«Φρένο» στη βλαπτική μεταβολή των εργασιακών συνθηκών βάζει το ανώτατο δικαστήριο, κάνοντας δεκτό το αίτημα της αγωγής εργαζόμενου για καταβολή αποζημίωσης από τον εργοδότη του λόγω αδικαιολόγητου υποβιβασμού του
Αποζημίωση οφείλει ο εργοδότης για τη μονομερή μεταβολή των όρων εργασίας που επέφερε στον εργαζόμενο με τον αδικαιολόγητο υποβιβασμό ή τη μετακίνησή του σε θέση υποδεέστερη, με συνέπεια να του οφείλει όχι μόνο τη διαφορά των αποδοχών (με τους νόμιμους τόκους) που δικαιούνταν στο προηγούμενο πόστο, αλλά και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που του προκάλεσε η επαγγελματική του μείωση.
Ο Αρειος Πάγος υψώνοντας «ασπίδα προστασίας» για τους εργαζόμενους βάζει «φρένο» στη συνηθισμένη πρακτική της βλαπτικής μεταβολής των εργασιακών συνθηκών, ενώ παράλληλα δέχεται ότι η σταθερή, τακτική και μόνιμη παροχή υπηρεσιών ενός εργαζόμενου σε θέσεις ευθύνης μιας επιχείρησης έχει ως συνέπεια να διαμορφώνεται σιωπηρά εργασιακός όρος για την υπηρεσία του σε τέτοιο πόστο. Ετσι, η μετακίνησή του από θέση π.χ. προϊσταμένου ενός τμήματος σε θέση απλού υπαλλήλου συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή (εφόσον δεν στηρίζεται σε πραγματικούς σοβαρούς λόγους) και ο εργαζόμενος μπορεί να αξιώσει μισθούς υπερημερίας και τα επιδόματα που έχασε νομιμοτόκως, μαζί με χρηματική ικανοποίηση για τη στενοχώρια και την προσβολή της προσωπικότητας που υπέστη από την αδικαιολόγητη υποβάθμισή του.
Δύο επιλογές
Αποζημίωση οφείλει ο εργοδότης για τη μονομερή μεταβολή των όρων εργασίας που επέφερε στον εργαζόμενο με τον αδικαιολόγητο υποβιβασμό ή τη μετακίνησή του σε θέση υποδεέστερη, με συνέπεια να του οφείλει όχι μόνο τη διαφορά των αποδοχών (με τους νόμιμους τόκους) που δικαιούνταν στο προηγούμενο πόστο, αλλά και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που του προκάλεσε η επαγγελματική του μείωση.
Ο Αρειος Πάγος υψώνοντας «ασπίδα προστασίας» για τους εργαζόμενους βάζει «φρένο» στη συνηθισμένη πρακτική της βλαπτικής μεταβολής των εργασιακών συνθηκών, ενώ παράλληλα δέχεται ότι η σταθερή, τακτική και μόνιμη παροχή υπηρεσιών ενός εργαζόμενου σε θέσεις ευθύνης μιας επιχείρησης έχει ως συνέπεια να διαμορφώνεται σιωπηρά εργασιακός όρος για την υπηρεσία του σε τέτοιο πόστο. Ετσι, η μετακίνησή του από θέση π.χ. προϊσταμένου ενός τμήματος σε θέση απλού υπαλλήλου συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή (εφόσον δεν στηρίζεται σε πραγματικούς σοβαρούς λόγους) και ο εργαζόμενος μπορεί να αξιώσει μισθούς υπερημερίας και τα επιδόματα που έχασε νομιμοτόκως, μαζί με χρηματική ικανοποίηση για τη στενοχώρια και την προσβολή της προσωπικότητας που υπέστη από την αδικαιολόγητη υποβάθμισή του.
Δύο επιλογές
Σύμφωνα με τον ΑΠ, σε περίπτωση που ο εργοδότης μεταβάλλει μονομερώς τους όρους εργασίας με βλαπτικό τρόπο για τον εργαζόμενο, ο τελευταίος έχει δύο επιλογές: Ή να θεωρήσει την εργοδοτική ενέργεια ως καταγγελία της σύμβασης και να αποχωρήσει αξιώνοντας πλήρη αποζημίωση απόλυσης ή να επιμείνει στην τήρηση των όρων εργασίας πριν από τη μεταβολή της, οπότε εάν ο εργοδότης δεν αποδεχθεί αυτή τη συμπεριφορά του, τότε οφείλει μισθούς υπερημερίας στον εργαζόμενο, που μπορεί να πετύχει διά της δικαστικής οδού την επαναφορά του στην προηγούμενη θέση.
Αν ο εργαζόμενος δεν αντιδράσει στη βλαπτική μεταβολή, ουσιαστικά αποδέχεται την τροποποίηση της εργασιακής του σύμβασης, η οποία είναι έγκυρη, εφόσον δεν έρχεται σε σύγκρουση με κάποια απαγορευτική διάταξη νόμου ή με τα χρηστά ήθη.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση εργαζόμενος σε επιχείρηση τοποθετήθηκε από τις αρχές του 1990 σε θέση αναπληρωτή προϊσταμένου τμήματος οικονομικών υπηρεσιών και αργότερα σε θέσεις προϊσταμένου διαφόρων τμημάτων.
Μετά τη συγχώνευση επιχειρήσεων τοποθετήθηκε ως υπάλληλος με αποτέλεσμα να μειωθούν οι μηνιαίες αποδοχές του κατά 875 ευρώ, αφού έχασε τα επιδόματα που αντιστοιχούσαν στη θέση του.
Το ανώτατο δικαστήριο (1370/10) έκανε δεκτό το αίτημα της αγωγής του για καταβολή αποζημίωσης περίπου 9.300 ευρώ (συν νόμιμους τόκους) για διαφορές αποδοχών του 2006, αναγνωρίζοντας παράλληλα χρηματική ικανοποίηση 3.000 ευρώ για την ηθική βλάβη από την επαγγελματική μείωση και υποχρεώνοντας την εταιρεία να τον επαναφέρει στη θέση που αρχικά κατείχε.
του Αλ. Αυλωνίτη, από την εφημερίδα "Έθνος", 22/11/2010
Αν ο εργαζόμενος δεν αντιδράσει στη βλαπτική μεταβολή, ουσιαστικά αποδέχεται την τροποποίηση της εργασιακής του σύμβασης, η οποία είναι έγκυρη, εφόσον δεν έρχεται σε σύγκρουση με κάποια απαγορευτική διάταξη νόμου ή με τα χρηστά ήθη.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση εργαζόμενος σε επιχείρηση τοποθετήθηκε από τις αρχές του 1990 σε θέση αναπληρωτή προϊσταμένου τμήματος οικονομικών υπηρεσιών και αργότερα σε θέσεις προϊσταμένου διαφόρων τμημάτων.
Μετά τη συγχώνευση επιχειρήσεων τοποθετήθηκε ως υπάλληλος με αποτέλεσμα να μειωθούν οι μηνιαίες αποδοχές του κατά 875 ευρώ, αφού έχασε τα επιδόματα που αντιστοιχούσαν στη θέση του.
Το ανώτατο δικαστήριο (1370/10) έκανε δεκτό το αίτημα της αγωγής του για καταβολή αποζημίωσης περίπου 9.300 ευρώ (συν νόμιμους τόκους) για διαφορές αποδοχών του 2006, αναγνωρίζοντας παράλληλα χρηματική ικανοποίηση 3.000 ευρώ για την ηθική βλάβη από την επαγγελματική μείωση και υποχρεώνοντας την εταιρεία να τον επαναφέρει στη θέση που αρχικά κατείχε.
του Αλ. Αυλωνίτη, από την εφημερίδα "Έθνος", 22/11/2010
