Μνημόνιο και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να περνούν αυτοί καλά και ο λαός χειρότερα
Ακόμη ένα «ρεσιτάλ» προκλητικότητας και κυνισμού έδωσε χτες ο ΣΕΒ στη Γενική Συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδας, με τον πρόεδρό του Δ. Δασκαλόπουλο να επαναλαμβάνει τη γνωστή ρητορική, περί έλλειψης σοβαρότητας και ευθύνης, περί «συντεχνιών» και πελατειακών σχέσεων, ταυτίζοντας αυθαίρετα και συνειδητά τη σαπίλα που δημιουργεί το σύστημά τους και η άρχουσα τάξη με τη βοήθεια των φιλικών προς αυτούς πολιτικών δυνάμεων, για να απομυζούν τους εργαζόμενους ευκολότερα, με τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις που αντιστέκονται σήμερα στο μεσαίωνα του μνημονίου και της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Από την τοποθέτηση του ΣΕΒ, δεν έλειψε βεβαίως και η κινδυνολογία, αυτή τη φορά στη βάση της ενδεχόμενης «αναδιάρθρωσης», ενώ τα βασικά πυρά του στράφηκαν εναντίον όσων διαμαρτύρονται για την παράδοση της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο.
Οι βασικές διαπιστώσεις του ΣΕΒ είναι ότι: «το φάσμα της επίσημης εθνικής πτώχευσης παραμένει απειλητικό», ενώ «όποια μορφή κι αν πάρει τώρα η αναδιάρθρωση του χρέους, αναπόφευκτα συνεπάγεται ακόμη πιο σκληρά μέτρα». Ακόμη και αν συμβεί η αναδιάρθρωση «στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής λύσης» η «ανάγκη της ριζικής αλλαγής» θα παραμείνει. Επίσης, ο ΣΕΒ θεωρεί ότι η ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας θα έρθει «όταν δε θα υπάρχει η τεράστια αβεβαιότητα που δημιουργεί το φάσμα της εθνικής χρεοκοπίας και η πιστωτική ασφυξία».
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ στάθηκε ιδιαίτερα στο θέμα της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, με σκληρούς χαρακτηρισμούς και μια ανελέητη επίδειξη της φιλοσοφίας «κοιτάω μόνο την πάρτη μου». Μιλώντας για τις αντιδράσεις των «κατ' επάγγελμα φρουρών του έθνους», σημείωσε: «Ξεπουλιέται η Ελλάς!, κραυγάζουν σήμερα. Ποια Ελλάδα αλήθεια εννοούν; Την Ελλάδα της καταπατημένης γης και των εγκαταλειμμένων ακινήτων, των δημοσίων οργανισμών και υποδομών που λυμαίνονται οι κομματικές και συντεχνιακές κλίκες; Η Ελλάδα που "δεν πωλείται" είναι η Ελλάδα που ρημάζει! Λογικό είναι να θέλουν να τη διαφυλάξουν όσοι την απομύζησαν και εξακολουθούν να την απομυζούν».
Οι μεγαλοβιομήχανοι προσφέρονται για άλλη μια φορά να «σώσουν» τη χώρα, δηλώνοντας για τη δημόσια περιουσία: «Μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τη δυναμική αυτού του κεφαλαίου, αν αποδοθεί στις ενεργές επενδυτικές δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που θα το αξιοποιήσουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι ενός κλειστού, πελατειακού κατεστημένου».
Μετά από αυτήν την «ομολογία ενοχής» για τους πραγματικούς λόγους που το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα υπερασπίζεται μια πολιτική από την οποία έχει μόνο να κερδίσει, ενώ όλοι οι άλλοι χάνουν, ο Δ. Δασκαλόπουλος δε δίστασε να κάνει λόγο για την «ιδιοτέλεια», την «ιδεοληψία» και την «ανειλικρίνεια», ως τα τρία κακά του δημόσιου βίου. Ενώ στην πραγματικότητα, το «κακό» που έχει βρει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, είναι μόνο ένα: το μεγάλο κεφάλαιο.
πηγή : Εφημερίδα "Ριζοσπάστης", 19/4/2011
