ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ FINANCIAL TIMES, ΥΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ «ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΧΙ»
Με τους Ελληνες βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο ασχολείται ο αρθρογράφος των Financial Times Βόλφγκανγκ Μινχάου, τονίζοντας ότι «έχουν να επιλέξουν μεταξύ ενός ψέματος και μιας καταστροφής», ενώ χαρακτηρίζει το Μεσοπρόθεσμο «οικονομικό βανδαλισμό», που δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί πολιτικά, οικονομικά και ηθικά.
Οι Ελληνες βουλευτές θα πρέπει να ζητήσουν περισσότερες διευκρινίσεις, τόσο από την κυβέρνηση που προωθεί το Μεσοπρόθεσμο όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση που αντιτίθεται, γράφει στο χθεσινό άρθρο του, που φέρει τον τίτλο: «Ενδεχομένως να είναι σωστό οι Ελληνες βουλευτές να πουν όχι».
Ο κ. Σαμαράς -που διαφωνεί και (ορθώς οικονομικά) υποστηρίζει ότι η λιτότητα πνίγει την οικονομία και χρειάζεται μια νέα ώθηση στην ανάπτυξη- θα πρέπει να εξηγήσει πώς η Ελλάδα θα χρηματοδοτηθεί χωρίς εξωτερικό δανεισμό. Ακόμη, ποια θα είναι η στρατηγική του, αν κατακτήσει αργότερα την εξουσία. Υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι η στρατηγική του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για επαναδιαπραγμάτευση του δανείου θα μπορούσε να καταρρεύσει, αν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ αρνηθούν.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει γιατί η λιτότητα θα φέρει αυτή τη φορά αποτελέσματα, όταν απέτυχε στο παρελθόν.
Ο Μινχάου παρατηρεί ότι τα πρόσφατα μέτρα λιτότητας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση -μεταξύ αυτών η μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος και η επιβολή έκτακτης εισφοράς στους αυτοαπασχολούμενους- αποτελούν πολιτική πρόκληση και οικονομικό βανδαλισμό. Θα μπορούσαν, λέει, να καθυστερήσουν την όλη διαδικασία αντιμετώπισης της κρίσης.
Το Μεσοπρόθεσμο ως έχει, υπογραμμίζει ακόμη ο Μινχάου, δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί πολιτικά, οικονομικά και ηθικά. Ο μόνος λόγος ενός «ναι» σ' αυτό είναι η αναβολή χρεοκοπίας μέχρις ότου υπάρξει ισοσκέλισμος του πρωτογενούς ισοζυγίου, κάτι όμως που δεν πρόκειται να συμβεί πριν από το 2012. Αυτή η στρατηγική της Ε.Ε. μειώνει επί της ουσίας τις επιλογές της Ελλάδας στο πότε θα χρεοκοπήσει: τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο.
Ξεπερασμένη η λιτότητα
Θεωρεί έτσι ότι, ενώ η λιτότητα ήταν αναγκαία στην αρχή του προγράμματος, τώρα πρέπει να δοθεί έμφαση προς την ανάπτυξη, την οποία η Ελλάδα χρειάζεται σε όλα τα σενάρια -χρεοκοπίας ή μη, εξόδου από το ευρώ ή μη.
Η Ε.Ε., όμως, σπατάλησε εβδομάδες στη ανόητη συζήτηση συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, αντί να εστιάσει σε ζητήματα που πραγματικά έχουν σημασία.
Το πρόβλημα είναι ότι η όλη διαδικασία παραμένει ευάλωτη στις διαθέσεις του εκλογικού σώματος των πιστωτριών χωρών. Προτεραιότητα των Γερμανών, Φινλανδών και Ολλανδών πολιτικών ήταν η μείωση του κόστους του προγράμματος. Προχώρησαν τόσο ώστε να συνυπολογιστούν αβέβαια έσοδα από ιδιωτικοποίησεις στο εσωτερικό σκέλος του νέου πακέτου στήριξης. Ετσι, βάσει του νέου πακέτου, που πιθανότατα θα συμφωνηθεί, κάθε απομάκρυνση από το στόχο των ιδιωτικοποιήσεων θα αποτελεί κενό χρηματοδότησης. Και τότε οι πιστώτριες χώρες θα ζητήσουν από την Ελλάδα νέα μέτρα λιτότητας, μια στρατηγική που είναι είναι οικονομικά επικίνδυνη και πολιτικά ανεύθυνη.
«Έκαναν λάθος οι Ευρωπαίοι»
Έτσι οι Ελληνες είναι δικαιολογημένα επιφυλακτικοί στην ακραία λιτότητα. Θα μπορούσαν να την αποδεχτούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν έβλεπαν κάποια πιθανότητα επιτυχίας. Όμως, οι Ευρωπαίοι οικονομικοί αξιωματούχοι και οι πολιτικοί ηγέτες τους είναι ιδεολογικά ταγμένοι με την «οικονομία της προσφοράς».
Έκριναν λάθος τις επιπτώσεις του προγράμματος στην ανάπτυξη την πρώτη φορά, το κάνουν τώρα και θα το κάνουν στο μέλλον. Και αυτό καταστρέφει τις πιθανότητες επιτυχίας για τους Ελληνες.
Ο συνδυασμός ενός προγράμματος στήριξης, που γίνεται με μισή καρδιά και με δογματισμό, ενδεχομένως να οδηγήσει έτσι ακόμη και τους πιο ορθολογικούς Ελληνες βουλευτές να ψηφίσουν «όχι» αύριο.
του ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΛΗ, από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 28/6/2011
