Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το διήμερο εκδηλώσεων της δημοτικής συνεργασίας Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου στην κεντρική πλατεία της πόλης. Το διήμερο περιελάμβανε από παιδικό θέατρο και ροκ συναυλία μέχρι λαίκό γλέντι με ρεμπέτικα και λαικά καθώς και συλλογική κουζίνα κα παραμύθια για παιδιά με την μαγική τράπουλα του Κ. Στοφόρου.
Ο καιρός ήταν ..αντιμνμημονιακός και έτσι όλες τις ώρες ο κόσμος μπόρεσε να παρακολουθήσει - μικροί και μεγάλοι -το σύνολο των δραστηριοτήτων που υπήρξαν στον φιλόξενο χώρο της πλατείας που ήταν προσαρμοσμένες σε όλες τις ηλικίες .
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ήταν η κεντρική συζήτηση καθώς ανδείχθηκαν όλες οι πτυχές του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται η τοπική αυτοδιοίκηση την εποχή των μνημονίων και τρων τεράστιων προβλημάτων που υπάρχουν και που το άμεσο μέλλον θα αναδείξει πιθανότατα με εκρηκτικό τρόπο. Και οι τρεις ομιλητές ο δήμαρχος Αργυρούπολης Ελληνικού Χ. Κορτζίδης, ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων Α. Βαρβέρης καθώς και ο επικεφαλής της παράταξης των Βριλησσίων Δράση για μια άλλη πόλη Γ. Τσούτσιας αναθέρθηκαν και στην ανάγκη διεξόδου από την κατάσταση απαντώντας στο πάντα κρίσιμο ερώτημα: τι να κάνουμε;
Ακολουθεί σύντομη απομαγνητοφώνηση ττων όσων επιπώθηκαν από τον δήμαρχο Ελληνικού - Αργυρούπολης Χ. Κορτζιδη καθώς και φωτογραφικό ρεπορτάζ από τον χώρο του διημέρου
"…Από δήμο σε δήμο οι συμβασιούχοι, σε σημαντικό βαθμό καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες ενώ δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Θα έπρεπε να καλύπτονται τέτοιες ανάγκες από μόνιμο προσωπικό αλλά δυστυχώς σε σημαντικό βαθμό καλύπτονται από συμβασιούχους που όλο και μειώνονται σε αριθμό ενώ σε αρκετές περιπτώσεις έρχονται και καθυστερημένα.
Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ζητήσαμε στον προγραμματισμό που έγινε στις αρχές του 2011 να μας εγκρίνουν κάποιες συμβάσεις για τα πολιτιστικά και αθλητικά προγράμματα του δήμου και η έγκριση μας ήρθε αρχές του 2012 που σημαίνει ότι αν δεν βρίσκαμε κάποιον άλλον τρόπο να καλύψουμε αυτά τα προγράμματα, αυτά δε θα υπήρχαν. Αντίστοιχα προβλήματα είχαμε και στους παιδικούς σταθμούς. Αυτή η κατάσταση διογκώνει τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και στην λειτουργία του δήμου είτε την απογοήτευση καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις ανθρώπων σπρώχνει σε παραίτηση είτε την επιθετικότητα, όπου λίγο πολύ σου λένε φύγε εσύ να έρθω εγώ να κάτσω στην καρέκλα να πάρω εγώ το μεροκάματο. Βλέπεις ακόμα ανάμεσα σε εργαζόμενους, σε πολίτες, να έρχονται σε αντιπαράθεση χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το συμφέρον είναι κοινό. Τέτοιου είδους είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά ένας δήμος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι από δήμο σε δήμο τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Από την άλλη πλευρά τώρα: πως πρέπει να αντιμετωπίζεις αυτά τα προβλήματα. Βασικό θέμα είναι το να μπορείς να κρατάς της επαφή σου με τον κόσμο, με τους πολίτες, με τους εργαζόμενους να τους ενημερώνεις, να είσαι μπροστά στους αγώνες καθώς μία δημοτική αρχή ένας δήμος οφείλει να είναι μπροστά στους αγώνες να είναι κοντά στους ανθρώπους και να το δείχνει αυτό με πράξεις ειδικά στα πιο αδύνατα οικονομικά στρώματα και να αναπτύσσει αυτό που λέμε αγώνας για την ανατροπή επιλογών και αλληλεγγύη ανάμεσα σε δημότες ή εργαζόμενους .
Όσο αφορά την ενημέρωση θα ήθελα να μεταφέρω μία εμπειρία από την απόπειρα λαϊκών συνελεύσεων που προσπαθήσαμε να κάνουμε, χωρίζοντας τον δήμο μας σε γειτονιές και οργανώνοντας συνελεύσεις για να ενημερώσουμε τον κόσμο. Η συμμετοχή σε αυτές κατά κανόνα είναι μικρή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιμένεις σε αυτό. Όμως είδαμε στην πράξη ότι είναι ευκολότερο να έρθεις σε επαφή με τον κόσμο και να ενημερώσεις για όσα συμβαίνουν όχι καλώντας τον σε μία λαϊκή συνέλευση , σε ένα δημοτικό κτήριο σε μια γειτονιά, αλλά πηγαίνοντας εκεί που είναι αυτός.
Πιστεύω ότι αυτό είναι υποχρέωση της δημοτικής αρχής αλλά αι κάθε παράταξης στο δημοτικό συμβούλιο. Δηλαδή το να οργανώνονται συνεχώς περιοδείες εκεί που βρίσκεται ο κόσμος , ας πούμε στα σχολεία για να μιλήσεις με τους εκπαιδευτικούς που είναι ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας και έχουν ένα σημαντικό ρόλο να παίξουν, με τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων ειδικά αυτή την περίοδο που έχουμε δραματική μείωση των επιχορηγήσεων που έρχονται για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων. Να σας πω ένα παράδειγμα από τον δήμο μας. Το 2010 που μέχρι τότε σχετικά μπορεί να πει ο καθένας γίνονταν η χρηματοτοδότηση – όχι ότι και τότε δεν υπήρχαν προβλήματα για τον δήμο μας - οι πιστώσεις για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των σχολείων ανέρχονταν σε περίπου 898.000 για να μοιραστούν στις σχολικές επιτροπές. Φέτος – μόλις τώρα μας ήρθε η δεύτερη δόση- μας έχουν έρθει μόνο 202.000€. Επιπλέον βλέπουμε ότι θα υπάρξουν προβλήματα στα σχολεία να καλύψουνε τους λογαριασμούς τους, το πετρέλαιο τα υπόλοιπα λειτουργικά τους. Είναι λοιπόν το σχολείο ένας χώρος στον οποίο θα πρέπει ο δήμος να έχει επαφή και θα πρέπει να πάει να μιλήσει με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.
Οι παιδικοί σταθμοί είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που αφορά το τι γίνεται τώρα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Επίσης εκεί μπορείς να συζητήσεις με τους γονείς να πας σε κάθε παιδικό σταθμό και να συζητήσεις. Και θα βρεις εκεί τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να τους φωνάξεις κάπου αλλού να πάνε τους βρίσκεις εκεί που είναι. Να μην σας φάω τον χρόνο και μακρηγορήσω για τα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτούς. Ο παιδικός σταθμός είναι μία βασική ανάγκη της λαϊκής οικογένειας που σήμερα καρκινοβατεί. Πριν το Σεπτέμβρη γινόταν ολόκληρη συζήτηση για αυτό στα ΜΜΕ καθώς υπήρξαν σημαντικές περικοπές στην χρηματοδότησή τους από το ΕΣΠΑ. Υπήρξαν κινητοποιήσεις, υπήρξαν αντιδράσεις, έδωσε μία μερική λύση η κυβέρνηση. Βελτίωσε την κατάσταση στις αρχές Σεπτεμβρίου αυξάνοντας την χρηματοδότηση αλλά του χρόνου αυτή δεν θα υπάρχει. Του χρόνου λοιπόν θα είναι ακόμα πιο προβληματική η λειτουργία των παιδικών σταθμών . Και τώρα ακόμα με αυτή την λύση που έχει δοθεί πάρα πολλοί είναι έξω από αυτούς. Συνεπώς είναι ένας τομέας που θα πρέπει να υπάρξει συζήτηση με τους εργαζόμενους και τους γονείς γιατί καταλαβαίνουν το πρόβλημα.
Τα ΚΑΠΗ ο χώρος όπου συγκεντρώνεται ο κόσμος της τρίτης ηλικίας. Υπάρχουν και εκεί προβλήματα. Παράδειγμα θα αναφέρω το θέμα που έχει προκύψει με τους γιατρούς. Έρχεται ο ΕΟΠΠΥ και λέει ότι μόνο ένας γιατρός θα συνταγογραφεί στον δήμο. Εμείς έχουμε 5 ΚΑΠΗ στον Δήμο μέχρις στιγμής, είχαμε 5 γιατρούς και τώρα σου λένε ότι θα είναι ένας ο οποίος θα τρέχει σαν τρελός να προλάβει. Τα άλλα προγράμματα που γίνονται στα ΚΑΠΗ: χορωδίες χοροί , εκδρομές και αυτά είναι προβληματικά να τα στηρίζει ο δήμος σήμερα. Είναι θέματα για τα οποία θα πρέπει να μιλήσουμε με τον κόσμο για να καταλάβει τι γίνεται.
Για τα πολιτιστικά και τα αθλητικά προγράμματα των δήμων – δεν ξέρω πως είναι οργανωμένα εδώ στο Χαλάνδρι – θα σας πω μία εμπειρία από τον δικό μας τον δήμο. Πέρυσι περίπου συμμετείχαν περί τα 3500 άτομα μικροί και μεγάλοι σε τέτοια προγράμματα που είναι από τα πρώτα που κόβουν οι δήμοι τώρα που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το προσωπικό. Η άλλη λύση είναι να αυξήσουν τις συνδρομές. Και εκεί έχεις την δυνατότητα να μιλήσεις με αυτούς τους ανθρώπους να τους ενημερώσεις, να μάθουν πως λειτουργεί αυτό το πρόγραμμα από πού χρηματοδοτείται, ότι αύριο μπορεί να μην υπάρχει – ορισμένοι δήμοι τα έχουνε κόψει αυτά τα προγράμματα ήδη είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών είτε λόγω έλλειψης προσωπικού -. Οι σύλλογοι οι πολιτιστικοί και οι αθλητικοί είναι ένα κομμάτι που μπορεί να δουλέψει ένας δήμος και μία δημοτική παράταξη γιατί και οι σύλλογοι αυτοί αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα προκειμένου να σταθούνε και να συνεχίσουν να κάνουνε αυτό που κάνανε μέχρι τώρα.
Και βεβαίως ένα σημαντικό κομμάτι που αφορά την ζωή των δήμων είναι οι εργαζόμενοι που δέχονται στυντριπτικά χτυπήματα. Υπάρχουν και εκεί νοοτροπίες – όπως και στις δημοτικές αρχές – που αναπαράγουν αντιθέσεις ανάμεσα στις διοικήσεις και τους εργαζόμενους όμως στην ουσία το πρόβλημα είναι κοινό και οι αγώνες πρέπει να είναι κοινοί. Χρειάζεται εκεί μεγάλη προσπάθεια να είναι μία δημοτική αρχή, ένα δημοτικό συμβούλιο κοντά στους εργαζόμενους, να καταλαβαίνει τα προβλήματά τους, να είναι μπροστά στους αγώνες τους.
Ένας τομέας που επίσης θα πρέπει να αναπτύξει δράση ένας δήμος και μία δημοτική παράταξη είναι αυτό που λέμε δράσεις αλληλεγγύης. Από μία εμπειρία που έχουμε εμείς θα μπορούσα πολύ σύντομα να σας πω τα εξής: Ένα σημαντικό κομμάτι - δεν ξέρω αν το λέω σωστά – είναι αυτό που λέμε εμείς εναλλακτικό εμπόριο. Θυμάστε πέρυσι υπήρχε το κίνημα της πατάτας που είχε πάρει μία έκταση, είχε αναπτυχθεί και λίγο σαν μόδα, τώρα φαίνεται να έχει υποχωρήσει – δεν ξέρω τι γίνεται εδώ στην περιοχή σας – αλλά είναι ένα κομμάτι που αξίζει να ασχοληθούμε με αυτό. Στον δήμο μας κάθε 1 – 1,5 μήνα έχουμε αναπτύξει ένα δίκτυο επαφής με συνεταιρισμούς και με παραγωγούς, έρχονται από την επαρχία και πουλάνε το προϊόν τους , καλό προϊόν που το ελέγχουμε, σε καλές τιμές, πολύ καλύτερες από αυτές που θα τις βρει ο άλλος στην αγορά και τις διαθέτουμε στους πολίτες. Θα ήταν ακόμα καλύτερο αν είχε οργανωθεί και κάποιος καταναλωτικός συνεταιρισμός που να μπορεί να αναπτύξει αυτή την δουλειά γιατί είναι καλό η δράση αυτή να μην έχει τα χαρακτηριστικά που είχε το κίνημα της πατάτας που φούσκωσε μία στιγμή , το παίξανε τα κανάλια, σε κάθε γειτονιά ερχόντουσαν παραγωγοί και πουλάγανε πατάτες χωρίς όμως ο κόσμος να οργανώνεται σε καταναλωτικούς συνεταιρισμούς και να μπορεί να έρχεται σε συνεργασία με συνεταιρισμούς παραγωγών ή με μεμονωμένους παραγωγούς. Είναι μία διαδικασία που θα μπορούσε να αναπτυχθεί όχι μόνο από τους δήμους αλλά και από άλλες συλλογικότητες.
Οι τράπεζες τροφίμων επίσης είναι μία δραστηριότητα που θα μπορούσε να αναπτυχθεί ή και συσσίτια ακόμα. Εμείς στον δήμο μας δεν έχουμε ακόμα εμπειρία από συσσίτια, δεν έχουμε οργανώσει συσσίτια. – έχει ασχοληθεί η εκκλησία. Έχουμε όμως οργανώσει μία τράπεζα τροφίμων, δηλαδή συγκεντρώνουμε τρόφιμα από σχολεία, από ΚΑΠΗ, από καταστήματα που διακινούν τρόφιμα και αυτή την στιγμή 200 οικογένειες άπορες τις ενισχύουμε με τρόφιμα.
Στον τομέα της πρωτοβάθμιας βαθμίδας υγείας μπορεί να αναπτυχθεί έντονη δραστηριότητα αλληλεγγύης. Εκεί έχουμε την εμπειρία δύο δράσεων στην περιοχή μας.
Η μία είναι ένα δίκτυο γιατρών που δημιουργήσαμε δηλαδή καλέσαμε του γιατρούς της πόλης και ανταποκρίθηκαν 110 γιατροί και συμμετείχαν σε αυτό το δίκτυο ώστε μέσω της κοινωνικής υπηρεσίας μπορούμε να παραπέμπουμε στα ιατρεία τους, έναν άπορο έναν ανασφάλιστο να τον εξετάσουν δωρεάν. Ένα δεύτερο που δημιουργήθηκε είναι το μητροπολιτικό ιατρείο Ελληνικού, που καλύπτει και τους γύρω δήμους όπου συμμετέχουν αυτή την στιγμή περί τους 30 γιατροί , οδοντίατροι και φαρμακοποιοί και άλλοι 40 εθελοντές σε ένα κτήριο που παραχώρησε ο δήμος και καλύπτει και αυτό ανασφάλιστους και άπορους που πηγαίνουν να εξεταστούν. Από τον Γενάρη που έχει ξεκινήσει να δουλεύει αυτό το ιατρείο μέχρι σήμερα έχει εξυπηρετήσει 1600 ανθρώπους . Όλες αυτές είναι δράσεις στις οποίες μπορούμε να δώσουμε ένα βάρος. Αυτά μπορούν να γίνουν είτε από δήμους είτε δημοτικές παρατάξεις είτε από άλλες συλλογικότητες.
Μαθήματα σε συνεργασία με την τοπική ΕΛΜΕ οργανώνονται σε μερικά σχολεία που έχουν τον χαρακτήρα ενισχυτικής διαδασκαλίας για μαθητές που έχουν αυτή την ανάγκη και δεν μπορούν να πάνε φροντιστήριο.
Για να κλείσω και να μην σας κουράζω ένα άλλο πεδίο που μπορεί να αναπτυχθεί δράση είναι η υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων. Δεν ξέρω εδώ στην γειτονιά πως εκδηλώνεται αυτό το πρόβλημα. Εμείς έχουμε πρόβλημα και με το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού και με τις παραλίες. Είναι ένα σημαντικό μέτωπο που δεν νομίζω ότι πρέπει να υποχωρήσει λόγω της κρίσης. Εδώ δεν έχει ο άλλος να φάει θα παλεύουμε για να γίνει πάρκο το Ελληνικό ή ένας άλλος κοινόχρηστος χώρος που εποφθαλμιούν κάποιοι να τον εκμεταλλευτούν. Δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη.
Τέλος υπάρχει ένα θέμα και κλείνω με αυτό, η κατάσταση στα συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης. Όπως λέμε ότι θα πρέπει να υπάρξει γενικότερη αντίδραση από τον λαό για την ανατροπή αυτών των πολιτικών δεν μπορεί να αλλάξει η ζωή μας, το ίδιο συμβαίνει και με έναν δήμο που μέσα σε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί μόνος του να λύσει τα προβλήματα. Υποχρεώνεται πολλές φορές να κάνει και βήματα πίσω από αυτό που θα ήθελε. Θα πρέπει να υπάρξει και μία γενικότερη κίνηση των αιρετών, των δήμων και των συλλογικών τους οργάνων που είναι οι περιφερειακές τους ενώσεις και η ΚΕΔΕ. Εδώ πρέπει να πούμε αγαπητοί φίλοι και φίλες, ότι είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, γιατί οι συσχετισμοί δύναμης είναι τέτοιοι που δεν επιτρέπουν την κλιμάκωση των όποιων κινητοποιήσεων.Το καλοκαίρι υπήρξε μέσα σε μία μέρα μια συμπληρωματική περικοπή των κρατικών επιχορηγήσεων γύρω στο 30% από αυτά που είχαν ήδη κοπεί το προηγούμενο διάστημα , φτάσανε πολλοί δήμοι να μην μπορούν να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Υπήρξε μία αντίδραση, γίνανε κάποιοες κινητοποιήσεις, δεν ξέρω πόσο το ζήσατε και εσείς αυτό, 12και 13 Σεπτέμβρη κλείσανε όλοι πανελλαδικά . Χρειάζεται η κάθε δημοτική αρχή το κάθε δημοτικό συμβούλιο να προβάλει το θέμα και να πιέσει στα συλλογικά όργανα των δήμων να υπάρξει κλιμάκωση των κινητοποιήσεων γιατί ένας δήμος και να θέλει να παλέψει κάποια πράγματα από μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει την γενικότερη κατάσταση.,,,"
http://www.stasi.gr/, 16/10/2012
