Σε μια κρίση σαν τη σημερινή που διέρχεται η παρτίδα μας δεν υπάρχουν περιθώρια για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Θα πρέπει να βλέπουμε μπροστά και ψηλά. Να κοιτάμε πώς θα βγούμε από το τούνελ, πώς θα διδαχτούμε από τα λάθη μας, πώς θα φροντίσουμε να φτιάξουμε τέτοιες υποδομές, ώστε να μην ξαναβρεθούμε ποτέ στο μέλλον σε μια τέτοια κατάσταση.
Ο χώρος της Αυτοδιοίκησης είναι ο κατεξοχήν χώρος που προσφέρεται για συναίνεση. Για συναντίληψη. Για συνεργασία. Για σύνθεση.
Επειδή είναι ο κατεξοχήν χώρος που φιλοξενεί τις αγωνίες των πολιτών. Και η σχέση μαζί τους είναι αδιαμεσολάβητη. Όταν η σημερινή κυβέρνηση μας παρουσίασε το σχέδιο «Καλλικράτης», διατυπώσαμε τις σοβαρές ενστάσεις μας. Τις αμφιβολίες μας για το κατά πόσο μπορούσε να πάει την Αυτοδιοίκηση μπροστά, εκεί όπου θέλουμε όλοι.
Από τη στιγμή ωστόσο που έγινε νόμος του κράτους, χρέος όλων μας ήταν να συμβάλουμε στην υλοποίησή του.
Δυστυχώς, τα πρώτα μηνύματα είναι πλήρως απογοητευτικά. Και επιβεβαιώνουν τις ενστάσεις που εξαρχής είχαμε θέσει. Ένας νόμος ανεφάρμοστος. Που αργεί ακόμη και στα βασικά. Που όταν θα εφαρμοστεί, θα έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος, ώστε η Αυτοδιοίκηση να τρέχει να προλάβει το τρένο που έφυγε.
Αρμοδιότητες δεν βλέπουμε. Τα χρήματα που θα τις συνόδευαν και θα τις καθιστούσαν εφαρμοστέες, επίσης δεν τα βλέπουμε πουθενά. Το χειρότερο όμως είναι αυτό που συμβαίνει με το έμψυχο δυναμικό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τους υπαλλήλους που χάνουν τη δουλειά τους. Εκείνους που αμφιβάλλουν για το αν θα βρίσκονται και αύριο στη θέση τους.
Να ξέρετε ότι όσοι εργάζονται για την Αυτοδιοίκηση τη θεωρούν σπίτι τους. Νιώθουν τις τοπικές κοινωνίες σπίτι τους. Και το πονούν το σπίτι αυτό. Όσο τους απομακρύνετε από το σπίτι τους, αποξενώνετε την Αυτοδιοίκηση από τους ανθρώπους της. Και πολύ φοβάμαι ότι επιχειρείτε να τη μετατρέψετε σε «δοκιμαστικό σωλήνα» για αντίστοιχες ανθρωποθυσίες στο υπόλοιπο Δημόσιο.
Η Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι εδώ, δυνατή, ενωμένη και να επαγρυπνεί.
του Δημήτρη Καλογερόπουλου, Προέδρου ΤΕΔΚΝΑ, από την εφημερίδα "Το Παρόν", 6/3/2011
Ο χώρος της Αυτοδιοίκησης είναι ο κατεξοχήν χώρος που προσφέρεται για συναίνεση. Για συναντίληψη. Για συνεργασία. Για σύνθεση.
Επειδή είναι ο κατεξοχήν χώρος που φιλοξενεί τις αγωνίες των πολιτών. Και η σχέση μαζί τους είναι αδιαμεσολάβητη. Όταν η σημερινή κυβέρνηση μας παρουσίασε το σχέδιο «Καλλικράτης», διατυπώσαμε τις σοβαρές ενστάσεις μας. Τις αμφιβολίες μας για το κατά πόσο μπορούσε να πάει την Αυτοδιοίκηση μπροστά, εκεί όπου θέλουμε όλοι.
Από τη στιγμή ωστόσο που έγινε νόμος του κράτους, χρέος όλων μας ήταν να συμβάλουμε στην υλοποίησή του.
Δυστυχώς, τα πρώτα μηνύματα είναι πλήρως απογοητευτικά. Και επιβεβαιώνουν τις ενστάσεις που εξαρχής είχαμε θέσει. Ένας νόμος ανεφάρμοστος. Που αργεί ακόμη και στα βασικά. Που όταν θα εφαρμοστεί, θα έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος, ώστε η Αυτοδιοίκηση να τρέχει να προλάβει το τρένο που έφυγε.
Αρμοδιότητες δεν βλέπουμε. Τα χρήματα που θα τις συνόδευαν και θα τις καθιστούσαν εφαρμοστέες, επίσης δεν τα βλέπουμε πουθενά. Το χειρότερο όμως είναι αυτό που συμβαίνει με το έμψυχο δυναμικό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τους υπαλλήλους που χάνουν τη δουλειά τους. Εκείνους που αμφιβάλλουν για το αν θα βρίσκονται και αύριο στη θέση τους.
Να ξέρετε ότι όσοι εργάζονται για την Αυτοδιοίκηση τη θεωρούν σπίτι τους. Νιώθουν τις τοπικές κοινωνίες σπίτι τους. Και το πονούν το σπίτι αυτό. Όσο τους απομακρύνετε από το σπίτι τους, αποξενώνετε την Αυτοδιοίκηση από τους ανθρώπους της. Και πολύ φοβάμαι ότι επιχειρείτε να τη μετατρέψετε σε «δοκιμαστικό σωλήνα» για αντίστοιχες ανθρωποθυσίες στο υπόλοιπο Δημόσιο.
Η Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι εδώ, δυνατή, ενωμένη και να επαγρυπνεί.
του Δημήτρη Καλογερόπουλου, Προέδρου ΤΕΔΚΝΑ, από την εφημερίδα "Το Παρόν", 6/3/2011
