Δικαίωμα αποζημίωσης έχουν οι εργαζόμενοι στην περίπτωση που οι εργοδότες μειώνουν, χωρίς τη συναίνεση των ιδίων, τις ώρες εργασίας τους με αντίστοιχη μείωση των αποδοχών τους.
Σύμφωνα με τον Αρειο Πάγο, αυτό συνιστά βλαπτική μεταβολή της σύμβασης εργασίας τους και οι υπάλληλοι μπορούν να απαιτήσουν τη νόμιμη αποζημίωση.
Οι δικαστές δέχονται ότι η μείωση των ωρών εργασίας του εργαζόμενου σε σχέση με αυτές που είχαν αρχικά συμφωνηθεί, δεν μπορεί να γίνεται κατ' επίκληση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη και χωρίς τη συγκατάθεση του υπαλλήλου, διότι προκαλεί όχι μόνον υλική αλλά και ηθική ζημιά.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση, ο μισθωτός «υφίσταται ηθική ζημιά από τυχόν βάναυση ή προσβλητική της προσωπικότητάς του συμπεριφορά του εργοδότη, έστω κι αν η συμπεριφορά αυτή δεν πηγάζει από δόλια προαίρεση του εργοδότη για βλαπτική μεταβολή ή για εξαναγκασμό του εργαζομένου σε αποχώρηση από την υπηρεσία».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ανώτατο δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση για ηθική βλάβη 1.500 ευρώ σε μαθηματικό ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου, ο οποίος είχε συμφωνήσει κατά τις σχολικές περιόδους 2005 μέχρι 2008 να απασχολείται 20 ώρες εβδομαδιαίως, αλλά στη συνέχεια του ανακοινώθηκε ότι θα μειωθούν κατά 4 οι ώρες διδασκαλίας.
Ο Αρειος Πάγος τον δικαίωσε, κρίνοντας ότι η ενέργεια της διεύθυνσης του εκπαιδευτηρίου συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας του και υπερβαίνει τα όρια της καλής πίστης που επιβάλλει ο Αστικός Κώδικας. Δεν δέχτηκε και το επιχείρημα του εργοδότη ότι αναγκάστηκε να μειώσει τις ώρες διδασκαλίας διότι μειώθηκαν τα τμήματα, αφού την ίδια περίοδο προσέλαβε άλλον καθηγητή της ίδιας ειδικότητας.
της Βάνας Φωτοπούλου, από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 22/4/2011
