σε παιδικό σταθμό των Αγίων Αναργύρων, Μαρία Μαυράκη, η κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς δεν είναι βιώσιμη ούτε για τους εργαζόμενους ούτε για τα ίδια τα παιδιά. Οι ελλείψεις σε προσωπικό αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. «Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να είναι υπεύθυνος για 50 ή για 25 παιδιά. Η διευθύντρια και μια ακόμη βρεφονηπιοκόμος φυσικά και δεν επαρκούν. Οι θέσεις των βρεφονηπιοκόμων καλύπτονται με δίμηνες συμβάσεις ή με μαθητές του ΟΑΕΔ . Καταλαβαίνετε τί σημαίνει για την ψυχολογία ενός παιδιού να αλλάζει δασκάλα κάθε δύο μήνες. Ούτε τα παιδιά μπορούν να προσαρμοστούν έτσι, ούτε η δουλειά που γίνεται μπορεί να έχει συνέχεια. Και φυσικά δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τα παιδιά με δυσκολίες. Ούτε δασκάλες, ούτε ψυχολόγοι, τίποτα.»
Όταν τη ρωτάμε για την κατάσταση στην κουζίνα του σταθμού, ένα χώρο που γνωρίζει καλά ύστερα από 25 χρόνια δουλειάς, η απάντηση είναι αποστομωτική. Οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας εξαρτώνται από την ευσυνειδησία των ίδιων των εργαζόμενων και μόνο. «Το υγειονομικό δεν κάνει ελέγχους, ενώ δεν υπάρχει καμία υποδομή όσον αφορά τον εξοπλισμό της κουζίνας ή και την ενδυμασία μας για λόγους ασφαλείας. Στολή δεν έχω», μας λέει. «Αυτά τα αγοράζω από το μισθό που μου έχουν κόψει μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, επειδή καταλαβαίνω τη σημασία τους.»
Υλικά για να μαγειρέψει έχει, αυτά τα δίνουν ακόμη. Κατσαρόλες, ταψιά, τηγάνια και άλλα είδη εξοπλισμού δεν είναι αυτονόητα όμως. Κάποια υπάρχουν, κάποια άλλα τα έχει αγοράσει η ίδια ή άλλες μαγείρισσες που βρέθηκαν εκεί πριν από αυτήν. Οι συσκευές της κουζίνας, του πλυντηρίου, του απορροφητήρα κ.λπ. είναι όλες ημιεπαγγελματικής έως οικιακής χρήσης. Δεν υπάρχει καμία επαγγελματική υποδομή και υποστήριξη. «Κάθε μέρα βγαίνει από την ευαισθησία και τη θέληση τη δική μας. Μαγειρεύω μόνη μου για 52 παιδιά. Πέρυσι για 87», συμπληρώνει.
Και εδώ έρχεται να προστεθεί μια άλλη απορία. «Τι κάνετε για αυτό;». Ούτε σε αυτή την ερώτηση δεν είναι απλή η απάντηση.
«Τον τελευταίο χρόνο έχουν γίνει μετακινήσεις εργαζομένων από τον έναν σταθμό στον άλλο, χωρίς κανένα επίσημο έγγραφο μετακίνησης-τοποθέτησης. Η ανασφάλεια είναι μεγάλη. Αν ο οργανισμός καταργηθεί, καταργούνται και οι οργανικές μας θέσεις, δηλαδή απολυόμαστε. Είχαμε λάβει υποσχέσεις ότι θα μας απορροφήσουν στο δήμο, ώστε να μην κινδυνεύουμε από ενδεχόμενο κλείσιμο. Αυτό όμως δεν έγινε. Μας κράτησαν για να πάρουν το ΕΣΠΑ.»
«Χρησιμοποιούν την ανάγκη του καθενός»
Όταν τη ρωτάω για τις αντιδράσεις και για τις ενδεχόμενες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, τα πράγματα μπλέκονται ακόμη περισσότερο. «Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός εργαζομένων οι οποίοι βρίσκονται στους σταθμούς έχοντας κερδίσει ασφαλιστικά μέτρα που απαγόρευαν την απόλυσή τους. Αυτοί, λοιπόν, έχουν πάρει διαβεβαιώσεις από τη διοίκηση και από τη δήμαρχο ότι θα βρίσκονται ως μέτοχοι μάλλον στην Εταιρεία που είναι έτοιμη να ιδρυθεί. Ιδιωτική εταιρεία παιδικού σταθμού.»
Όλη η λάσπη που καλλιεργείται σχετικά με τον δυσλειτουργικό, υπερπληθή και «τεμπέλικο» δημόσιο τομέα εξαγνίζεται μέσω τέτοιων «νέων μοντέλων» που, εκμεταλλευόμενοι την ανασφάλεια και το φόβο των εργαζομένων, τους αφομοιώνουν σε ένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης, από το οποίο τις περισσότερες φορές πετιούνται απέξω λίγο αργότερα.
«Υπήρξε στις περισσότερες περιπτώσεις διαπροσωπική συνεννόηση, όχι συλλογική διεκδίκηση. Αυτό στην καθημερινότητά μας βέβαια μεταφράζεται με εντολές, υποδείξεις και ευγενικές συμβουλές από “συναδέλφους” που είμαστε στην ίδια θέση τώρα, αλλά έχουν λάβει διαπιστευτήρια για άλλη μεθαύριο, όταν θα συσταθεί η εταιρία.» «Το ερώτημα στο οποίο θα ήθελα μια απάντηση είναι για ποιόν δουλεύω και με ποια κριτήρια κρίνομαι.»
της Ξένιας Πηρούνια, εφημερίδα "Η Εποχή"
