ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Κι αυτό αρχίζει να ανησυχεί και να τρομάζει όλους τους πολιτικούς
Σε «σημείο αναφοράς» των εξελίξεων που διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο τείνουν να εξελιχθούν τα κινήματα διαμαρτυρίας που αναπτύσσονται, και μάλιστα με δυναμικό τρόπο, στην κοινωνία.
Κινήματα τα οποία συγκροτούνται από πολίτες με διαφορετικές ιδεολογίες και εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις, έχοντας πλήρως αποστασιοποιηθεί από κόμματα και συνδικαλιστικούς φορείς.
Όλη αυτή η κινητικότητα αποτυπώνει τις έντονες διεργασίες που συντελούνται αυτήν τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία, τις οποίες πάντως επιτάχυναν η οικονομική κρίση και η «εξοντωτική» πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση κατ' εντολήν της «τρόικας».
Η ανάπτυξη των συγκεκριμένων κινημάτων διαμαρτυρίας καθώς και συλλόγων αλληλεγγύης, που ξεφυτρώνουν σε γειτονιές, προκαλεί έντονο προβληματισμό σε κόμματα και φορείς, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορεί –κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις– να αποτελέσουν το «πρόπλασμα» για μια «λαϊκή εξέγερση» με απρόβλεπτες διαστάσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κίνημα «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» για τα διόδια και τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις υπέρογκες αυξήσεις που επέβαλε η κυβέρνηση.
Συγκέντρωσε πολλούς υποστηρικτές, έφερε σε δυσχερή θέση την κυβέρνηση και την υποχρέωσε να προχωρήσει σε κατασταλτικά μέτρα προκειμένου να αναχαιτίσει το «κύμα διαμαρτυρίας».
Κι αν το κίνημα δείχνει τάσεις υποχώρησης τις τελευταίες εβδομάδες, με το εκρηκτικό κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία είναι απλώς θέμα χρόνου να επανέλθει δριμύτερο, με διαφορετική ενδεχομένως σύνθεση, και ένα νέο αίτημα.
Την ίδια στιγμή οι εκδηλώσεις αποδοκιμασίας σε βάρος πολιτικών έχουν σπείρει τον πανικό στα στελέχη των κομμάτων, κυρίως των δύο μεγάλων, ειδικά δε σε όσους ασκούν ή άσκησαν στο παρελθόν κυβερνητικά καθήκοντα. «Σε λίγο καιρό δεν θα μπορούμε να κυκλοφορούμε στον δρόμο» παραδέχονται, ενώ οι περισσότεροι, ακόμη και απλοί βουλευτές, έχουν περιορίσει τις δημόσιες εμφανίσεις τους προκειμένου να αποφύγουν δυσάρεστα απρόοπτα.
Πλην όμως τίποτα δεν τους διασφαλίζει. Όπως στην περίπτωση του Θ. Πάγκαλου, που δεν περίμενε ότι σε μια εκδήλωση για τον Κ. Γαβρά στο Παρίσι θα γινόταν στόχος έντονων αποδοκιμασιών με βαρύτατους χαρακτηρισμούς από έλληνες φοιτητές, αλλά και γάλλους αντιεξουσιαστές. Ο κ. Πάγκαλος επιχείρησε να «φορτώσει» τις... ευθύνες για το «θερμό επεισόδιο» στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονται ότι τα «κρούσματα» αυτά θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα και δεν θα είναι αναγκαστικά «οργανωμένα» ή... υποκινούμενα από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους. Από την άλλη, υπάρχουν οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από σπίτια πολιτικών που στο παρελθόν κατείχαν σημαντικές θέσεις, υπέγραψαν αποφάσεις που οδήγησαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας ή συνέδεσαν το όνομά τους με φαινόμενα αδιαφανούς διαχείρισης και σκανδαλώδεις συμβάσεις προμηθειών του Δημοσίου.
Στις συγκεντρώσεις αυτές προσέρχονται πολίτες όλων των ηλικιών, διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και, το κυριότερο, κάθε φορά είναι και περισσότεροι. Πριν από δέκα ημέρες έξω από το σπίτι του Ά. Τσοχατζόπουλου μαζεύτηκαν μερικές εκατοντάδες, την περασμένη Πέμπτη οι συγκεντρωμένοι έξω από το σπίτι του Κ. Σημίτη στο Κολωνάκι ήσαν πολλαπλάσιοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις αποδοκιμασίες κυριαρχούν συνθήματα που δεν περιορίζονται στα κλασικά «Κλέφτες, κλέφτες» ή «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», αλλά είναι ακόμη πιο προχωρημένα. Από το «Άκη αλήτη, βγες απ' τον φεγγίτη» μέχρι το «Σημίτη προδότη καταδότη». Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι επόμενες συγκεντρώσεις θα γίνουν στα σπίτια του Κ. Καραμανλή, του Θ. Πάγκαλου, του Γ. Αλογοσκούφη κ.ά., ενώ παρασκηνιακά ασκούνται πιέσεις στους οργανωτές είτε να τερματίσουν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είτε να περιορίσουν τον κατάλογο με τους... υποψήφιους.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι την τεταμένη κατάσταση στην ελληνική κοινωνία οι εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων ή μηνών θα την επιτείνουν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ποιους τρόπους και με ποια ένταση θα εκδηλωθεί η συσσωρευμένη οργή των πολιτών.
πηγή : Εφημερίδα "Το Παρόν", 6/3/2011
Σε «σημείο αναφοράς» των εξελίξεων που διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο τείνουν να εξελιχθούν τα κινήματα διαμαρτυρίας που αναπτύσσονται, και μάλιστα με δυναμικό τρόπο, στην κοινωνία.
Κινήματα τα οποία συγκροτούνται από πολίτες με διαφορετικές ιδεολογίες και εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις, έχοντας πλήρως αποστασιοποιηθεί από κόμματα και συνδικαλιστικούς φορείς.
Όλη αυτή η κινητικότητα αποτυπώνει τις έντονες διεργασίες που συντελούνται αυτήν τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία, τις οποίες πάντως επιτάχυναν η οικονομική κρίση και η «εξοντωτική» πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση κατ' εντολήν της «τρόικας».
Η ανάπτυξη των συγκεκριμένων κινημάτων διαμαρτυρίας καθώς και συλλόγων αλληλεγγύης, που ξεφυτρώνουν σε γειτονιές, προκαλεί έντονο προβληματισμό σε κόμματα και φορείς, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορεί –κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις– να αποτελέσουν το «πρόπλασμα» για μια «λαϊκή εξέγερση» με απρόβλεπτες διαστάσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κίνημα «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» για τα διόδια και τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις υπέρογκες αυξήσεις που επέβαλε η κυβέρνηση.
Συγκέντρωσε πολλούς υποστηρικτές, έφερε σε δυσχερή θέση την κυβέρνηση και την υποχρέωσε να προχωρήσει σε κατασταλτικά μέτρα προκειμένου να αναχαιτίσει το «κύμα διαμαρτυρίας».
Κι αν το κίνημα δείχνει τάσεις υποχώρησης τις τελευταίες εβδομάδες, με το εκρηκτικό κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία είναι απλώς θέμα χρόνου να επανέλθει δριμύτερο, με διαφορετική ενδεχομένως σύνθεση, και ένα νέο αίτημα.
Την ίδια στιγμή οι εκδηλώσεις αποδοκιμασίας σε βάρος πολιτικών έχουν σπείρει τον πανικό στα στελέχη των κομμάτων, κυρίως των δύο μεγάλων, ειδικά δε σε όσους ασκούν ή άσκησαν στο παρελθόν κυβερνητικά καθήκοντα. «Σε λίγο καιρό δεν θα μπορούμε να κυκλοφορούμε στον δρόμο» παραδέχονται, ενώ οι περισσότεροι, ακόμη και απλοί βουλευτές, έχουν περιορίσει τις δημόσιες εμφανίσεις τους προκειμένου να αποφύγουν δυσάρεστα απρόοπτα.
Πλην όμως τίποτα δεν τους διασφαλίζει. Όπως στην περίπτωση του Θ. Πάγκαλου, που δεν περίμενε ότι σε μια εκδήλωση για τον Κ. Γαβρά στο Παρίσι θα γινόταν στόχος έντονων αποδοκιμασιών με βαρύτατους χαρακτηρισμούς από έλληνες φοιτητές, αλλά και γάλλους αντιεξουσιαστές. Ο κ. Πάγκαλος επιχείρησε να «φορτώσει» τις... ευθύνες για το «θερμό επεισόδιο» στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονται ότι τα «κρούσματα» αυτά θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα και δεν θα είναι αναγκαστικά «οργανωμένα» ή... υποκινούμενα από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους. Από την άλλη, υπάρχουν οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από σπίτια πολιτικών που στο παρελθόν κατείχαν σημαντικές θέσεις, υπέγραψαν αποφάσεις που οδήγησαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας ή συνέδεσαν το όνομά τους με φαινόμενα αδιαφανούς διαχείρισης και σκανδαλώδεις συμβάσεις προμηθειών του Δημοσίου.
Στις συγκεντρώσεις αυτές προσέρχονται πολίτες όλων των ηλικιών, διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και, το κυριότερο, κάθε φορά είναι και περισσότεροι. Πριν από δέκα ημέρες έξω από το σπίτι του Ά. Τσοχατζόπουλου μαζεύτηκαν μερικές εκατοντάδες, την περασμένη Πέμπτη οι συγκεντρωμένοι έξω από το σπίτι του Κ. Σημίτη στο Κολωνάκι ήσαν πολλαπλάσιοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις αποδοκιμασίες κυριαρχούν συνθήματα που δεν περιορίζονται στα κλασικά «Κλέφτες, κλέφτες» ή «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», αλλά είναι ακόμη πιο προχωρημένα. Από το «Άκη αλήτη, βγες απ' τον φεγγίτη» μέχρι το «Σημίτη προδότη καταδότη». Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι επόμενες συγκεντρώσεις θα γίνουν στα σπίτια του Κ. Καραμανλή, του Θ. Πάγκαλου, του Γ. Αλογοσκούφη κ.ά., ενώ παρασκηνιακά ασκούνται πιέσεις στους οργανωτές είτε να τερματίσουν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είτε να περιορίσουν τον κατάλογο με τους... υποψήφιους.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι την τεταμένη κατάσταση στην ελληνική κοινωνία οι εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων ή μηνών θα την επιτείνουν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ποιους τρόπους και με ποια ένταση θα εκδηλωθεί η συσσωρευμένη οργή των πολιτών.
πηγή : Εφημερίδα "Το Παρόν", 6/3/2011
