Και εγένετο ταραχή μεγάλη. Γιατί κάποιος που έχει να φάει, μόνον από τη δουλειά του, κι ούτε καν παντεσπάνι απ' την κληρονομιά του, μπορεί να επιλέξει να ταχθεί στο πλευρό και υπέρ αυτών που παράγουν ό,τι έχει και δεν έχει η ζωή του;
Μα γιατί σύντροφοί μου, χαλάει η ταξική σούπα, ξινίζει. Είναι «φυσικό» να προδίνεις την εργατική τάξη. Είναι «αφύσικο» να εγκαταλείπεις την αστική. Δεν έτσουξε το «σόου», γιατί δεν ήταν! Η φώτιση της πραγματικότητας σήκωσε και πεθαμένους. Αν επιζείς με 5.000 το χρόνο, λέω αν, και θες το 1/5 για τα βασικότερα των βασικών, τότε το χαράτσι είναι φόνος εν ψυχρώ. Φανερός. Ωμός.
Ουαί, ουαί, ουαί υποκριτές και φαρισαίοι. Φταίω που δεν έβγαλα να τιμολογήσω υπέρ των βιαίως πτωχοποιούμενων Ελλήνων γάλα με μηδέν λιπαρά και γερμανικού τύπου οχτάσπορο ψωμί, κόστος υγιεινής διατροφής μαζί μ' ένα πρόγραμμα για πιλάτες και συμπλήρωμα διατροφής λευκό τσάι Κίνας και φρέσκο ψάρι με αντιοξειδωτικά ωμέγα...
Με 78 ευρώ το μήνα για ψωμόγαλο και 1,40 Χ 22 (εργάσιμες) για κυκλοφορία, άλλα 30,8 ευρώ το μήνα (προς μάταιη αναζήτηση τυχόν εργασίας ή το τίμημα να πας και να 'ρθεις για 4ωρη απασχόληση) φαίνεται το πράμα. Θα χρεοκοπήσει τη χώρα όποιος το λέει. Το ΚΚΕ πρέπει λοιπόν, όταν λέει να μην πληρώσει ο λαός τα χαράτσια, να υποβαθμισθεί πολιτικά, όσο και οι τράπεζες από τους διεθνείς νταβάδες - εκτιμητές.
Με 0% λιπαρά στο μυαλό και πετσί και κόκκαλο στην τσέπη, με μαύρο πικρό ψωμί κι όχι πολυτελείας διαιτητικό, η αριθμητική δε βγαίνει. Η αριθμητική του πατριωτισμού των ιδιοκτητών του κρατικού οικοπέδου η Ελλάς της Ευρωζώνης δε βγαίνει. Δεν πρέπει ούτε να το λες, ούτε να το δείχνεις. Οι ψηφίζοντες με ενισχυμένη αναλογική, τεχνητές πλειοψηφίες του μπόνους, πρέπει να φορολογούν ανάλογα με τα συμφέροντά τους και τη «δημοκρατία» να την υπερασπίζονται οι τεχνητώς «Κόκκινοι», οι πορφυρογέννητοι της αγοράς, οι «Financial Times» και οι χαρτογιακάδες των πιστωτικών της ζωής και της νοημοσύνης ιδρυμάτων.
Δεν εξηγώ σε κανέναν το δεδομένο αυτονόητο ταξικοί μου κατ' επιλογήν ομογάλακτοι. Ξέρω τι πονάει αυτούς που δεν με συγχωρνάνε. Είναι εκείνος ο στίχος από το τραγούδι που λέει «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, μου τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα» κι αποδέκτη την ταξική πατρίδα που ανήκει στο νεκρό λαό και τα ολοζώντανα αφεντικά του.
Νισάφι το σεις και το σας. Κι ο πληθυντικός της ευγενείας, που κατάργησε τον πληθυντικό της λαϊκής μάζας ως ξύλινο, αλλά τον παγίωσε ως ύβρη. Το ξύλινο είναι της φύσης υλικό. Το πλαστικό της φούσκας που σκοτώνει όταν σκάει είναι που πρέπει και θέλουν να περισωθεί ως εικόνα.
Η καπιταλιστική φούσκα τρύπησε και θέλει να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει...
ΥΓ. Στον κατάλογο των 400 πλουσιοτέρων της Γης δεν βρήκαν διαιτολόγιο. Στην ανθρωποφαγία τι δίαιτα να κάνεις. Το ασανσέρ μετράει τα πατώματα των στιβαγμένων λαών που πατιούνται.
Μην ξεχάσετε σύντροφοι, φέτος μπήκε κι ο Σόρος στη θέση που του πρέπει. Να τα καλά της πτώχευσης. Πολύσπορα...
της Λιάνας Κανέλλη, από την εφημερίδα "Ριζοσπάστης", 25/9/2011
