Από τον πρώτο κιόλας καιρό της ενασχόλησής μου με τα δημοτικά η πρώτη ιδέα που μου καρφώθηκε για τα καλά στο μυαλό και από τότε περιμένω να αδράξω την ευκαιρία να την υλοποιήσω είναι η αξιοποίηση των αναρίθμητων χαλανδραίων δημιουργών. Εμπνευσμένοι εικαστικοί, δημιουργικοί συνθέτες, λαμπροί ποιητές, εξαιρετικοί συγγραφείς και πεζογράφοι αφθονούν στην πόλη μας και δεν απομένει σ’ εμάς παρά να… ψάξουμε να τους βρούμε. Ελπίζω τώρα, με την απαραίτητη συνδρομή της κυρίας Πούλου, της προέδρου του Αετοπουλείου, που δεν έχει καμιά αντίρρηση, να κατορθώσουμε να τους ανακαλύψουμε.Αλήθεια, ποιος γνωρίζει ότι δημότης Χαλανδρίου είναι ο πρώην αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Λογοτεχνών και αντιπρόεδρος του συλλόγου «Οι Φίλοι των Επτανήσων», πολυβραβευμένος καθηγητής της ιστορίας της τέχνης κ. Χάρης Μελιτάς;
Για να αποφύγουμε την αναμενόμενη μελαγχολία που προκαλεί το πέρας των γιορτών, σκέφθηκα να δημοσιεύσω ένα συγκλονιστικό ποίημά του, το οποίο όποτε διαβάζω συγκινούμαι και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να βουρκώνει. Και πάντοτε, ακόμη και την εκατοστή φορά που θα το ακούσω, μου ανεβαίνει ένας κόμπος στον λαιμό. Απολαύστε το και πάλι χρόνια σας πολλά:
«Ο Ηρακλής»
Θυμάσαι, φίλε, φοιτητές στη Σαλονίκη,
τότε που κρύβαμε τον ήλιο στις ματιές,
εσύ την Αννα αγκαλιά κι εγώ τη Νίκη,
στο ταβερνάκι στις Σαράντα Εκκλησιές,
εκεί που πίναμε κρασί απ’ τις καρδιές.
Τα μεσημέρια σαν ερχόταν Κυριακή,
στο Καυτανζόγλειο να δούμε Ηρακλή
κι ύστερα πρέφα δυο δεκάρες το καπίκι,
χόρευαν τ’ άστρα λες και γιόρταζαν τη νίκη,
γελούσε η Αννα, γελούσε η Νίκη.
Θυμάσαι, φίλε, μια βραδιά στη Σαλονίκη,
με το πτυχίο ξεκινήσαμε γι’ αλλού,
πώς ’ξαργυρώσαμε την Αννα και τη Νίκη
σ’ ένα ταμείο κάποιου μέλλοντος θολού.
Μη με ρωτάς, το ’χω ξεχάσει προ πολλού.
Τώρα στρωμένοι στο ψητό της Κυριακής,
ούτε ρωτάμε πόσο ήρθε ο Ηρακλής,
για τουρισμό μοναχά στη Σαλονίκη,
για μια επείγουσα δουλειά- για κάποια δίκη,
καημένη Αννα, καημένη Νίκη…
του Άρη Νόμπελη, "Προφίλ της πόλης", http://profiltispolis.blogspot.com/, 5/1/2012
