Σίγουρα έχει συμβεί σε όλους (τους ευαίσθητους...). Εχεις έπειτα από αρκετά χρόνια σκληρής μελέτης και συνεχούς διαβάσματος αποκτήσει πλούσια τυπικά προσόντα: Τέλειωσες τη Νομική ή το Πολυτεχνείο και προχώρησες σε μεταπτυχιακές σπουδές-ίσως και σε διδακτορικές. Μέχρι που κατάλαβες ότι όλες αυτές οι θυσίες των καλύτερών σου χρόνων στην Ελλάδα τού σήμερα μάλλον πήγαν χαμένες. Γρήγορα διαπιστώνεις ότι η έρευνα στο επιστημονικό σου πεδίο είναι λέξη ανύπαρκτη, ενώ η ένταξή σου στο διδακτικό προσωπικό κάποιου πανεπιστημίου απαιτεί, πιθανότατα, και άλλα... προσόντα.
Εκείνη τη δύσκολη ώρα της βαθιάς απογοήτευσης, του θυμού για το ακρωτηριασμένο σύστημα και το ανοργάνωτο κράτος, της έντονης μελαγχολίας που προκαλεί η πλήρης απραξία εμφανίζεται μπροστά σου. Σε κάποιο καφέ, μέλος της παρέας σου, σε φιλικό σπίτι. Προσέχει την απόγνωση στη θλιμμένη έκφραση του προσώπου σου και σου απευθύνει τον λόγο. Αλλά ο τελευταίος δεν είναι ειλικρινής και εμπεριέχει σκοπιμότητα που δεν αντιλαμβάνεσαι. Κοινώς, βλέπεις το τυρί αλλά όχι τη φάκα. Η συζήτηση ξεκινάει και εσύ είσαι έτοιμος να ομολογήσεις την αποστροφή για την κατάστασή σου χωρίς να ξέρεις πως ο συνομιλητής σου τη γνωρίζει πριν την εκφράσεις.
Ετσι, νομίζεις πως ανακάλυψες τον ιδανικό εξομολογητή και πέφτεις στην πρώτη παγίδα: Απέναντί σου στέκεται ένας "τρυφερός" άνθρωπος με γλυκερή φωνή που... ενδιαφέρεται να ακούσει το πρόβλημά σου. Οταν ολοκληρώσεις θα αρχίσει μια ατελείωτη κατήχηση περί των μεταφυσικών γεγονότων, της ματαιότητας της ζωής, της ανάγκης να ξεφύγεις από τα τετριμμένα και να ορμήσεις μπροστά. Συνήθως αναφέρονται και διάφορα άγνωστά σου βιβλία εξειδικευμένων γκουρού που "έχουν πιάσει" το νόημα της ζωής που εσύ ως τότε αγνοούσες.
Κι ενώ πλέον περιμένεις την πρόταση για ένα ξεχωριστό ταξίδι στο Θιβέτ, η πεζή φράση που ακολουθεί αναφέρεται σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σεμινάριο σε γνωστό ως επί το πλείστον ξενοδοχείο, στο οποίο περιθωριοποιημένες ψυχές σαν και του λόγου σου θα ανακαλύψουν τις πραγματικές τους δυνάμεις και θα ξεχυθούν στην κοινωνία να ρουφήξουν την ίδια τη ζωή.
Φυσικά, από το σεμινάριο δεν πρόκειται να φύγεις με άδεια χέρια και είναι μοιραίο το λάθος σου να πιστέψεις ότι οι νέοι σου συνεργάτες είναι τόσο γενναιόδωροι! Θα φορτωθείς πολύτιμα αξεσουάρ και σπάνια καλλυντικά, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα κληθείς να αγοράσεις. Και, ασφαλώς, όλος ο κύκλος σου θα σχηματίσει ουρές για να αποκτήσει την περίφημη πραμάτεια σου και θα σε αναγκάσει σίγουρα να επανέλθεις για καινούργιες προμήθειες.
Δεν θα πρέπει να λησμονήσεις πως είσαι ιδιαιτέρως τυχερός γιατί κάποιος πριν από σένα "βρέθηκε από τα 600 ευρώ τον μήνα στο χιλιάρικο ημερομίσθιο και πλέον κάνει αυτή τη δουλειά για να σκοτώσει την ώρα του". Ετοιμο και το παράδειγμα προς μίμηση.
Βέβαια, το να πουλάς κρέμες προσώπου αξίας 450 ευρώ το βαζάκι στην Ελλάδα της κρίσης μάλλον δεν είναι και η πιο έξυπνη ιδέα που έχεις ακούσει τον τελευταίο καιρό. Αλλά ο καθοδηγητής σου δεν σηκώνει κουβέντα: "Ετσι σαν κι εσένα ξεκίνησε ένας βιοπαλαιστής από τη Δραπετσώνα και τώρα διαπραγματεύεται να αγοράσει το κτήριο του Λάτση στο Κεφαλάρι!".
Με τη βαριά σου τσάντα με το σήμα της εταιρείας στην πλάτη παίρνεις τους δρόμους αγκομαχώντας να περπατήσεις με τους καφέδες από τα μανιτάρια, τα κοσμήματα από τα κοράλλια και τις κρέμες από τα φύκια. Σύντομα ανακαλύπτεις ότι οι αγαπημένοι σου φίλοι ξαφνικά βρίσκονται πνιγμένοι στη δουλειά, έχουν κανονίσει να πάνε σε καμιά δεκαριά γάμους ή κέρδισαν εξωτικό ταξίδι στις Ολλανδικές Αντίλλες. Οσους αιφνιδίασες και τους πέτυχες στο σπίτι τους, διαπιστώνεις ότι έχουν εξελιχθεί στον επόμενο Γκαλμπρέιθ ή Χαμπέρμας και σου κάνουν μια περιποιημένη ανάλυση της οικονομικής κρίσης, με το τελειωτικό χτύπημα να είναι ένα ανοιχτό χέρι που εκλιπαρεί για δανεικά.
Τελικά τα προϊόντα που υποτίθεται πως θα γίνονταν ανάρπαστα θα τα χρησιμοποιήσεις εσύ, άντε και η μητέρα σου, ωσότου ανακαλύψεις ότι καμιά έκπληξη δεν κρύβεται πίσω από τη χρήση τους.
"Ναι, αλλά με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησαν όλοι και μετατράπηκαν ξαφνικα σε κροίσους..." σε παροτρύνουν οι ενθαρρυντικές φωνές που επιλέχθηκαν γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Οπότε στέκεσαι μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλημμα: Να σε αντιμετωπίζουν όλοι σαν να αφίχθηκες μόλις από τη Σπιναλόγκα ή να ετοιμάσεις επιμελώς ένα αξιοπρεπές βιογραφικό, να αναζητήσεις την τύχη σου στο αντικείμενο που διάλεξες με πολλή αγάπη, να ακολουθήσεις τον δύσβατο δρόμο της καρδιάς σου και να αναδειχθείς σε περιζήτητη προσωπικότητα στον επαγγελματικό σου χώρο. Γιατί εκτός από τους επιτήδειους στην κρίση συναντάς και ευκαιρίες. Αντε, να σε δω, παλικάρι μου και κορίτσι μου. Μην χαραμίζεις τα νιάτα σου σε αβέβαιες και επώδυνες επιλογές...
Υ.Γ.: Αφιερωμένο στις νεαρές και στους νεαρούς που διστακτικά άπλωναν τα προς πώληση προϊόντα τους υπό το άγρυπνο βλέμμα μιας σωσία της... Μέρκελ σε κάποιο καφέ της πόλης μας...
Άρης Νόμπελης
http://profiltispolis.blogspot.gr/, 1/8/2013
