Στην πρόσφατη τακτική του αρθογραφία στους «N.Y. Times» ο νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν επισημαίνει το δράμα της ανεργίας στη χώρα του και καταγγέλλει και τα δύο κόμματα που «αντί να κάνουν δαπάνες για την απασχόληση, συμφωνούν ότι πρέπει να τις περιστείλουν». Το αυτό έγκλημα καταλογίζει και στους εντεύθεν του Ατλαντικού. Και απερίφραστα αποφαίνεται για «διατλαντική παράλυση πολιτικής».
Προφανής αιτία οι αφόρητες πιέσεις συμφερόντων των ραντιέρηδων, δηλαδή των αδίστακτων κερδοσκόπων. Αυτοί δάνεισαν κάποτε αλόγιστα, ευκαίρως - ακαίρως, προς πάντα, εκόντα - άκοντα. Βαυκαλίζονται μάλιστα πως και ένας ουρακοτάγκος να πήγαινε, θα του έδιναν δάνειο!
Οι ραντιέρηδες έχουν αυτονοήτως άμεση πρόσβαση στους διαμορφωτές πολιτικής. Αυτό δα έλειπε να μην έχουν, αφού αυτοί τους αναδεικνύουν. Αιμομικτική η σχέση χρήματος και πολιτικής, με άμεσα ή μελλοντικά ανταλλάγματα. Εκατέρωθεν! Οι πολιτικοί μάχονται υπέρ των τοκογλύφων και οι κερδοσκόποι ανταποδίδουν με την πρόσληψη στις εταιρείες τους των «πρόθυμων» πολιτικών που αφυπηρετούν. Do ut des.
Τα συμβαίνοντα εντός και εκτός Κοινοβουλίου αυτές τις μέρες αποκαλύπτουν, μεταξύ άλλων, τη βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης που αγκυλώνει το με πολλαπλά κατάγματα και έλκη πολιτικό μας σύστημα.
Το καθεστώς, ακόμη και την ύστατή του ώρα, εξαπολύει φοροκαταιγίδα κατά των φτωχών και χορηγεί αλεξιβρόχια στους έχοντες και κατέχοντες. Ενώ για να εισπράξει 50 δισ. ξεπουλάει ασημικά των 150 τουλάχιστον δισ. Έβγαλε στο σφυρί το 10% του ΟΤΕ με μόνο 400 εκατ. ευρώ – οι προηγούμενοι είχαν πουλήσει σε υπερτριπλάσια τιμή. Η «Wall Street Journal», το δημοσιογραφικό όργανο των τοκογλύφων, απεδοκίμασε ως κλοπή αυτή την ανατριχιαστική συμφωνία. Εξ οικείων τα βέλη, οπότε τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;
Η κλιμάκωση των λαϊκών αντιδράσεων δείχνει ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Δεν ξέρω τι υποδεικνύουν στον ΓΑΠ οι πολυώνυμοι και διατλαντικοί σύμβουλοί του και πόσο τους ακούει, αλλά εμείς διαβάζουμε σοβαρούς ανθρώπους που συνιστούν τα βέλτιστα και όχι τα ήδιστα.
Αίφνης σε συνέντευξή του («Ελευθεροτυπία» 11/6) ο Ρικάρντο Χάουσμαν, του Κέντρου Διεθνούς Ανάπτυξης στο Harvard Kennedy School, ξεκαθαρίζει ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης (προφανώς μακριά από τους ανεδαφικούς κομπασμούς του ημέτερου υπουργού της ψιλώ ονόματι ανάπτυξης) για αύξηση των εξαγωγών μας κατά 30 δισ. δολ., για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο ύφεσης και χρέους.
Κάτι κάντε, ωρέ άχρηστοι, όπως θα σας προσφωνούσε ο Κολοκοτρώνης, να πάρει μπρος η μηχανή… Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα του καθηγητή: Η Νότιος Κορέα εισπράττει 30 δισ. από την εξαγωγή (όμως εξαγωγή) τσιπ μνήμης. Το Ισραήλ εξάγει προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας (αλλά προστιθέμενης)…
Εμείς μόνο εισάγουμε, ουδέν εξάγουμε, και μόνο καταναλώνουμε ενώ ουδέν παράγουμε, ούτε εσπεριδοειδή, ούτε πατάτες, ούτε ψάρια, ούτε κρέας, ούτε ποδήλατα!
Θέλω να μην έχει δίκαιο ο επικεφαλής του ονομαστού IFO (Οικονομικού Ινστιτούτου στη Γερμανία) ο οποίος «προβλέπει» εμφύλιο στην Ελλάδα όσο διαπιστώνει ταυτότητα των νυν ελληνικών μέτρων με εκείνα της προχιτλερικής Γερμανίας.
Να πω άπαγε της βλασφημίας! Και ουαί και αλίμονό μας!
Αλλά οι αυθόρμητοι και ακομμάτιστοι της Πλατείας και μαζί το όλο κίνημα κινδυνεύουν από τους προβοκάτορες.
Οι αγανακτισμένοι χρωστούν να περιφρουρήσουν ως κόρην οφθαλμού το ακομμάτιστο και την ειρηνικότητα του κινήματος.
Τελικά, όπως στιχούργησε ο ανυπέρβλητος Γκάτσος:
«Για να σωθεί η Ελλάδα
στους καιρούς τους ύστατους,
βρέστε ένα Καιάδα
και γκρεμοτσακίστε τους»!
του Στέλιου Παπαθεμελή, από την εφημερίδα "Το Παρόν", 19/6/2011
