Μετά τις δημοτικές εκλογές του 2006 και την επιτυχία της Δημοτικής Συνεργασίας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ, σκεφτήκαμε να νοικιάσουμε ένα χώρο κατάλληλο να στεγάσει τις συζητήσεις μας για τα δημοτικά θέματα αλλά και κάποιες εκδηλώσεις. Τότε, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το ‘στέκι’ μας θα γινόταν ένας τόπος που θα στήριζε τόσο πολύ τη δράση της Συνεργασίας αλλά και θα δυνάμωνε τις σχέσεις και τους δεσμούς των μελών της. Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, επαγγελμάτων και με ποικίλες πολιτικές απόψεις συνεργάστηκαν και δημιούργησαν μια εστία παραγωγής και ανταλλαγής ιδεών. Αυτά τα 6 χρόνια, πραγματοποιήθηκαν σχεδόν 100 εκδηλώσεις (προβολές, συζητήσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικές βραδιές, θεατρικές παραστάσεις για παιδιά, γιορτές και γλέντια).
Ξεκινώντας το 2006 κανείς δεν φανταζόταν ότι λίγα χρόνια μετά θα βρισκόμαστε στη δίνη μιας οικονομικής και – κυρίως – ανθρωπιστικής κρίσης. Κανείς; Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι το Νοέμβρη του 2008 σε μια από τις εκδηλώσεις για την οικονομική κρίση που είχε τότε ξεσπάσει στις ΗΠΑ είχαν με προφητικό τρόπο παρουσιαστεί οι βασικές πλευρές του παγκόσμιου φαινομένου που θα ακολουθούσε.
Αυτή η κρίση (σε συνδυασμό με τις έντονες πολιτικές διεργασίες και τις εκλογικές αναμετρήσεις) επέδρασε και στους ανθρώπους που εμψύχωναν τη δράση του Χώρου Διαλόγου Αβέρωφ 7Α. Πολλοί από μας έχασαν τη δουλειά τους, οι περισσότεροι είδαμε τα εισοδήματά μας να μειώνονται και όλοι αντιμετωπίσαμε τη βία της εξουσίας, των ‘ευέλικτων’ εργοδοτών και των ΜΜΕ. Το στέκι μας και η Δημοτική Συνεργασία πέρασαν όπως όλοι μας τους κλυδωνισμούς της περιόδου. Ευτυχώς, δεν αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο όλοι μαζί θα καταφέρουμε να βγούμε από τον λαβύρινθο. Καταλάβαμε ότι η αλληλεγγύη είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Και αλληλεγγύη δε σημαίνει μόνο η στήριξη πρωτοβουλιών όπως το ‘Μαζί να τα φάμε’, η ενισχυτική διδασκαλία μαθητών, τα ανταλλακτικά παζάρια κλπ.). Σημαίνει ότι πρέπει να ξαναζωντανέψει ένας χώρος που επιτρέπει στους ανθρώπους να συναντηθούν, να συνομιλήσουν, να μάθουν, να σκεφτούν, να γιορτάσουν. Να γιορτάσουν όχι για να παρηγορηθούν αλλά για να ζήσουν ελπίζοντας. Ήδη ξεκινήσαμε μια νέα δημιουργική ελπίζουμε περίοδο και χαιρόμαστε που οι πρώτες μας εκδηλώσεις είχαν μεγάλη επιτυχία. Και συνεχίζουμε με τη σιγουριά πως δεν θα αφήσουμε την απελπισία να πάρει το πάνω χέρι και γνωρίζοντας φυσικά ότι για να γίνει αυτό πρέπει να γίνουμε περισσότεροι.
του Σέργιου Γκάκα
http://www.stasi.gr/, 24/3/2013
